انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

وفات «محمد بن عثمان عَمْری» (۳۰۵ ق)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
ابوجعفر، محمد بن عثمان بن سعيد عَمري اسدي دومين نايب و وكيل منصوب امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف بود كه پس از وفات پدرش عثمان بن سعيد در ايام غيبت صغری امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف به اين مقام برگزيده شد.
پدرش عثمان بن سعيد عَمري اسدي، نايب سه امام معصوم علیهم‌السلام يعني نماينده امام هادی علیه‌السلام، امام حسن عسکری علیه‌السلام و امام زمان علیه‌السلام و مورد اطمينان آن بزرگواران بود و در مقام و شخصيت وي، روايات چندي از اين امامان معصوم علیهم‌السلام وارد گرديده است.
فرزندش محمد بن عثمان نيز به مانند پدر، مورد اطمينان امام معصوم علیهم‌السلام بود. امام حسن عسكری علیه‌السلام درباره وثاقت اين پدر و پسر به يكي از يارانش فرمود: العَمري (عثمان بن سعيد) و ابنه ثقتان، فما أدّيا اليك فعنّي يؤدّيان، فلمّا قالا لك فعنّي يقولان، فاسمع لهما و أطعهما، فانّهما الثقتان المأمونان.[۱]
يعني: عثمان بن سعيد عَمري و فرزندش محمد بن عثمان، مورد اطمينان و اعتمادند. پس آن چه به تو مي‌رسانند، از سوي من ادا مي‌كنند. بدين جهت هرگاه چيزي به تو بگويند، بدان كه از سوي من به تو گفته‌اند. از آن دو شنوايي داشته و آنان را پيروي نما زيرا آن دو مورد اطمينان و امنيتند.
آنگاه كه عثمان بن سعيد وفات يافت، توقيعي شريفي از ناحيه مقدسه بدست بزرگان شيعه رسيد كه صراحت در نمايندگي و مقام نيابت و وكالت فرزندش محمد بن عثمان داشت. از آن پس، وي واسطه ميان شيعه و امامشان حضرت مهدي علیه‌السلام شد.[۲]
وي، علاوه بر مقام معنوي و افتخار نيابت امام غايب علیه‌السلام خود از علما و فقهاي بزرگ شيعه و داراي تأليفات متعددي بود. از دخترش ام كلثوم روايت شده است كه پدرش محمد بن عثمان چند جلد كتاب در فقه شيعه تأليف كرده بود كه تمامي آن‌ها را از امام حسن عسكري علیه‌السلام و فرزندش حضرت مهدي علیه‌السلام و همچنين از پدر خود عثمان بن سعيد اخذ كرده بود و به هنگام وفات خويش، آن‌ها را به ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي تحويل داد.[۳]
اين مرد بزرگ و پدر ارجمندش به مدت پنجاه سال نمايندگي سه امام معصوم علیهم‌السلام را بر عهده داشتند. سرانجام در آخرين روز جمادی الاول در سال 305 و به قولي سال 304 قمري وفات يافت و طبق سفارش او كه برگرفته از توقيع شريف ناحيه مقدسه بود، ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي جانشنين وي گرديد.
پس از وفات حسين بن روح نوبختي در شعبان سال 326 قمري، علي بن محمد سمري جانشين وي شد. بدين ترتيب اين چهار نفر در ايام غيبت صغری امام زمان علیه‌السلام نايب و وكيل آن حضرت بودند. ولي پس از وفات علي بن محمد سمري ديگر وكيل منصوبي معرفي نشد و ايام غيبت كبری آن حضرت آغاز گرديد.[۴]
1- طرائف المقال (سيد علي بروجردي)، ج 2، ص 323.
2- همان، ص 324.
3- منتهی الآمال، ج 2، ص 506.
4- نك: خلاصة الأقوال (علامه حلی)، ص 250؛ طرائف المقال، ج 2، ص 323؛ معجم رجال الحديث (آیت الله خویی)، ج 71، ص 295؛ تاج المواليد (علامه طبرسی) - از مجموعه نفيسه، ص 65؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 2، ص 503
منبع
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -