انهار
انهار
مطالب خواندنی

نجاست

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سلام. چند سوال دارم و ممنون میشم راهنمایی بفرمائید
۱، آیا هنگام عادت ماهانه کل بدن نجس می شود؟
۲، آیا هنگام عادت ماهانه کل لباسا نمی می شود؟
۳، اگر هنگامه عادت ماهانه شلوار لکه خونی شود آیا لازمه کل شلوار شسته شود یا همون لکه کافیه؟
۴، اگر لباس دیگر به این شلوار که لکه خونی دارد برخورد کند نجس می شود؟
۵، بنده مدتی است دچار وسواس شدم وقتی دستشویی می روم همش احساس میکنم بدن و لباسام نجس می شوند، بطوری چند بار پشت سر هم میرم حمام واقعه خسته میشم، از طرفی احساس نجاست و از طرفی میگم برا نماز مشکلی پیش نیاد.
ممنون میشم راهنمایی بفرمائید
باتشکر
 

جواب:

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله

وقت شما به خیر و برکت و نورانیت در سایه قرآن و ولایت معصومین (علیهم السلام) و تشکر مجدد از اعتمادتان به سایت انهار.

۱، هنگام عادت ماهیانه کل بدن نجس نمی شود فقط جایی نجس میشود که خون به آنجا رسیده باشد.
۲، هنگام عادت ماهانه لباسا نمی می شود اما خون به هر کجا برسد فقط اونجا نجس میشود.
۳، اگر هنگام عادت ماهانه شلوار لکه خونی شود فقط همون لکه و همانجا نجس می شود ولی بقیه لباس پاک است.
۴، اگر لباس دیگر به شلواری که لکه خونی دارد برخورد کند نجس نمی شود مگر اینکه یقین داشته باشیم که لکه خونی به لباس جدید رسیده باشد اما اگر یقین نداشته باشیم یا شک داشته باشیم لباسی که برخورد کرده نجس نمی شود .
۵، به وسواس که القاء شیطان هست اعتنا نکنید زیرا شیطان در صدد است که مومنین را به هر وسیله‌ای که شده ولو به وسواس باشد از خدا و اولیا خدا دور کند بنابراین بی اعتنائی شما تودهنی به شیطان است و إن شاء الله که در این زمینه موفق باشید و در میدان مبارزه با شیطان قهرمان باشید زیرا بقیه مؤمنین هم به دستشویی می‌روند ولی فقط جایی را که نجس شده آب می کشند و بقیه بدن را پاک می دانند چون شرع مقدس پاک می داند.
این که شما چند بار پشت سر هم حمام می روید هم اسراف وقت و عمر هست و هم اسراف مصرف بی‌رویه آب هست و هم موجب تنفر و بیزاری از خداوند و اولیای خداوند از خودتان می شوید.
از نظر شرع مقدس اسلام احساس نجاست موجب اثبات نجاست نمی شود و شما تکلیفی برای احساسی که به شما دست میدهد ندارید یا الله.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -