انهار
انهار
مطالب خواندنی

روزه مسافر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

 

احکام مسافر- آیت الله العظمی فاضل قدس سره

روزه مسافر

سؤال 648 ـ شـخـصـی در سـفـر بـوده و قـصـد داشته پیش از ظهر به وطن برسد و روزه بگیرد ، و لو اسـتـحـبـابـی قـبـل از رسیدن به وطن ناخودآگاه و از روی فراموشی چیزی خورد ، آیا می تواند روزه بگیرد ؟

پاسخ: بسمه تعالی نمی تواند روزه بگیرد ، واللّه العالم .

سؤال 649 ـ کسی پیش از ظهر برای سفر ، از وطن خارج می شود ، و به حد مسافت شرعی می رود ، پیش از ظهر هم به وطن یا محل اقامه برمی گردد ، آیا می تواند روزه بگیرد ؟

پاسخ: بسمه تعالی می تواند روزه بگیرد ، واللّه العالم .

سؤال 650 ـ اگر به دلخواه روزه نذر را نگرفت ، قضا لازم است ؟

پاسخ: بسمه تعالی قضا لازم است ، واللّه العالم .

سؤال 651 ـ اگر انسان به جایی برسد که وطن او نیست ، ولی بعضی ازمجتهدان آن محل را برای او در حـکـم وطـن می دانند .و بعض دیگر در حکم وطن نمی دانند ، مثلا نجف برای بعضی ازطلاب .و فـرض هـم بـر ایـن اسـت که مکلف هم عمل به احتیاطمی کند در بین این دو دیدگاه ، اگر ماه رمـضـان باشد و این شخص هم در این محل قصد ده روز نکرده باشد و سایراسبابی هم که موجب وجـوب روزه می شوند در بین نباشد ،مگر این که آن جا را در حکم وطن بشمارد بنابر قول یکی از آن دو مجتهد ، این شخص چگونه احتیاط کند ؟

پاسخ: بسمه تعالی از باب احتیاط بین آن دو فتوی روزه اش را در آن محل می گیردو بعد قضا می کند ، واللّه العالم .

سؤال 652 ـ انـسـان مـکـلـف در ماه رمضان از سر شب نیت داشت که فردا پیش از ظهر مسافرت کند ، هنگامی که روز شد از تصمیم خود برگشت .و بنا را گذاشت بر این که قبل از ظهر مسافرت نکند ، و یـا ایـن کـه دو دل شد برود یا نه ، آیا در این دو صورت برفرضی که دوباره بنا بگذارد به سفر و مـسافرت کند وقتی که به حد ترخص رسید ، می تواند افطار کند ، با این که نیت سفر ازشب تا حد ترخص ادامه نداشته یا نمی تواند ؟

پاسخ: بسمه تعالی می تواند افطار کند ، واللّه العالم .

سؤال 660 ـ در ماه رمضان شخصی که از شب نیت دارد که فردا قبل ازظهر مسافرت کند ایا واجب است کـه از طـلوع فجر تا وقتی که به حد ترخص برسد روزه باشد و نیت روزه بکند و یا اینکه وظیفه اش فقط مجرد امساک از مفطرات است و قصد روزه نباید بکند

پاسخ: بسمه تعالی واجب است نیت روزه کند ، واللّه العالم .

سؤال 661 ـ شـخـصـی مـکـلفی در روز ماه رمضان قبل از ظهر از وطن خود خارج شد و به سفر رفت .سفری که موجب قصر نمازاست و در همان روز از سفر برگشت و قبل از زوال به وطن خود رسید و از طـلوع فجر تا ان وقت هیچ مفطری غیر از سفرانجام نداده ایا واجب است بر این شخص که در ان روز روزه بگیرد بدون اینکه قضاء روزه ان روز بر او واجب شود یانه ؟

پاسخ: بسمه تعالی واجب است روزه بگیرد و قضا ندارد ، واللّه العالم .

سؤال 709 ـ کسی که محل کار او از محل زندگیش دور است ـ بیش ازهشت فرسخ و مسافت شرعی ـ و چند روز در هفته آن جامشغول کار است ، حکم او در محل کارش از نظر نماز و روزه چیست ؟

پاسخ: بسمه تعالی در فرض مزبور نمازش تمام و روزه اش صحیح است ، واللّه العالم .

سؤال 710 ـ آیـا مـی توان بیش از دو وطن اختیار کرد ؟و اگر نمی شود ،کسی که محل زندگی سومی برای خود قرار داده در آن جاحکم نماز و روزه اش چطور است ؟

پاسخ: بسمه تعالی داشتن بیش از دو وطن برای شخص بعید نیست ، واللّه العالم .

سؤال 711 ـ اگر در ماه رمضان بعد از اذان صبح جنب شد ، وظیفه اش چیست ؟

پاسخ: بسمه تعالی اگر به احتلام جنب شده ، روزه اش درست بوده است ، ولی بایدبرای نماز غسل کند ، واللّه العالم .

سؤال 712 ـ شخصی 5 روز روزه قضا دارد ، و 5 روز هم به رمضان سال بعدی مانده ، آیا می تواند مسافرت کند ؟

پاسخ: بسمه تعالی اگـر نـاچـار بـه سفر نباشد احتیاط آن است که قضای روزه را به سال آینده تاءخیر نیندازد ، واللّه العالم .

سؤال 713 ـ این جانب روزه نذری دارم ، آن هم روز معین .در آن روزروزه بودم به اجبار دوستانم روزه را افطار نمودم ، آیا قضا وکفاره دارد

پاسخ: بسمه تعالی قضای آن روز لازم است و اگر مضطر یا مکره نبوده کفاره هم دارد ، واللّه العالم .


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -