انهار
انهار
مطالب خواندنی

حکم بنده که آیا حیض هستم یا استحاضه و تکلیفم چیست مرجع تقلید: آیةالله العظمی خامنه ای

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال با سلام و خسته نباشید.
دختری ۲۴ ساله هستم و این بار که پریود شدم مدت عادت ماهیانه ام  ۱۲ روز طول کشیده و تا ۱۰ روز که خون حیض را مشاهده میکردم ولی روز یازدهم و دوازدهم لکه زرد رنگ رو مشاهده میکردم و تا الان هم غسل را انجام ندادم، یعنی نمیدونم چه غسلی کنم و چطوری و چه اعمالی رو انجام بدم و حکم نمازهای روز یازده و دوازده رو نمیدونم چطوری ادا کنم، خواهشا زودتر پاسخم رو بدید و یکم ساده بگید تا متوحه بشم.
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مدظله)
 

جواب:

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله
وقت شما به خیر و برکت و سعادت
با تشکر از شما به خاطر اعتمادتان به سایت انهار جهت دریافت پاسخ به سؤال شرعی؛
بزرگوار؛ خوبی دریافت پاسخ از سایت هایی که به احکام شرعی پاسخ می‌دهند این است که نه شما آنها را می شناسید و نه آنها شما را می شناسند و شما می‌توانید راحت بدون آن که خجالت بکشید مسائل و احکام شرعی خودتان را سوال کنید و پاسخ خودتان را راحت و بدون خجالت دریافت کنید بنابراین:
پس از پاکی از خونی که در مدت ایام حیض {خصوصاً ایام و مدت حیضی که ۱۰ روز طول کشیده است} خارج میشود واجب است غسل کنید و نمازهای خود را شروع کنید و اینکه شما دو روز هست غسل نکرده اید معصیت کرده اید و باید البته از معصیت خود توبه و استغفار کنید ولی فوراً واجب هست برای اولین نمازتان غسل انجام دهید و نماز بخوانید و نمازهای این دو روزه را که نخوانده اید نیز قضا کنید.
اما اگر خون بعد از ایام ۱۰ روزه ی حیض از شما خارج میشود آن خون استحاضه است و خون حیض نیست بنابراین؛ اگر خون کم باشد استحاضه قلیله است و باید برای هر نماز یک وضو بگیرید و هنگام نماز بدن و پنبه و دستمال را از خون پاک کنید و پنبه و دستمال پاک قرار بدهید و البته اگر بین نماز ظهر و عصر یا بین نماز مغرب و عشا خونی خارج نشده باشد و بدن پاک باشد و پنبه و دستمال هم آلوده به خون نشده باشد با همان وضوی نماز ظهر می توانید نماز عصر را هم بخوانید یا با همان وضوی نماز مغرب می توانید نماز عشا را هم بخوانید و لازم به گرفتن وضوی دوم نیست. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -