انهار
انهار
مطالب خواندنی

متفرقات لباس نمازگزار

بزرگ نمایی کوچک نمایی

پوشیدن کفش طبى در نماز با رعایت شرایط سجده

سؤال156. آیا پوشیدن کفش طبى در حال نماز ـ در صورتى که هنگام سجده مواضع سجده بر روى زمین قرار گیرد و شرایط دیگر هم رعایت شود ـ اشکال دارد؟

پاسخ: اگر سر شست پا روى زمین قرار گیرد، اشکال ندارد. 

لباس‏هایى که روى آن لفظ جلاله‏ى «اللّه‏» نوشته شده

سؤال157. آیا پوشیدن لباس‏هایى که بر روى آن‏ها اسم جلاله «اللّه‏» نوشته شده است، جایز است؟

پاسخ: اگر به نحو هتک نباشد و احکام آن مراعات شود، مانعى ندارد.

لباسى که تمثال حضرت على ـ علیه‏السّلام ـ را دارد

سؤال158. پوشیدن لباسى که روى آن تمثال حضرت على ـ علیه‏السّلام ـ نقش بسته، براى نماز چه حکمى دارد؟

پاسخ: کراهت دارد و ثواب نماز را کم مى‏کند.

لباس با عکس حیوانات و انسان

سؤال159. پوشیدن لباس‏هایى که بر روى آن‏ها تصاویر حیوان و انسان و منظره و یا نوشته‏هاى خارجى و فارسى باشد، براى نماز چه حکمى دارد؟

پاسخ: لباسى که نقش صورت حیوان یا انسان دارد، در نماز مکروه است؛ اگرچه پوشیدن آن در صورتى که خلاف شأن و زىّ پوشنده باشد، حرام است.

عبا و چادر سیاه در نماز

سؤال160. آیا کراهت لباس سیاه براى نماز شامل عباى سیاه و چادر مشکى زنان هم مى‏شود؟

پاسخ: خیر، شامل نمى‏شود.

رنگ‏هاى دیگرى غیر از سیاه و سفید براى عمامه

سؤال161. آیا رنگ عمامه مى‏تواند غیر از سیاه یا سفید هم باشد؟

پاسخ: ممکن است.

اختصاص عمامه سیاه به سادات

سؤال162. آیا عمامه سیاه مخصوص سادات مى‏باشد یا غیر سادات هم مى‏توانند از آن استفاده کنند؟

پاسخ: بر حسب متعارف مخصوص سادات است.

پوشیدن لباس سیاه براى شهادت ائمه ـ علیهم‏السّلام ـ

سؤال163. آیا پوشیدن لباس سیاه در ایام سوگوارى ائمه اطهار ـ علیهم‏السّلام ـ کراهت دارد؟

پاسخ: چون رجحان دارد، کراهت ندارد.

لباس شهرت در نماز

سؤال164. لباس شهرت چیست و استفاده از آن در نماز چه حکمى دارد؟

پاسخ: لباس شهرت لباسى است که از جهت جنس یا رنگ یا نحوه‏ى برش و دوخت و مانند آن خلاف شأن و زىّ پوشنده‏ى لباس باشد ولى نماز با آن صحیح است. 

استفاده و نماز خواندن با کراوات

سؤال165. استفاده از کراوات و نماز خواندن با آن چه حکمى دارد؟

پاسخ: لباس مزبور خلاف زىّ پوشش متشرعه است و احوط اجتناب است.

نماز با کفش و دستکش

سؤال166. نماز خواندن با کفش و دستکش، اگرچه پاک باشند چه حکمى دارد؟

پاسخ: نماز خواندن با کفش به صحّت سجده‏ى نماز مُضرّ است، ولى با دستکش اشکال ندارد.

برهنه خواندن نماز اگر وقت تنگ باشد

سؤال167. اگر شخص (چه مرد، چه زن) در حمام باشد و وقت به قدرى تنگ است که اگر بخواهد بیرون بیاید و ساتر و لباس تهیه کند، وقت مى‏گذرد، آیا با آن حال مى‏تواند نماز بخواند؟

پاسخ: در این صورت اگر نامحرم او را نمى‏بیند ایستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست بپوشاند و اگر در رکوع و سجود عورت او بیشتر نمایان مى‏شود، مى‏تواند رکوع و سجود را در حال قیام با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پایین‏تر آورد. (جهت اطلاع بیشتر در این رابطه به مسأله‏ى 669 رساله رجوع شود).

نماز خواندن با بلند بودن ناخن

سؤال168. بلند کردن ناخن چه لطمه‏اى به نماز مى‏زند؟

پاسخ: ضررى نمى‏زند.

کاپشن و جوراب

سؤال169. آیا کاپشن و جوراب جزو لباس نمازگزار محسوب مى‏شود؟

پاسخ: بله، هر چند جوراب از لباس هایى است که احکام خاصه‏اى دارد؛ (جهت اطلاع بیشتر به مسأله‏ى 712 به بعد رجوع شود).

تأثیر بلند شدن موهاى زیر شکم و اطراف عورتین در نماز

سؤال170. آیا بلند شدن موهاى زیر شکم و اطراف عورتین موجب بطلان نماز مى‏شود؟

پاسخ: خیر.

نماز با روسرى هدیه شده از حرم امام رضا ـ علیه‏السّلام ـ

سؤال171. شخصى از حرم امام رضا ـ علیه‏السّلام ـ یک روسرى آورده و به من بخشیده است، آیا نماز خواندن با آن صحیح است؟

پاسخ: اگر به نحو حلال و با اجازه آورده، اشکال ندارد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -