انهار
انهار
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی سبحانی (مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

رهن همراه اجاره

سؤال: رهن همراه اجاره در چه صورتى جايز است؟

جواب: بسمه تعالى: صورت جايز آن اين است كه خانه را به مبلغ كمتر اجاره بدهد، مشروط بر اين كه مستأجر مبلغى را به او (موجر) قرض بدهد. والله العالم

نحوه صحيح اجاره منزل و مغازه

سؤال: اجاره ى منزل و مغازه به كدام يك از اين روش ها صحيح است: 1. اجاره به مبلغ معين ماهيانه بدون رهن; 2. رهن با مبلغ معين بدون اجاره; 3. رهن همراه با مبلغ معين به عنوان اجاره.

جواب: بسمه تعالى: بايد توجه نمود: چيزى كه نزد ديگرى رهن است، گيرنده رهن نمى تواند در آن تصرف كند، و چون در اين موارد هدف سكونت در خانه است بايد نحوه معامله عوض گردد، و لذا روش اول اشكال ندارد.

روش دوم باطل است، مگر اين كه به صورت بيع الشرط باشد; به اين معنى كه خانه را در مقابل مبلغى بفروشد، به شرط اين كه اگر سر مدت، ثمن را برگرداند معامله را فسخ كند.در اين صورت مبلغ در كار نخواهد بود.

روش سوم به اين صورت بى اشكال است كه بگويد: «خانه را به مبلغ پنجاه هزار تومان اجاره مى دهم، به شرط اين كه دوميليون تومان قرض الحسنه به من بدهيد». والله العالم

شرط قرض در ضمن اجاره

سؤال: اينجانب مستأجرم و مبالغى را در اختيار صاحبخانه مى گذارم متقابلاً او نيز خانه خود را در اختيار بنده قرار مى دهد و احياناً اضافه بر آن، ماهانه بسيار ناچيزى دريافت مى كند شرعاً چه حكمى دارد؟

جواب: بسمه تعالى:اگر خانه را به مبلغ مزبور اجاره دهد به شرط اين كه مبلغى را به او تا مدت معين وام دهد اشكال ندارد يعنى شرط قرض در ضمن عقد اجاره باشد نه بالعكس.والله العالم

تصرف در رهن

سؤال: شخصى در قبال دريافت مبلغ معيّنى، زمين خود را در اختيار شخص ديگر قرار مى دهد تا پس از پرداخت مبلغ مأخوذ، زمين را به صاحبش بازگرداند وى تا زمان دريافت پول در زمين كشاورزى كرده است، سود به دست آمده متعلق به كيست؟

جواب: بسمه تعالى: هرگاه زمين رهن بوده، حق تصرف در آن ندارد و در صورت تصرف بايد اجرت زمين به مالك آن پرداخت شود و اما اگر زمين را به صورت بيع شرط فروخته است كه هر موقع مبلغ را سرِ مدت پس داد بيع را فسخ كند در اين صورت در آمد مال خريدار است . والله العالم

 


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -