انهار
انهار
مطالب خواندنی

زندگینامه آیةالله عزیزالله خوشوقت

بزرگ نمایی کوچک نمایی
عزیزالله خوشوقت (زادهٔ ۱۳۰۵ - درگذشته ۱۳۹۱) مجتهد و امام جماعت مسجد امام حسن مجتبی واقع در سه راه طالقانی تهران (پیچ شمران) در چهار دهه اخیر بود. او از بارزترین شاگردان اخلاق و عرفان علامه طباطبایی و همچنین از شاگردان سید حسین بروجردی و سید روح‌الله خمینی بود و در اوایل انقلاب نماینده ویژه سید روح‌الله خمینی در شورای عالی انقلاب فرهنگی بود. خوشوقت از خویشاوندان نزدیک سید علی خامنه‌ای رهبر ایران بود. دختر وی با مصطفی خامنه‌ای، یکی از پسران رهبر حکومت جمهوری اسلامی ازدواج کرده‌است.
کتابی با موضوع زندگینامه وی با عنوان (درّ مکنون علامه طباطبایی) وی را متولد تهران و نام دقیقش را عزیز ذکر کرده است.
قتل‌های زنجیره‌ای ایران
نام عزیزالله خوشوقت برای نخستین بار پس از زنجیره ترورهای موسوم به قتل‌های زنجیره‌ای خبرساز شد. بعضی محافل اصلاح‌طلب ایران در آن هنگام خوشوقت را به همراهی با عاملان ترور و صدور فتواهای قتل متهم کردند. او و نزدیکانش این اتهام‌ها را رد کردند. به ادعای شیرین عبادی، وکیل خانواده قربانیان، متهمان پرونده گفته بودند که «بیت رهبری از طریق عزیزالله خوشوقت در جریان انجام قتل‌ها بوده است». این ادعاها هرگز در سطح رسمی منتشر و تایید نشده است.
در جهان سیاست
خوشوقت در دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد از حامیان وی بود. در انتخابات شوراهای ۱۳۸۵ از رایحهٔ خوش خدمت، فهرست طرفداران احمدی‌نژاد، حمایت کرد و در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ هم رأی دادن به احمدی نژاد را «ادامهٔ راه شهدا» توصیف کرده بود. از او در کنار مجتبی تهرانی و محمدتقی مصباح یزدی، به عنوان یکی از سه نظریه‌پردازی یاد شده که دیدگاه‌هایشان در عرصه‌های گوناگون تاثیرگذاربوده است.
پس از رخدادهای پس از انتخابات ۱۳۸۸ ایران، خوشوقت در گفتگو با خبرگزاری تسنیم، نزدیک به سپاه پاسداران، رهبران معترضان به انتخابات را «کافر و مرتد» خواند:
باید بر روی فتنه‌گران خط قرمز کشید. فتنه ۸۸ تطهیر نمی‌شود. فتنه‌گران کافر و مرتد هستند و تطهیر نمی‌شوند.
خوشوقت پس از انتشار این خبر اظهارنظر کرد که او این مطلب را در مصاحبه رسمی بیان نکرده و منظور وی از «کفر و ارتداد آنها، ناسپاسی و برگشتن از نعمت انقلاب و نظام اسلامی بوده».
هشدار در مورد وقوع زلزله در تهران
در فروردین سال ۱۳۸۹ نام خوشوقت در جریان هشدارهای رئیس‌جمهور و برخی روحانیون بلندرتبه ایرانی در مورد وقوع زلزله در تهران در رسانه‌های ملی و بین‌المللی مطرح شد. پس از آن‌که خوشوقت در جلسات موعظه خود در مسجد امام حسن مجتبی از تقویت احتمال وقوع زلزله به دلیل افزایش گناه سخن گفت و مردم را به توبه دسته‌جمعی و خروج از شهر تهران دعوت کرد. احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور ایران در سخنرانی معروفی خواستار خروج حداقل ۵ میلیون نفر از تهران شد و در اشارهٔ آشکاری به خوشوقت گفت: «یکی از علمای بزرگ تهران به من پیغام داد که از مردم بخواهم مراقب باشند و ضمن پرهیز از گناه، برای دوری از بلایا دعا کنند.» پس از آن کاظم صدیقی و احمد جنتی نیز در نماز جمعهٔ تهران نسبت به وقوع زلزله هشدار دادند.
البته خوشوقت تعیین وقت دقیق زلزله را تکذیب کرده بود ولی هشدار وی تا آن‌جا جدی گرفته شد که برخی از شاگردان وی مقدمات مهاجرت به شهرهای دیگر ایران را فراهم کنند.
قطع رابطه با محمود امجد
خوشوقت همچنین ازدوستان محمود امجد دیگر روحانی و استاد معروف درس اخلاق اسلامی در شهر تهران بود ولی رابطهٔ دوستی خود را با او به دلیل حضور چند چهرهٔ نزدیک به اصلاح‌طلبان مانند هادی خامنه‌ای و محمد هاشمی در مجلس روضه امجد به‌طور کامل قطع کرد.
درگذشت
در دوم اسفند ۱۳۹۱، خوشوقت طی سفری زیارتی به عربستان سعودی بعلت عارضه تنفسی در بیمارستان ملک فیصل شهر مکه درگذشت. در پی درگذشت او، سید علی خامنه‌ای طی پیامی که در آن از خوشوقت با عنوان «عالم ربانی»، «سالک الی الله» و «عارف بالله» یاد کرده بود، درگذشت وی را تسلیت گفت. همچنین عمده مراجع تقلید در تهران و قم برای ایشان مراسم ترحیم و ختم برگزار کردند.
شخصیت معنوی وی
آیةالله العظمی خامنه‌ای: «در طوفان‌ها خودتان را به آیت‌الله خوشوقت وصل کنید.»
کاظم صدیقی: آیت‌الله خوشوقت میراث‌دار عرفاً بود ... و از بهترین شاگرد عرفانی علامه طباطبایی بود... و با عرفایی چون آیت‌الله بهجت مانوس بوده ... و با انصاری همدانی و حاج هادی ابهری مراودات داشت.
مرتضی آقاتهرانی: «آیت‌الله خوشوقت، بهجت زمان هستند و بنده آقای خوشوقت را منحصر بفرد می دانم.»

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -