انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

کثیرالسفر

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استفتائات احکام مسافر- آیت الله العظمی مظاهری مدظله
کثیرالسفر
شرط تحقق کثیرالسفر بودن 
سوال : چند روز یک بار به سفر رفتن، انسان را کثیرالسّفر می‌کند؟ 
پاسخ: ده روز یک مرتبه
 ملاک اطلاق کثیرالسّفر 
سوال :ملاک برای اینکه کسی کثیرالسّفر شود، این است که برای کار و شغل مسافرت نماید یا کسی که مثلاً جهانگرد است و برای تفریح مسافرت می‌کند نیز می‌تواند کثیرالسّفر باشد؟ 
پاسخ: همۀ آنها کثیرالسّفر هستند.
سفر برای کارهای جانبی شغل 
سوال :  تهیۀ لوازم و وسائل مربوط به شغل یا گرفتن مجوزهای لازم آن که نیاز به مسافرت دارد، در حالی که خود شغل مسافرت نیست، آیا باعث کامل بودن نماز و روزه است؟ 
پاسخ: اگر کثیرالسّفر باشد مطلقاً نماز او تمام است و باید روزه بگیرد.
دخالت قصد سفر در کثیرالسفر شدن 
سوال : کثیرالسّفر اگر برای یک منظور و یک شغل به سفر رود، نمازش تمام است یا اگر برای مقاصد مختلف سفر کند یا چند نوع شغل داشته باشد هم تابع همین حکم است؟ 
پاسخ: تفاوت ندارد.
 عدم تفاوت کسی که شغل او مسافرت یا شغل او در سفر است 
سوال : در حکم کثیرالسّفر، کسی که شغل او مسافرت است (مثل راننده‌ها) یا کسی که شغل او در سفر است (مثل کارمندها) تفاوتی با هم دارند؟ 
پاسخ: تفاوتی ندارد.
عدم تفاوت بین سفر اول و سفرهای بعدی 
سوال : کسی که شغلش را در سفر انتخاب می‌کند، برای اتمام نمازها و گرفتن روزه‌ها فرقی بین سفر اول و دیگر سفرهای او هست؟ 
پاسخ: فرقی نیست؛ در همان سفر اول باید بخواند. و همچنین اگر ده روز در جایی ماند، باز باید در سفر اول نماز را تمام بخواند و روزه بگیرد.
سفر چند روز یک بار 
سوال : اگر کسی چند روز یک بار از حد ترحض وطنش خارج شد، برای گرفتن روزه های ماه مبارک رمضان، کثیر السفر محسوب می‌شود؟ پاسخ: اگر به حد 4 فرسخ می‌رسد، نماز او تمام است و روزه باید بگیرد و اگر به حد چهار فرسخ نرسد که اصلاً مسافر شرعی نیست.
 منظم نبودن سفر 
سوال : کسی که به واسطۀ شغل خود در هفته چند بار باید به مأموریت برون شهری که بیش از چهار فرسخ است، برود، آیا می‌تواند نماز خود را تمام بخواند و روزۀ ماه مبارک رمضان را بگیرد؟ در صورتی که روزهای مأموریت و تعداد روزها در هفته منظم نباشد، فرقی در حکم می‌کند؟ 
پاسخ: باید نماز را تمام بخواند و روزه بگیرد و تفاوتی هم در فرض مذکور نیست.
مسافرت یک ماه یک بار 
سوال : کسی که در شهر خود ساکن است، ولی همسرش متعلق به شهر دیگری است و تقریباً هر ماه یک مرتبه به محل زادگاه همسرش می‌رود، اگر در ماه مبارک رمضان به مدت چند روز به این سفر برود، می‌تواند روزه‌های خود را بگیرد؟ 
پاسخ: اگر مسافرت او دائماً هر ده روز یک مرتبه باشد، نماز او تمام است و روزه باید بگیرد.
مسافرت برای مقاصد مختلف 
سوال : کسی که چند شغل دارد و برای هر کدام جداگانه سفر می‌کند یا کارهای مختلف و نامنظمی دارد که برای هر کدام، باید چند روز یک بار از حد شرعی وطنش خارج شود نیز می‌تواند در ماه مبارک رمضان، روزه‌های خود را در سفر بگیرد؟ 
پاسخ: باید نماز را تمام بخواند و روزه نیز بگیرد.
مسافرت به غیر از منظور همیشگی 
سوال : کسی که کثیر السفر است، اگر در موسمی که کارش تعطیل است و به منظور تفریح یا هر امر دیگری غیر از کار، به مسافرت برود، در خصوص نماز و روزه چه وظیفه‌ای دارد؟ 
پاسخ: نماز او تمام و باید روزه بگیرد.
 اجبار روزه گرفتن کثیرالسّفر 
سوال : کثیرالسّفر اختیار دارد روزه‌اش را در سفر بگیرد یا اجباراً باید بگیرد؟ 
پاسخ: باید بگیرد؛ همچنان‌که نماز را باید تمام بخواند.
 نامنظم بودن فواصل سفر 
سوال : مشاغلی وجود دارد که شاغل به واسطۀ آن مشاغل گاه می‌شود در یک هفته، ده بار از شهر خارج شود و گاهی هم در یک ماه هیچ خروجی ندارد و قابل پیش‌بینی هم نمی‌باشد. در این صورت، وظیفۀ شاغل در خصوص قصر و اتمام نماز و روزۀ ماه رمضان چیست؟ 
پاسخ: نماز او تمام است و باید روزه هم بگیرد.
روزۀ کسی که هفته‌ای بار به جمکران می‌رود 
سوال : کسی که مرتباً هفته‌ای یک مرتبه به جمکران می‌رود (بدون نذر و عهد)، روزۀ ماه مبارک رمضان را در سفر جمکران می‌تواند بگیرد یا خیر؟ 
پاسخ: باید بگیرد و نماز را باید تمام بخواند.
 روزۀ کسی که هفته‌ای یک بار برای تفریح به مسافرت می‌رود 
سوال : کسی که مرتباً هفته‌ای یک مرتبه برای تفریح از حد شرعی شهر خارج می‌شود، حکم نماز و روزه‌اش چیست؟ 
پاسخ: باید نماز را تمام بخواند و روزه بگیرد.
سه یا چهار مرتبه مسافرت در ماه 
سوال : شخصی برای شغل مخصوصی مسافرت نمی‌کند، ولی در ماه سه بار و یا چهار بار اتفاقاً مسافرت می‌نماید و تعداد سفرها و روزهای آن هم منظم نیست. در این صورت، روزة او صحیح است؟ 
پاسخ: باید روزه بگیرد.
 اگر کثیرالسّفر به شهر دیگری سفر کند 
سوال : کسی که مثلاً هر هفته به جمکران می‌رود و کثیر السفر است، اگر یک بار به مشهد یا شهر دیگری برای کار یا تفریح یا سایر موارد برود، آیا نمازش در آن شهر هم تمام است و روزه باید بگیرد؟
 پاسخ: نماز تمام است و روزه باید بگیرد. 
مسافرت تفریحی هر هفته 
سوال : این جانب باغی در اطراف شهر دارم و معمولاً هر هفته برای تفریح و گردش با خانواده به آنجا می‌رویم. البته در برخی موارد مثل زمان یخ‌بندان و سرمای شدید به آنجا نمی‌رویم. در ضمن، فاصل؟ شهر تا باغ بیش از چهار فرسخ است. نماز و روزۀ ما در آنجا و جاهای دیگر چگونه است؟ 
پاسخ: نماز تمام است و روزه باید بگیرید.
وظیفۀ کثیرالسّفر فصلی در فصل مسافرت 
سوال : کسانی که به صورت فصلی شغل در سفر دارند؛ مثلاً فقط تابستان به مسافرت شغلی می‌روند، حکم نماز و روزه‌شان در آن مواقع چیست؟ 
پاسخ: تمام است.
وظیفۀ کسی که یک ماه کثیرالسّفر است 
سوال : فردی تنها در مدت یک ماه کثیر السفر است؛ یعنی هر 5 روز در جایی است. حکم نماز و روزۀ او در این یک ماه چیست؟ 
پاسخ: شکسته است. وظیفۀ همسر کثیرالسّفر 
سوال : همسر شخص کثیر السفر، اگر همراه شوهر خود به مسافرت برود، حکم نماز و روزۀ او چگونه است؟ 
پاسخ: شکسته است.
 وظیفۀ کثیرالسّفری که جهلاً روزه را افطار می‌کرده 
سوال : کسی که کثیر السفر بوده و جهلاً گمان می‌کرده است باید در سفر، روزۀ خود را افطار کند و مدتی در سفر روزه نگرفته است، آیا فقط باید روزه‌ها را قضا کند یا کفاره هم دارد؟ 
پاسخ: کفاره ندارد.
 افطار روزه به افق مقصد 
سوال : شخصی که کثیر السفر است، صبح روز ماه رمضان با هواپیما به یک مسافرت خارجی رفته است و وقتی با یک یا دو پرواز به کشور مقصد می‌رسد، درآن مکان آفتاب غروب می‌کند و زمان افطار می‌شود، ولی در آن ساعت در ایران هنوز زمان افطار نشده است. حال این شخص باید به افق مقصد افطار کند یا به افق مبدأ که در آن نیت روزه کرده است؟ 
پاسخ: باید به افق مقصد عمل کند 
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -