انهار
انهار
مطالب خواندنی

دیدن خرده گل یا اشنان پس از آب کشیدن لباس نجس و مانند آن

بزرگ نمایی کوچک نمایی


 1-  بهجت: اشنان گياهي است كه در شستشو استفاده مي شود.

فاضل لنکرانی : خرده گل يا اشيايي ديگر

سيستاني، وحید خراسانی ، شبیری زنجانی : خرده گل يا صابون

مکارم شیرازی : مختصري گل يا ذرات صابو ن واشياء ديگر

 مظاهري: ذرات گل يا صابون و مانند آنها

2- امام خمینی ، نوري، سبحاني: اگر بدانند كه خرده گل يا اشنان با آب شسته شده، پاك است.

گلپايگاني، صافي: اگر بدانند آب مطلق زير آن گل يا اشنان رسيده، پاك است.

فاضل لنکرانی : اگر بدانند مانع رسيدن آب نشده پاك است.

مکارم شیرازی : هر گاه بعد از آب كشيدن فرش و لباس مختصري گل يا ذرات صابون و اشياء ديگر درآن ديده شود پاك است، و اگر اشياء بزرگتري باشد ظاهر آنها نيز پاك است.

سيستاني: اگر احتما ل ندهند كه جلوگيري از رسيدن آب كرده، آن لباس پاك.

3-  فاضل لنکرانی : به باطن خرده گل يا اشيايي ديگر سيده

 مظاهري: به باطن ذرات گل يا صابون و مانند آنها رسيده

4- مکارم شیرازی : اگر اشياء بزرگتري باشد ظاهر آنها نيز پاك است و اگر آب نجس به باطن آنها نفوذ كرده، براي پاك شدن باطن آنها بايد آب پاك نيز به آن برسد و خارج شود .

سبحاني: اين مورد را در رساله خود نياورده اند .

5- مکارم شیرازی : و اگر شك شودعين نجس مانده يا نه، بايد بيشتر بشويند تا يقين شود از بين رفته است.

6-  شبیری زنجانی : بو، رنگ يا مزه نجاست

7-  پس اگر مثلا خون را از لباسي برطرف كنند و لباس را آ ب بكشند و رنگ خون در آن بماند، پاك مي باشد.

امام خمینی ، اراكي، گلپايگاني، خوئي، فاضل لنکرانی ، بهجت، وحید خراسانی ، تبريزي، صافي، نوري، سبحاني: و لي اگر بواسطه بو يا رنگ يقين كنند يا احتمال دهند (وحید خراسانی : احتمال دهند) كه ذره هاي نجاست در آن چيز مانده نجس است.

شبیری زنجانی : اگر بواسطه غلظت بو يا رنگ يا مزه يقين كنند يا احتمال دهند كه ذره هاي نجاست در آن چيز مانده، بايد بيشتر بشويند تا مطمئن شوند عين نجاست برطرف شده است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -