انهار
انهار
مطالب خواندنی

چیزهایی که بر جنب حرام است

بزرگ نمایی کوچک نمایی

(مسأله 355) پنج چیز1 بر جنب حرام است:

اول: رساندن جایی از بدن به خطّ قرآن  یا به اسم خدا، و اسامی مبارکهٔ پیامبران و امامان علیهما السلام به احتیاط  واجب حکم اسم خدا را دارد2.

دوم: رفتن در مسجد الحرام و مسجد پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم3، اگر چه از یک در، داخل و از در دیگر خارج شود4

سوم: توقف در مساجد ديگر ولي اگر از يك در داخل و از در ديگر خارج شود يا براي برداشتن چيزي برود مانعي ندارد. و احتياط واجب آن است كه در حرم امامان عليهم السلام هم توقف نكند5.

چهارم: گذاشتن چيزي در مسجد6.

پنجم: 7 خواندن سوره اي كه سجده واجب دارد و آن چهار سوره است8 اول: سوره سي و دوم قران الم تنزيل دوم: سوره چهل و يكم حم سجده سوم: سوره پنجاه و سوم والنجم. چهارم: سوره نود و ششم اقرء 9 . و اگر يك حرف  از اين چهار سوره  را هم بخواند حرام است.

1- اراكي: چهار چيز...

مظاهری: سه چیز...

2- گلپايگاني: اول: رساندن جايي از بدن به خط قرآن يا به اسم خدا و پيغمبران و ائمه عليهم السلام و حضرت زهرا عليها السلام به طوري كه در وضو گفته شد...

خوئي، سيستاني: اول: رساندن جايي از بدن به خط قرآن، يا به اسم خدا به هر لغت كه باشد و بهترآن است كه به اسم پيغمبران و امامان عليهم السلام و حضرت زهرا عليها السلام نيز نرساند...

وحید: اول: رساندن جایی از بدن خود به خط قرآن ، یا به اسم مبارک ذات خداوند متعال- به هر لغتی که باشد- و سایر اسماء حسنی. و بنابراحتیاط مستحبّ اسمای انبیاء و ائمه و حضرت زهرا علیهما السلام را مسّ ننماید...

زنجاني: اول: رساندن جايي از بدن خودبه خط قرآن و بنابراحتياط  به اسم خدا و صفات خاصه او به هر لغت كه باشد، حتی  پولي كه بر آن نام خدا نوشته شده باشد. و احتياط مستحب آن است كه جایی از بدن خود را به اسم پيغمبران و امامان و حضرت زهرا عليهم السلام نيز نرساند...

تبريزي، نوری، سبحانی: اول: رساندن جايي از بدن خود به خط قرآن يا به اسم خدا  و پیغمبران و امامان علیهم السلام  به طوری که در وضو گفته شد...

 بهجت، صافی: اول: رساندن جايي از بدن خود به خط قرآن يا به اسم خدا (صافی: و ساير اسماء و صفات خاصه خدا) و بنابراحتياط به اسم پيغمبران و امامان و اسم حضرت زهرا عليهم السلام به طوري كه در وضو گفته شد...

مکارم: اول مسّ خط قرآن یا اسم خدا و پیامبران و امامان علیهم السلام بنابراحتیاط واجب، همان طور که در وضو گفته شد...

مظاهری: اول رساندن جایی از بدن به خط قران یا به اسم خدا و اسم پیغمبران و امامان و حضرت زهرا علیهم السلام...

3- زنجانی: دوم: رفتن یا ماندن در مسجد الحرام و مسجد پیغمبر صلی الله علیه و آله و حرم امامان علیهم السلام...

مظاهری: دوم: گذاشتن چیزی یا توقف در مساجد و حرم ائمه طاهرین علیهم السلام، ولی اگر از یک در مسجد یا حرم داخل شود و از در دیگر خارج شود مانعی ندارد مگر در مسجد الحرام یا مسجد پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم، ولی توقف درجاهایی که مربوط به مسجد است ولی مسجد نیست و توقف در صحنها و رواقهای پیامبران و ائمه علیهم السلام و حرمهای امامزاده ها مانعی ندارد...

4- بهجت: و همچنین داخل شدن به آنجا برای برداشتن چیزی بنابر احوط...

زنجانی: و مراد از حرم امامان علیهم السلام محوطه ای است که ضریح مقدس و قبر مطهر در آن قرار دارد نه تمام رواقها یا صحنها ...

5- فاضل: اگر چه اولی آن است که حکم مسجد الحرام و مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم را درحرم امامان علیهم السلام رعایت نماید...

بهجت: بلکه عبور نیزننماید و همچنین در رواقها...

گلپایگانی، صافی: احتیاط  واجب نرفتن در حرم ائمه علیهم السلام است اگر چه از یک در وارد و از در دیگر خارج شود...

اراکی: سوم: توقف در مساجد دیگر و حرم امامان علیهم السلام، ولی اگر از یک در داخل و از در دیگر خارج شود، یا برای برداشتن چیزی برود مانعی ندارد...

خوئی، تبریزی، سیستانی: سوم: توقف در مساجد دیگر و همچنین بنابراحتیاط واجب در حرم امامان علیهم السلام، ولی اگر (سیستانی: از مسجد عبور کند مثل این که) از یک در مسجد داخل و از در دیگر خارج شود مانعی ندارد...

وحید: سوم: توقف در مساجد دیگر، ولی اگر از یک در مسجد داخل و از در دیگر خارج شود مانعی ندارد؛ و همچنین توقّف در حرم امامان علیهم السلام حرام است، واحتیاط واجب آن است که از رفتن در حرم ائمّه علیهم السلام خودداری کند اگر چه از یک در داخل و از در دیگر خارج شود...

زنجانی: سوم: داخل شدن یا ماندن در مساجد دیگر ، مگر از یک در داخل و از در دیگر خارج شود...

مظاهری: رجوع کنید به ذیل مورد دوم.

6- گلپایگانی، صافی: بلکه بنابراحتیاط لازم از خارج هم چیزی در مسجد نگذارد...

خوئی، تبریزی: یا داخل شدن در آن برای برداشتن چیزی...

سبحانی: در غیر حال عبور...

سیستانی: چهارم: داخل شدن در مسجد برای برداشتن چیزی و همچنین گذاشتن چیزی در آن، هرچند خودش وارد مسجد نشود بنابراحتیاط لازم...

وحید: چهارم: گذاشتن چیزی در مسجد، و همچنین بنابراحتیاط واجب داخل شدن در مسجد برای برداشتن چیزی...

مکارم: چهارم: داخل شدن در مسجد برای گذاشتن چیزی در آن...

[مورد چهارم در رساله آیت الله اراکی نیست]

مظاهری: رجوع کنید به ذیل مورد دوم.

7- اراکی: چهارم:...

8- خوئی، گلپایگانی، صافی، سیستانی، وحید، تبریزی، سبحانی، مظاهری: پنجم: خواندن هر یک از آیات سجده واجب و آن در چهار سوره است...

مکارم: پنجم: خواندن یکی از آیات سجده، ولی خواندن غیر آیه سجده از سوره سجده مانعی ندارد، سوره هایی که سجده واجب دارد چهار سوره است:...

زنجانی: پنجم: خواندن هر یک از آیات سجده واجب و آن آیات در چهار سوره است:

اوّل: سوره سی و دوم قرآن «الم تنزیل (= سجده)» آیه پانزدهم؛ دوم: سوره چهل و یکم «حم سجده (=فصلت)» آیه سی و هفتم؛ سوم: سوره پنجاه و سوم «النجم» آیه آخر؛ چهارم: سوره نود و ششم «اقرء (=العلق)» آیه آخر. بلکه بنابراحتیاط خواندن آیات دیگر یا قسمتی از یک آیه سوره های سجده نیز جایز نیست.

9- خوئی، تبریزی، سیستانی، مکارم، مظاهری: [پایان مسأله]

گلپایگانی، صافی: و اگر یک حرف از این چهار آیه را هم بخواند حرام است و احتیاط مستحبّ آن است که آیات دیگر سوره سجده دار را نیز نخواند.

بهجت: و اگر یک کلمه ازاین چهار سوره را هم بخواند حرام است.

وحید: و بنابراحتیاط واجب از خواندن بقیه این چهار سوره ، حتی از خواندن «بسم الله الرحمن الرحیم» بلکه بعض آن به قصد این سوره ها نیز خودداری کند.

سبحانی: و احتیاط آن است که یک حرف از این چهار سوره را هم نخواند.

نوری: و اگر یک حرف را به قصد یکی از این چهار سوره هم بخواند، حرام است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -