انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

بهائیان

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – بهایی های مقیم ایران

سؤال: بسیارى از بهائیهاى مقیم جمهورى اسلامى ایران اظهار مى دارند که ما تابع قوانین عمومى ایران بوده و هیچ تخلّفى را مرتکب نشده ایم لیکن متحمّل تضییع حقوق هستیم، آیا اصولا بهائیها، به خصوص بهائیهاى مقیم ایران اهل ذمّه محسوب مى شوند؟

جواب: مى دانیم مسأله بهائیگرى در شرایط کنونى تنها یک مسأله مذهبى نیست بلکه بیشتر جنبه سیاسى دارد و قرائن فراوانى در دست است که آنها به نفع بیگانگان فعالیّت مى کنند و دفاع شدید مجالس قانونگذارى بعضى از کشورهاى غربى از آنها از جمله این قرائن است. بنابراین در چنین شرایطى نمى توان با آنها به عنوان گروهى که مى خواهند در این مملکت زندگى مسالمت آمیز داشته باشند نگاه کرد و آنها در واقع محارب هستند.

٢ – معامله با بهایی به تصور حلال بودن

سؤال: به گفته امام جمعه محل که معامله با بهایی اشکالی ندارد خرید کردیم و اکنون که به این شخص بدهکار شدیم متوجه شدیم که این کار جایز نیست. اکنون تکلیف این لوازم و بدهی ها چیست؟

جواب: معامله با بهایی ها جایز نیست ولی اگر نمی دانسته اید و انجام داده اید، آنچه خریده اید برای شما اشکال ندارد.

٣ – کمک به فرقه ضاله بهائیت

سؤال: نظر به اینکه در اوائل انقلاب بنا به فتوای حضرت امام(ره ) در خصوص فرقه ضاله بهائیت که در دستگاههای دولتی استخدام بودند و پرداخت حقوق و مزایا از بودجه بیت المال مسلمین ممنوع شده که در پی آن طی استفتئا از محضر مقام معظم رهبری معظم له هم در پاسخ آن فرمودند مسئولین دولتی حق هیچگونه پرداخت حقوق و سایر مزایا از محل اعتبارات بیت المال در نظام جمهوری اسلامی را ندارند علی هذا اخیراً از سوی دبیر محترم هیات عالی نظارت جناب حجه الاسلام ناصری طی استفتا از دفتر مقام معظم رهبری که فاقد مهر وامضا مقام معظم رهبری میباشد دفتر فوق اینگونه مرقوم فرمودندکه ((میزان ضوابط ومقرارت می باشد.)) که با این بیان نامبرده بالا طی بخشنامه ای جواز پرداخت برقراری حق معیشت برای خانواده های فرقه ضاله بهائیت را صادر نمودند لطفا تکلیف هیاتهای تجدید نظر رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان دولت را با ارسال آخرین نظر مقام معظم رهبری و همچنین سایر مراجع عظام، روشن فرمایید.

جواب: هرگونه کمک بر فرقه ضاله و اعضاء آن گروه از نظر شرعی ممنوع است مگر در موارد خاصّی که قانون بنابر مصالحی تجویز کرده است.

٤ – بهائیانی که تابع قوانین ایران هستند

سؤال: بسیارى از بهائیهاى مقیم جمهورى اسلامى ایران اظهار مى دارند که ما تابع قوانین عمومى ایران بوده و هیچ تخلّفى را مرتکب نشده ایم لیکن متحمّل تضییع حقوق هستیم، آیا اصولا بهائیها، به خصوص بهائیهاى مقیم ایران اهل ذمّه محسوب مى شوند؟

جواب: مى دانیم مسأله بهائیگرى در شرایط کنونى تنها یک مسأله مذهبى نیست بلکه بیشتر جنبه سیاسى دارد و قرائن فراوانى در دست است که آنها به نفع بیگانگان فعالیّت مى کنند و دفاع شدید مجالس قانونگذارى بعضى از کشورهاى غربى از آنها از جمله این قرائن است. بنابراین در چنین شرایطى نمى توان با آنها به عنوان گروهى که مى خواهند در این مملکت زندگى مسالمت آمیز داشته باشند نگاه کرد و آنها در واقع محارب هستند.

٥ – هدیه گرفتن از بهائی

سؤال: اگر گوشت حیوانی که به دست مسلمانی ذبح شده از یک بهایی هدیه بگیرند استفاده از این گوشت جایز است؟

جواب: اشکالی ندارد ولی رفت و آمد و دوستی با اعضای فرقه ضاله جایز نیست مگر اینکه امید هدایت آنها برود.

٦ – نجاست اعضای فرقه بهائیت

سؤال: آیا بهائیان نجس میباشند؟

جواب: آری آنان مرتد و نجس هستند.

٧ – هدیه گرفتن از شخص بهائی

سؤال: دوستی دارم که بهائی است. تحفه ای غیر خوراکی برایم آورده، آیا می توانم از آن استفاده کنم؟

ایشان در مسافرتی که داشتند کالایی را که مورد نیاز من بوده را برایم خریده تا از لحاظ دسترسی آسان من به آن کالا برایم خدمتی کرده باشد. آیا می توانم در قبال تودیع وجه آن کالای مورد نظر را از ایشان بگیرم؟

جواب: مانعی ندارد ولی در صورتیکه امیدی به جلب او به سوی اسلام نداشته باشید رفاقت را ادامه ندهید.

٨ – معاشرت با بهایی و آموزش و پرورش آنها

سؤال: معاشرت با بهایی و آموزش و پرورش آنها چه حکمی دارد؟

جواب: بهایی کافر حربی است زیرا از هرگونه تلاش و کوشش ضد مسلمانان ابا ندارند. آموزش و پرورش آنها جایز نیست. مصادره اموال آنان مانعی ندارد مگر اینکه فعالیتی نداشته باشند.

٩ – مسلمان شدن بهایی و حکم اموال او

سؤال: اگر بهایی مسلمان شود، اثاثیه و وسایل او پاک است یا نجس؟

جواب: با مسلمان شدن او، وسایلش پاک می شود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -