انهار
انهار
مطالب خواندنی

مشکل با همسر

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال دختری 25 ساله هستم که 3 سال پیش با یکی از پسرهای فامیل ازدواج کردم. البته اولین بار روز خواستگاری همدیگر را دیدیم. جلسه اول من به او گفتم که من از چادر خوشم نمی آید اما پوشش کاملی دارم. اون هم قبول کرد. و تا زمانی که عقد بودیم کاری نداشت. اما خود من گاهی اوقات برای اینکه خوشش بیاید چادر میزدم. تا اینکه ازدواج کردیم و الان تحت هیچ شرایطی نمیگذارد که من همان پوشش خودم اما.. بدون چادر را داشته باشم ... و باعث شده که من به بخاطر چادر زدن جایی نروم... دست خودم نیست نمیتونم چادر رو تحمل کنم... گاهی وقتا فکر میکنم چون به اجبار من رو چادری کرده متنفر شدم ... اگه اسرار نمیکرد شاید خودم علاقه مند میشدم. اما الان که به زور است از چادر بدم می آید.. شاید باور نکنید اما برا اینکه چادر سر نکنم از خونه اصلا بیرون نمیروم.. تو رو خد منو راهنمایی کنید که چیکار کنم تا بتوانم همسرم را بفهمانم که من نمیتوانم چادر سر کنم....

جواب دختر خوبم؛ البته از نظر اسلام همین که زن بدنش پوشیده شود و موهایش پیدا نباشد و بدون آرایش بیرون برود اشکال ندارد و پوشیدن چادر واجب نیست ولی البته چادر حجاب برتر است. و آنچه در قرآن بر زنان واجب شده، حیا و عفت و حفظ نگاه از چشم چرانی است كه بر مردان هم این تكلیف واجب شده است:
قرآن میفرماید: قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ؛ به مؤمنان بگو چشم هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ كنند. این براى آنان پاكیزه‏تر است. خداوند از آنچه انجام مى‏دهید، آگاه است! به زنان با ایمان بگو چشم هاى خود را (از نگاه هوس‏آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ كنند.
و در قرآن به زنان علاوه بر تكلیف فوق به پوشاندن زینت هایشان امر شده اند:
وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ ... وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ زینت خود را آشكار نسازند مگر براى شوهران شان یا... هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانی شان دانسته شود (و صداى خلخال كه برپا دارند ،به گوش رسد) و همگى به سوى خدا بازگردید، اى مؤمنان، تا رستگار شوید. وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى؛ همچون دوران جاهلیّت نخستین (در میان مردم) برج وار ظاهر نشوید( كه همه نگاه ها را به خود متوجه گردانید. یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیما؛ اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلباب ها {روسرى‏هاى بلند} خود را بر خویش فروافكنند. این كار براى اینكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بهتر است (و اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آن ها سر زده، توبه كنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است.
در این آیه از زنان خواسته شده كه با جلباب خود را بپوشند تا به حیا ، عفت و پاكدامنی شناخته شده و مورد آزار منافقان و افراد بی مبالات قرار نگیرند.
جلباب را لباس بلند و گشادی دانسته اند ملحفه مانند كه بر بالای همه لباس ها می پوشند و همه بدن را می پوشاند. مصداق این لباس به نظرجمعی چادر است، ولی غالب عالمان برای چادر موضوعیت خاصی قائل نشده و هدف را پوشاندن زینت های طبیعی و عاریتی و دوری از جلوه گری و خود نمایی شمرده اند. پس اگر كسی بدن خود را با لباس های مناسب بپوشاند و جلوه گری و خود نمایی نداشته باشد ، حجاب او كامل است حتی اگر با پیراهنی بلند و مانتو باشد. البته فقیهان و مجتهدان چادر را "حجاب برتر" شمرده اند ، ولی حجاب را منحصر در چادر ندانسته اند.
اما متاسفانه امروزه مانتوهایی كه بتواند كار چادر را انجام دهد و بدن و برجستگی های آن را بپوشاند، به ندرت دیده می شود. همان طور كه هر شخصی اشیای گرانمایه خود را به خاطر حفظ آن در پوشش های مختلفی نگه می دارد ، شایسته است در امر حفظ دین و ایمان و عفاف خود حریص تر باشد . بنابراین دخترم از چادر كه حجاب برتر است، استفاده نمایید. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -