انهار
انهار
مطالب خواندنی

حکم روزه و غسل و احکام آن (مرجع تقلید آیةالله سیستانی)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال با سلام شخصی میگوید چند سالی در ایام ماه رمضان و در هنگام روزه مثلا تا عصر و قبل از افطار دچار ضعف شدیدی میشدم و بعضی ار روزها به سبب ضعف و حرف همسرم که می گفت از حال میروی روزه ام را میخوردم تا وقتی که یکی از دوستان پیشنهادی به وی داده بود مبنی بر اینکه بیشتر روز را بخوابد و استراحت کند و از ان روز به بعد با این پیشنهاد دیگر هیچ روزه ای را نخورده ولی چون بچه داشته سابقاً تمام روز را خستگی شدید داشته وبه همین سبب دچار ضعف میشده چون سالهای زیادی از ان زمان میگذرد و در ان وقت کم سن بوده میگوید که در حال حاضر نمیدانم که حکم روزه ای که خوردم و کفاره آن تابع جهل بوده چون امکان دسترسی به احکام را خیلی نداشتم یا از روی تعمد بوده فقط به این واقفم که واقعاً ضعف داشته ام الان سـؤالاتش این است:
1) این روزه که حتما باید قضا شود ولی آیا کفاره هم به ان تعلق می گیرد یا نه؟
2) اگر تا ماه رمضان بعدی قضای انها را به جا نیاورده و آن هم ناشی از جهل و ندانستن حکم بوده و فکر میکرده هر وقت بتواند میشود قضای ان را به جا بیاورد. حکم این تاخیر در قضا چیست؟
3) کفاره روزه را میتوان به قسطی و طی چند نوبت پرداخت کرد؟
4) این شخص در طی چند سال اول از غسل واجب به او تعلق گرفته میگوید که بعد از اتمام دوران قاعده گی غسل میکرده ولی نه به شکل صحیح به طوریکه تمام بدنش را با هم زیر دوش میشسته یعنی صلوات میفرستاده و نیت هم نمیکرده ولی میدانسته که برای طهارت از حیض به حمام رفته حکم نماز و روزه هایی که با این غسل میگرفته چیست؟
با تشکر و معذرت به خاطر طولانی بودن نامه
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)
جواب 1- اگر روزه ها را به دلیل ضعف شدید و ترس از بیمار شدن نگرفته باشد فقط قضای آنها بر گردنش میباشد.
2- البته بخاط تأخیر قضاهای روزه باید کفاره غیر عمد بدهد و کفاره غیر عمد فعلاً برای هر روز 1500 تومان هست.
3- اگر توان مالی برای دادن کفاره ندارد میتواند به تدریج بدهد و اگر توانائی دادن تدریجی کفاره را هم ندارد فقط وظیفه اش استغفار هست و اگر یک استغفار هم انجام دهد کفایت میکند.
4- اگر غسل را فراموش کرده باشد یا در اثر ناآگاهی اشتباه انجام داده باشد روزه هایش درست هست ولی باید نمازهائی که میداند با آن غسل باطل یا بدون غسل خوانده قضا کند.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -