انهار
انهار
مطالب خواندنی

محمول متنجس در نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  130 - دندانهاى مصنوعى گاهى بواسطه خون دهان يا سبب ديگر، نجس مىشود و انسان فراموش مىكند آن را تطهير نمايد، و با همان حال نماز مىخواند. نمازش صحيح است يا نه؟.

جواب: اگر ظاهر دهان، پاك باشد نمازش صحيح است.

سؤال  131 - مادرى كه مشغول خواندن نماز است و بچه خود را ناراحت مىبيند در صورتى كه بيشتر يا تمام بدن آن بچه نجس است مىتواند جهت تسلى، او را در آغوش بگيرد يا نه؟.

جواب: اگر لباس ساتر متنجسى كه بشود به تنهائى با آن ستر عورت كرد و يا عين نجاست همراه بچه نباشد مانعى ندارد.

سؤال  132 - محمول متنجس كه ساتر عورت نباشد مثل جوراب كه به دماء ثلاثة (خون حيض و نفاس و استحاضه) و يا به نجسى، متنجس شده باشد نماز خواندن با آن جائز است يا نه؟.

جواب: اگر عين نجاست، در آن نباشد جائز است قبله س 133 - چند سال است مسجدى بنا شده و قبله او را مستقيم دانسته‌اند، اكنون با قبله نماى رزم آرا كه جديدا ساخته شده مطابقت ندارد تكليف چيست؟.

جواب: با تمكن، واجب است تحصيل علم به قبله و در صورت عدم تمكن از علم، تحصيل ظن اقوى مقدم است و بعيد نيست فعلا ظن حاصل از قبله نماى رزم آرا، از ميزانى كه به نظر علماء سابق (قبل از احداث آلات جديده) بوده اقوى باشد. لكن در بعيد، مقدارى تيامن و تياسر مضر نيست چون در بعيد، قبله، وسعت دارد.

سؤال  134 - هر گاه خانه كعبه را فرضا زمينش را بكنيم، به صورت عمودى پائين برويم، از آن طرف زمين سر در خواهد آورد، حال اگر نمازگزار از خانه كعبه بسيار دور باشد مثلا در جزاير اقيانوس كبير باشد ولى به اين امتداد كعبه فرضى نزديك باشد، آيا بايد رو به كعبه حقيقى نماز بخواند، يا رو به اين امتداد كعبه، با فرض اين كه هر گاه شخصى در مكه در چاه عميقى نماز بخواند، و رو به امتداد كعبه باشد و رو به عين آن نباشد نمازش صحيح است؟.

جواب: در هر جاى زمين كه به طرف كعبه مشرفه نماز خوانده شود، نماز صحيح است، چون از تخوم زمين زير كعبه تا عنان سماء فوق كعبه در حكم كعبه است و فرقى نيست كه نمازگزار مقابل خود كعبه باشد يا زمين زير كعبه، يا فضاى فوق كعبه.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -