انهار
انهار
مطالب خواندنی

شرایط امام جماعت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

شرایط و چگونگى عدالت امام جماعت و نحوه احراز آن

سؤال1078. شرایط امام جماعت چیست و منظور از عدالت امام جماعت چیست؟

پاسخ: امام جماعت باید شیعه دوازده امامى، عاقل، عادل و حلال زاده باشد و نماز را به طور صحیح بخواند و بنابر احتیاط بالغ بوده و اگر مأموم او مرد است، امام نیز باید مرد باشد و عدالت معتبر در امام جماعت عبارت است از حسن ظاهر یعنى دورى جستن از گناهان کبیره، به طورى که ظاهر احوال شخص به طور ظنّى دلالت کند که او بناى بر ترک گناه دارد، نه آن که اتفاقا چند روزى گناه را ترک کرده باشد و مأموم باید این حسن ظاهر را احراز کند، و اصرار بر گناهان صغیره، به منزله گناه کبیره است.

اعمال منافى مروّت

سؤال1079. آیا اعمالى که با مروّت منافات دارد، مضرّ به عدالت امام است؟

پاسخ: خیر مضرّ نیست؛ مگر به حدّى که منافى با کاشفیّت ظنّیه بر بناى بر ترک گناه باشد.

پخش موسیقى در مسجد

سؤال1080. امام جماعتى که از مسجدش صداى نوار موسیقى مطرب و غیرمطرب پخش مى‏شود و او اهمّیتى نمى‏دهد و یا احیانا در آن مجلس شرکت مى‏کند، آیا از عدالت ساقط مى‏شود؟

پاسخ: با عدم محمل صحّت، عدالت او مشکل دارد

خصوصیاتى که باعث رجحان در امام جماعت مى‏شود

سؤال1081. چه خصوصیاتى باعث مى‏شود که شخصى براى امام جماعت بودن بر افراد شبیه خود رجحان داشته باشد؟

پاسخ: صاحب مسجد و امامى که براى امامت آن مسجد معیّن شده، و صاحب منزل یا مستأجر آن در صورت واجد شرایط بودن از دیگران در امامت براى جماعت مقدم هستند و مستحب است کسى را که فقیه‏تر یا قرائتش از دیگران بهتر یا بزرگ‏تر یا هاشمى است، امام جماعت قرار دهند.

مراد از گناهان کبیره

سؤال1082. منظور از گناهان کبیره که امام جماعت باید تارک آن‏ها باشد چیست؟

پاسخ: هر گناهى است که در قرآن بر آن وعده به آتش یا عذاب داده شده باشد یا در عبارتى کبیره بودن آن تصریح شده باشد یا از گناهى که کبیره بودن آن ثابت است، اعظم یا مساوى شمرده شده باشد.

منظور از اصرار بر گناهان صغیره

سؤال1083. منظور از اصرار بر گناه صغیره که به عدالت ضرر مى‏رساند، چیست؟

پاسخ: هر گناه غیر از گناه کبیره (که تعریف آن گذشته) صغیره است و انجام دادن آن براى بار دوّم (بدون این که پس از بار اوّل توبه واقع شود) اصرار است.

مطالبه پول در قبال نماز جماعت

سؤال1084. در صورتى که امام جمعه و یا امام جماعت نسبت به دنیا حریص باشد و در قبال خواندن نماز جماعت و جمعه و یا سخنرانى از مردم پول مطالبه نماید، آیا مى‏شود در نماز به او اقتدا کرد؟

پاسخ: آن چه مرقوم شد مضرّ به عدالت نیست؛ مگر در این راه مرتکب کبیره شود یا بر صغیره اصرار ورزد.

 
معاشرت با افراد فاسق

سؤال1085. آیا جایز است به کسى که با حضورش در بین افرادى که فاسق هستند باعث تقویت آن‏ها است اقتدا کرد؟ ناگفته نماند که حضورش نه به خاطر هدایت و ارشاد باشد، بلکه قصد به هم نزدن دوستى و یا جبران خوبى‏هاى آن‏ها در حقّش باشد؟

پاسخ: موارد مختلف است و با امکان حمل فعل مسلم بر صحیح، حمل بر فساد نباید کرد.

دروغ گفتن یا نوشتن

سؤال1086. اگر کسى آشکارا دروغ بگوید و یا بنویسد و یا باعث دروغ دیگران باشد و براى شخص و اشخاص موارد فوق واضح باشد، آیا اقتداى به او جایز است یا خیر؟

پاسخ: عادل، دروغ حرام نمى‏گوید، مگر ضرورت لازم‏المراعات باشد که رهایى از حرام یا انجام واجب متوقف بر آن باشد و در هر صورت با امکان، باید حمل بر صحّت شود که شاید دروغ مصلحت‏آمیز بوده است.

ریش تراش بودن امام جماعت از روى جهل به مسأله

سؤال1087. حکم نماز جماعتى که به امامت جماعت فرد ریش تراش ـ از روى جهل به مسأله ـ برگزار شده است، چیست؟

پاسخ: جماعت باطل است و احتیاطا باید آن نماز را قضا کنند.

توبه از گناه کبیره

سؤال1088. شخصى مرتکب گناهى که مستوجب حدّ شرعى است شده است؛ ولى چون فقط خودش مى‏داند و توبه کرده و حکم به عدالت او هم مى‏شود، آیا مى‏تواند امام جماعت بشود؟ کراهت چه طور؟

پاسخ: مانعى ندارد و امام جماعت شدن فردى که حدّ شرعى بر او جارى شده است، مکروه است نه آن چه در سؤال ذکر گردیده است.

امامت جماعت دانشجو

سؤال1089. آیا دانشجوى دانشگاه مختلط که مقیّد به آداب و اصول اسلامى است، مى‏تواند در نمازخانه دانشکده امام جماعت بشود؟

پاسخ: شرایط امام جماعت در رساله مذکور است.

شخصى که نمى‏دانسته عمل امام جماعت او را از عدالت خارج مى‏کند

سؤال1090. شخصى مى‏دانسته که عدالت از شرایط امام جماعت است. او عملى را از امام جماعت مى‏دیده که در حقیقت ساقط کننده‏ى عدالت بوده، ولى او نمى‏دانسته و به آن امام اقتدا مى‏کرده است، بعدا مى‏فهمد عمل مذکور امام را از عدالت خارج مى‏کند. تکلیف نمازهایى که به این صورت به جماعت خوانده است، چیست؟

پاسخ: اگر ندانستن او به جهل به مسأله بر مى‏گردد، احتیاطا اعاده کند.

امام جماعتى که از طرف سازمان تبلیغات یا امور مساجد فرستاده مى‏شود

سؤال1091. آیا پشت سر امام جماعتى که از طرف سازمان تبلیغات اسلامى یا سازمان امور مساجد فرستاده مى‏شوند، مى‏توان نماز خواند؟

پاسخ: اگر عادل و واجد شرایط باشد، جایز است.

 

امامت کسى که خود را واجد شرایط نمى‏داند

سؤال1092. آیا کسى که خود را واجد شرایط امامت جماعت نمى‏داند، ولى دیگران به او این اعتماد را دارند و او نیز مى‏داند که اگر نپذیرد، نماز جماعت منعقد نخواهد شد، مى‏تواند به عنوان امام جلو بایستد و دیگران به او اقتدا کنند؟

پاسخ: لازم نیست امام جماعت، خودش را عادل بداند.

پرداخت وجه به امام جماعت در اداره‏ها

سؤال1093. آیا پرداخت وجه به امام جماعت که در نمازخانه‏ى ادارات، نماز مى‏خواند از طرف اداره صحیح است؟

پاسخ: اگر اخذ اجرت صدق ننماید، مانعى ندارد وگر نه جایز نیست، بنابر احوط.

اجرتى که ادارات به ائمه‏ى جماعات مى‏دهند

سؤال1094. اجرتى که بعضى از ادارت دولتى به بعضى از روحانیونى که در آن‏جا اقامه‏ى نماز مى‏کنند و یا مسأله مى‏گویند، مى‏دهند چه حکمى دارد؟ اگر این فرد روحانى قصد گرفتن اجرت داشته باشد، آیا نمازهایى که به جماعت خوانده شده صحیح است؟

پاسخ: اگر براى کارهاى غیر واجب باشد و یا به عنوان اجرت بر کار واجب نباشد، اشکال ندارد ولى در هر حال عمل، صحیح واقع مى‏شود، هر چند عبادى باشد.

سهم امام و پول‏هایى که امام جماعت بابت امر خاصّى دریافت کرده است

سؤال1095. امام جماعتى از مردم و مأمومین، مقدارى پول و قدرى سهم مبارک امام ـ علیه‏السّلام ـ جهت ساختن مسجد گرفته؛ ولى در این مورد اقدامى نکرده است. به همین دلیل صاحبان پول، پول خود را طلب مى‏کنند؛ امّا او مى‏گوید شما حق مطالبه ندارید، چون من وکیل شرع هستم و خودم مى‏دانم چه کنم. آیا این مسأله به عدالت او ضرر مى‏رساند یا نه و آیا مى‏توان پشت سر این فرد نماز خواند؟

پاسخ: تا جایى که حمل بر صحت ممکن باشد، مضرّ به عدالت نیست.

کسب اجازه از مجتهد جهت امامت جماعت

سؤال1096. آیا براى امام جماعت شدن نیاز به کسب اجازه از مجتهد است، یا همان توجّه و اعتماد مردم کافى است؟

پاسخ: همان که مردم او را عادل بدانند، کافى است.

دفتر ازدواج داشتن امام جماعت

سؤال1097. آیا صاحب دفتر ازدواج بودن، به عدالت امام جماعت خدشه وارد مى‏کند؟

پاسخ: اگر شرایط ذکر شده جهت امامت جماعت را دارا باشد، مسأله مذکور منافاتى با امامت او نخواهد داشت.

امام جماعتى که قاضى است، ولى به درجه‏ى اجتهاد نرسیده

سؤال1098. آیا نماز خواندن پشت سر امام جماعتى که شغل قضاوت دارد، ولى مجتهد نیست، صحیح است؟

پاسخ: شرایط امام جماعت در رساله ذکر شده است که در صورت احراز آن، اقتداى به او جایز است.

مشاهده‏ى غیبت از امام جماعت

سؤال1099. اگر امام جماعت را چندین مرتبه در حال غیبت کردن ببینم، آیا از عدالت خارج مى‏شود؟

پاسخ: اگر امکان حمل بر صحّت ندارد، از عدالت خارج مى‏شود.

امام جماعتى که امر به معروف و نهى‏ازمنکر نمى‏کند

سؤال1100. آیا اقتدا به امام جماعتى که قادر بر امر به معروف و نهى‏ازمنکر است، ولى این کار را نمى‏کند، جایز است؟

پاسخ: اگر با وجود تمام شرایط وجوب، آن را ترک مى‏کند از عدالت ساقط مى‏شود و علم به این مطلب لازم است.

عدالت امام جماعتى که قوانین رانندگى را رعایت نمى‏کند

سؤال1101. امام جماعتى که با اتومبیل رفت و آمد مى‏کند و بعضى از قوانین راهنمایى و رانندگى را رعایت نمى‏کند، عادل مى‏باشد یا خیر؟

پاسخ: اگر عناوین ثانوى دیگر که ضرر به عدالت مى‏زند، در میان نباشد، مضرّ به عدالت نیست.

شرکت در مجلس موسیقى

سؤال1102. اگر امام جماعتى در مجلسى شرکت مى‏کند که در آن مجلس صداى موسیقى مطرب و غیر مطرب پخش مى‏شود و او اهمیتى نمى‏دهد؛ از عدالت ساقط مى‏شود؟

پاسخ: اگر امکان حمل به صحّت ندارد، بله ساقط مى‏شود.

دروغ گفتن امام به صورت شوخى

سؤال1103. اگر امام جماعتى به صورت شوخى گاهى دروغ بگوید، آیا از عدالت خارج شده است؟

پاسخ: خیر، خارج نمى‏شود.

امام جماعت شدن شخصى که کافر بوده و بعدا مسلمان مى‏شود

سؤال1104. پدر و مادر شخصى کافر بوده و خودش نیز تا سال‏ها کافر بوده و سپس توبه کرده و مسلمان مى‏شود. آیا چنین شخصى مى‏تواند عادل و در نتیجه امام جماعت بشود؟

پاسخ: بله، امکان دارد.

اعتقاد به تحریف دعاهاى مفاتیح الجنان

سؤال1105. اگر امام جماعتى عقیده داشته باشد که برخى از دعاهاى مفاتیح الجنان تحریف شده است، عادل مى‏باشد یا خیر؟

پاسخ: مضرّ به عدالت نیست.

امامت شخص وسواسى

سؤال1106. اگر شخصى وسواسى باشد ـ مثلاً کلمه‏اى را چند بار تکرار مى‏کند ـ ، مى‏تواند امام جماعت باشد؟

پاسخ: تا به حدّ بطلان نمازش نباشد، اقتداى به او جایز است.

امامت شخص بى‏گناهى که بنابر حکم دادگاه بر او حدّ جارى شده است

سؤال1107. شخصى در دادگاه محکوم شده و حدّ شرعى بر او جارى شده است در حالى که خود او مى‏داند بى‏گناه بوده. آیا این فرد مى‏تواند امامت جماعت افرادى که او را مى‏شناسند یا نمى‏شناسند را، بر عهده بگیرد؟

پاسخ: بله، مانعى ندارد.

امامت شخص مخالف انقلاب

سؤال1108. اشخاصى که مخالف انقلاب یا نظام جمهورى اسلامى و یا مخالف ولایت فقیه هستند، آیا اقتدا به آن‏ها جایز است یا خیر؟

پاسخ: اگر عادل باشند، اقتدا به آن‏ها مانعى ندارد.

اقتدا به استادى که سر کلاس حاضر نمى‏شود

سؤال1109. اگر استاد دانشگاه سر کلاس‏هاى خود حاضر نشود، آیا مى‏شود به او اقتدا کرد؟

پاسخ: اگر آن تدریس بر او واجب شرعى باشد و بدون عذر آن را ترک مى‏کند، عدم حضور او مُخلّ به عدالت مى‏شود.

اقتداى ظاهرى به امامِ فاقد شرایط

سؤال1110. آیا اقتدا به صورت ظاهرى و صورى به امام جماعتى که فاقد شرایط مى‏باشد، جایز است؟

پاسخ: صحیح نیست و اگر فقط صورتا اقتدا کند، کار حرامى نکرده است، مگر آن که سبب انتزاع ترویج باطل شود.

 اقتدا به امام جماعت فاسق و اعاده نمازهاى خوانده شده

سؤال1111. آیا اقتدا به امام جماعت فاسق جایز است؟ آیا نمازهایى که خوانده شده بایستى اعاده شود؟

پاسخ: اقتدا به امام جماعت فاسق جایز نیست و اگر بعد از نماز بفهمد که امام جماعت عادل نبوده، نمازش صحیح است. (جهت اطلاع بیشتر به مسأله‏ى 1142 و 1170 و 1171 رساله رجوع شود.)

انتشار بى‏عدالتى یک امام جماعتى در بین مردم

سؤال1112. اگر عده‏اى امام جمعه یا جماعت را عادل ندانند، مى‏توانند بى‏عدالتى او را در بین مردم منتشر کنند؟

پاسخ: خیر، نمى‏توانند؛ مگر این که آن شخص سبب اضلال و گمراهى دیگران شود و ضمنا ترویج از او هم جایز نیست.

 امام جماعت عادلى که نمى‏دانیم اکنون عادل است یا نه

سؤال1113. قبلاً به عدالت شخصى اطمینان داشتم و به او اقتدا مى‏کردم. بنابر ضرورت کارى مجبور شدم چند سال در شهر دیگرى اقامت کنم. اکنون که به شهر خود برگشته‏ام، نمى‏دانم این فرد به عدالت باقى است یا نه. آیا شناخت قبلى من نسبت به عدالت این شخص کفایت مى‏کند یا این که دوباره باید عدالت او را احراز نمایم؟

پاسخ: شناخت قبلى کافى است.

اقتدا به امام جماعت غیر عادل و دوباره خواندن نماز

سؤال1114. شخصى با این که در عدالت امام جماعت شک دارد یا اصلاً او را عادل نمى‏داند، براى نماز به او اقتدا مى‏کند، و دوباره همان نماز را فرادا مى‏خواند. آیا این عمل او اشکال دارد؟

پاسخ: نماز جماعت خواندن او اشکال دارد.

پى‏بردن به این که امام جماعت حاضر، امام جماعت همیشگى نیست

سؤال1115. شخصى طبق روال همیشگى در نماز جماعت حاضر مى‏شود. در اثنا یا بعد از تمام شدن نماز، متوجه مى‏شود که امام جماعت، آن امام جماعت همیشگى نیست و امام جماعت کنونى موقتا به جاى او آمده است و نسبت به عدالت امام جماعت جدید اطمینان ندارد. حکم نمازى که خوانده است، چیست؟

پاسخ: نماز او به جماعت باطل است هر چند آن امام جماعت دیگر هم نزد او عادل باشد و اگر به صورت وجوب یا استحباب و یا احتیاط، مأموم قرائت نماز خود را خوانده باشد، نماز او به طور فرادا صحیح است، ولى اگر طورى بوده که اگر قبل از نماز مى‏فهمید که دومى است، به او هم مثل اولى اقتدا مى‏کرده، نمازش به جماعت نیز صحیح است.

 شکّ در عدالت

سؤال1116. در صورتى که انسان به عدالت امام جماعت شکّ داشته باشد، آیا مى‏تواند به او اقتدا کند؟

پاسخ: مأموم باید عدالت امام را احراز کند به طُرُقى که توضیح آن در رساله آمده است. (به مسأله‏ى 1171 رساله مراجعه شود).

 

اقتدا به امام جماعتى که نمى‏شناسیم

سؤال1117. براى اقامه نماز وارد مسجدى مى‏شویم و مى‏بینیم که نماز جماعت بر پا شده است. با توجه به این که امام جماعت را نمى‏شناسیم، مى‏توانیم به او اقتدا کنیم یا خیر؟
پاسخ: خیر، نمى‏توانید.
کسى که خود را عادل نمى‏داند
سؤال1118. اگر کسى خود را عادل نداند و دیگرى با دانستن شرایط امام جماعت به او اقتدا کند، آیا وظیفه ندارد که بگوید من عادل نیستم؟
پاسخ: خود را تفسیق کردن، جایز نیست.
سؤال1119. کسى که خودش را عادل نمى‏داند در صورتى که مأمومین وى را عادل بدانند، آیا مى‏تواند براى جماعت امامت کند یا خیر؟
پاسخ: اشکال ندارد ولى سعى کند که ملکه‏ى عدالت در او پیدا شود.
وظیفه دیگران در برابر امام جماعت غیر عادل
سؤال1120. اگر انسان در جمع محدودى در مدّت معینى حضور داشته باشد و امام جماعت آن جمع عادل نباشد یا قرائت او اشکال داشته باشد و نماز فرادا خواندن نوعى تفسیق و اهانت به او محسوب مى‏شود، در چنین شرایطى تکلیف چیست؟
پاسخ: اگر تفسیق به حساب مى‏آید، مى‏تواند در صف بایستد؛ ولى وظیفه منفرد را مراعات کند و در هر حال نماز خودش را بخواند، در این صورت باطل نیست.
علم به عدالت امام به خاطر اقتداى تعدادى از مؤمنین ظاهر الصّلاح
سؤال1121. آیا از این که عده‏اى از مؤمنین ظاهر الصّلاح به کسى اقتدا کرده‏اند، مى‏توان به عدالت امام علم پیدا کرد؟
پاسخ: امکان دارد.
تشخیص عدم عدالت امام از روى عدم اقتداى تعدادى از افراد ظاهر الصلاح به او
سؤال1122. ما امام جماعتى را عادل مى‏دانستیم و به او اقتدا مى‏کردیم، تا این که عده‏ى زیادى از افراد ظاهر الصّلاح آشکارا به امام اقتدا نکرده‏اند، آیا این موضوع نشان دهنده‏ى عدم عدالت امام نیست؟
پاسخ: خیر، دلیل نمى‏شود.
امامت معمّم یاغیر معمّم
سؤال1123. آیا کسى که معمّم است بر غیر معمّم از حیث امامت جماعت برترى دارد؟
پاسخ: بله، فى الجمله نسبت به دیگران مقدّم است.
اقامه‏ى جماعت توسط غیر روحانى
سؤال1124. اقامه‏ى جماعت توسط غیر روحانى شناخته شده در صورتى که یک فرد روحانى ناشناسى حاضر باشد، چگونه است؟
پاسخ: باید عدالت امام جماعت احراز شود.
اولویّت بین امام جماعت سیّد و غیر سیّد
سؤال1125. اگر در نزدیکى منزل ما در دو جا نماز جماعت برقرار شود که امام جماعت یکى از آن‏ها سیّد، و دیگرى غیر سیّد است. اقامه نماز با کدام یک اولویّت دارد؟
پاسخ: اگر دیگرى (غیر سید) فقیه‏تر نیست، سیّد اولویّت دارد.
ترجیح اقتدا بین فرد روحانى و غیر روحانى راتب
سؤال1126. امام راتب مسجدى غیر روحانى است. اگر فردى روحانى به طور اتفاقى به آن مسجد برود و بخواهد امام جماعت بشود، آیا باید از امام راتب غیر روحانى اجازه بگیرد؟ و اگر هر دو قصد اقامه جماعت داشته باشند، اقتدا به کدام یک ارجح است؟
پاسخ: امام راتب مقدّم است.
امام جماعت غیر روحانى
سؤال1127. در مسجدى که در نزدیکى ما است، به دلیل نبودن فرد روحانى، یک نفر غیر معمّم اقامه‏ى جماعت مى‏کند، در مسجد دورتر یک فرد روحانى و معمّم امام جماعت است. اولویت براى شرکت در نماز جماعت، با کدام مسجد است؟
پاسخ: اگر آن فرد معمم عالم هم باشد، اولویّت دارد.
مراد از صحت قرائت
سؤال1128. منظور از صحت قرائت امام جماعت، صحت قرائت حمد و سوره است یا صحت تمام قسمت‏هاى نماز؟
پاسخ: صحت قرائت حمد و سوره امام شرط است
منظور از صحیح بودن قرائت امام جماعت
سؤال1129. منظور از صحیح بودن قرائت امام جماعت چیست؟ آیا باید حروف را از مخارج آن طبق اصول تجوید بخواند؟
پاسخ: امورى که رعایت آن در قرائت نماز لازم و ضرورى است، در مسأله‏هاى 823 تا 827 رساله ذکر شده است.
 

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -