انهار
انهار
مطالب خواندنی

مضاربه

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال بسمه تعالی سلام علیکم ضمن عرض ادب و احترام، سوالی از محضر مبارکتان داشتم.
1- آیا در مضاربه میتوان اینگونه عمل کرد که عامل و مالک در سود سالیانه خالص سهمی مثلا 50-50 داشته باشند ولی عامل در ابتدا تضمین نماید علی الحساب سودی معادل 35 درصد اصل پول را پس از یکسال پرداخت می نماید و پرداخت این مبلغ را حتی اگر سودی نکند متعهد شود؟

فرضا اگر آورده مالک 100 میلیون تومان باشد و سود نهایی کار معادل 80 میلیون تومان شد و سهم مالک 40 میلیون تومان و بیشتر از 35 درصد اصل پولش شد همان مبلغ 40 میلیون تومان به او پرداخت شود ولی اگر سود نهایی کار 60 میلیون تومان شد و سهم مالک 30 میلیون تومان و کمتر از 35 درصد اصل پولش شد, 35 درصد اصل پولش یعنی 35 میلیون تومان پرداخت شود. آیا این عمل ربا محسوب نمی شود؟

بنده در این قرارداد عامل هستم و خواهش میکنم واضح بفرمایید چگونه عمل نمایم که خدای ناکرده معاملعه نامشروع نباشد.
با سپاس فراوان
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)

جواب مضاربه این که شخصی سرمایه ای را به شخصی یا مؤسسه ای می دهد و آن فرد یا مؤسسه با آن سرمایه، تجارت می کند و بر اساس قرار داد، از سودی که در یک زمان معین می برد، را به صاحب سرمایه می دهد.
اگر همه شرایط مضاربه رعایت شود این سود حلال است.
اگر قرار بگذارند که ماهیانه به صورت علی الحساب چیزی که به صاحب سرمایه بدهند و در آخر سال به طور دقیق کم و زیاد آن را محاسبه نمایند اشکال ندارد.
مضاربه نیاز به خواندن صیغه ولو به زبان فارسی دارد ولی اگر به صورت معاطات هم واقع شودیعنی صاحب سرمایه پول را برای تجارت در اختیار کسی که می خواهد با ان کار کند بگذارد و او هم قبول نماید با رعایت شرایط اشکال ندارد.
بالغ بودن و عقل و اختیار نیز از شروط ان می باشد.
توجّه: در قرارداد، مضاربه باید سودی که از سرمایه بدست می آید به صورت کسر مشاع(یک سوم، دو سوم، یک چهارم، دو پنجم و ....) بین طرفین عقد مضاربه (صاحب پول و تاجر) تقسیم شود و میزان و مقدار سود هم بستگی به توافق طرفین دارد.
مضاربه مربوط به تجارت است یعنی کسی که پول را می گیرد با آن پول هر عملی که عرفا تجارت محسوب شود انجام دهد و سهمی از سود سالیانه را چنان که گفته شد طبق قرار دادی به صاحب سرمایه بدهد بنابراین: اگر پول را در کشاورزی و باغداری و مانند آن بکار ببرد، مضاربه محسوب نمی شود بلکه عنوان مزارعه و مساقات و ... پیدا می کند.
منهاج الصالحین جلد 2 صفحه 176 الی 191
العروه الوثقی جلد 2، کتاب المضاربه، و المزارعه و المساقات. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -