حکم خارج شدن مکرر ادرار و حکم وضو و نمازم (مرجع تقلید آیةالله صافی گلپایگانی)

جواب: سلام علیکم؛ احکام مربوطه یکجا برایتان ارسال شد که بتوانید با وظایف خود آشنا شوید.
مسأله - اگر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره مي‎ريزد يا نمي‎تواند از بيرون‌آمدن غائط خودداري كند، چنان‌چه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضوگرفتن و نمازخواندن مهلت پيدا مي‎كند، بايد نماز را در وقتي كه مهلت پيدا مي‎كند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار كارهاي واجب نماز است، بايد در وقتي كه مهلت دارد، فقط كارهاي واجب نماز را به‌جا آورد و كارهاي مستحب آن، مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
مسأله - اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمي‎كند و در بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج مي‎شود، كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند؛ و احتياط واجب آن است كه كسي كه نمي‎تواند خود را از بول يا خارج‌شدن غائط نگاه دارد و وضو در بين نماز موجب به هم‌خوردن موالات نماز شود، همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند، و اگر در بين آن نماز وضوي او باطل شد اعتنا نكند.
مسأله - كسي كه بول يا غائط طوري پي‎درپي از او خارج مي‎شود كه وضوگرفتن بعد از هر دفعه براي او سخت است، اگر بتواند مقداري از نماز را با وضو بخواند، بايد براي هر نماز يك وضو بگيرد.
مسأله - كسي كه بول يا غائط پي‎درپي از او خارج مي‎شود، اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، احتياط واجب آن است كه براي هر نماز يك وضو بگيرد.
مسأله - اگر مرضي دارد كه نمي‎تواند از خارج‌شدن باد جلوگيري كند، بايد به وظيفه كساني كه نمي‎توانند از بيرون‌آمدن بول و غائط خودداري كنند عمل نمايد.
مسأله - كسي كه بول يا غائط پي‎درپي از او خارج مي‎شود، بايد براي هر نماز وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود، ولي براي به‌جا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد، در صورتي كه آن‌ها را بعد از نماز فوراً به جا بياورد، وضوگرفتن لازم نيست.
مسأله - كسي كه بول او قطره قطره مي‎ريزد، بايد براي نماز به وسيله كيسه‎اي كه در آن پنبه يا چيز ديگري است كه از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري مي‎كند، خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز، مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نيز كسي كه نمي‎تواند از بيرون‌آمدن غائط خودداري كند چنان‌چه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاي ديگر جلوگيري نمايد، و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد، براي هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله - كسي كه نمي‎تواند از بيرون‌آمدن بول و غائط خودداري كند در صورتي كه ممكن باشد، بايد به مقدار نماز از خارج‌شدن بول و غائط جلوگيري نمايد اگر چه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آساني معالجه مي‎شود، احتياط واجب آن است كه خود را معالجه نمايد.
مسأله - كسي كه نمي‎تواند از بيرون‌آمدن بول و غائط خودداري كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‎اش خوانده قضا نمايد، ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازي را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند. یاحقّ.

---