انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

کسی که محل کار و تحصیل او در غیر وطن اوست

بزرگ نمایی کوچک نمایی

 

احکام مسافر- آیت الله العظمی فاضل قدس سره

کسی که محل کار و تحصیل او در غیر وطن اوست

سؤال 492 :کسانى که شغلشان در سفر است مانند دانشجویانى که از شهرستانها به تهران آمده و معمولا جمعه ها به وطن برمى گردند، یا معلمانى که همه روزه از تهران براى تدریس به کرج مى روند و عصر برمى گردند، با توجه به اینکه این افراد قبلا مقلد حضرت امام (رحمه الله) بوده اند و بعد از رحلت ایشان با اجازه آیات عظام آقاى اراکى و آقاى گلپایگانى و آقاى خویى به تقلید امام باقى مانده اند، نسبت به نماز و روزه چه وظیفه اى دارد؟

پاسخ: به نظر اینجانب نماز این افراد در غیر از وطن خودشان بنابر احتیاط شکسته است ولى این قبیل افراد که شغلشان در سفر است مى توانند در این مسأله به فتواى یکى از این سه بزرگوار «رضوان الله علیهم» عمل کنند یا به فالاعلم رجوع کنند. و نماز را تمام و روزه را بگیرند.

سؤال 493 :آیا حکم کثیر السفر و دائم السفر یکى است، یعنى مثلا افرادى که براى تحصیل از شهرى به شهر دیگرى مى روند با کسى که شغل او سفر است در تمام خواندن نماز و گرفتن روزه برابرند؟

پاسخ: ملاک در اتمام نماز و صحت روزه این است که شغل او سفر باشد، مانند راننده و خلبان و امثال آنها و دوام و کثرت سفر براى کسى که شغل او سفر نیست اثرى ندارد، بلکه نماز این افراد به احتیاط واجب شکسته و روزه صحیح نیست.

سؤال 494 :پاسدارى هستم که محل سکونتم گلپایگان و خدمتم در اصفهان مى باشد و هر هفته از شنبه تا دوشنبه در محل خدمت و مابقى هفته در شهر و وطنم مى باشم. نماز و روزه من چگونه است؟

پاسخ: در محل خدمت و در بین راه نماز به احتیاط واجب شکسته و روزه صحیح نیست

سؤال 495 :کسى که در طول سال پانزده روز در جایى کار مى کند و پانزده روز در وطن مى ماند. نماز و روزه او چگونه است؟

پاسخ: در وطن که حکمش معلوم است و در محل کار چنانچه در یک محل 15 روز بماند نمازش تمام است.

سؤال 496 :کسى که در غیر وطنش کار مى کند، یعنى هرهفته یکبار یا بیشتر مى رود و برمى گردد، آیا در بین راه که عبور و مرور مى کند نمازش تمام است؟ بعضى از معلّمین در غیر وطن تدریس مى کنند و هر هفته یکبار به دانشگاه براى درس خواندن مى روند، نمازشان چه صورت دارد؟

پاسخ: در هر دو صورت نماز به احتیاط واجب شکسته و روزه صحیح نیست.

سؤال 497 :افرادى که به عنوان کارمند و کارگر در شرکت ذوب آهن کار مى کنند، که سابقه کار آنها گاهى بیش از 20 سال است. اگر فاصله وطن و محلّ کار آنها چهار فرسخ یا پیش از آن باشد و هر روز این مسیر را رفت و آمد کنند، حکم نماز و روزه آنها در محلّ کار چگونه است؟

پاسخ: در فرض سؤال، نماز به احتیاط واجب قصر است و روزه صحیح نیست.

سؤال 498 :دانشجویى که در هفته یک یا دو بار مسافت شرعى را طى مى کند، مثلا پنج روز در شهرى براى تحصیل سکونت دارد و دو روز آخر هفته را به شهر خود باز مى گردد، آیا حکم دائم السفر را دارد؟

پاسخ: در فرض سؤال، نماز به احتیاط واجب شکسته است و روزه صحیح نیست.

سؤال 499 :استادى بین دو شهر که هیچکدام وطن او نیست و با وطن او بیش از هشت فرسخ فاصله دارند رفت و آمد دارد و در یک جا تحصیل و در جاى دیگر تدریس مى کنند، آیا هر دو به عنوان شغل او محسوب مى شود؟

پاسخ: بلى هر دو شغل او محسوب مى شود و نماز او در هر یک از این دو شهر و نیز در مسیر به احتیاط واجب شکسته و روزه صحیح نیست.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -