انهار
انهار
مطالب خواندنی

قصد اقامت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

 

احکام مسافر- آیت الله العظمی فاضل قدس سره

قصد اقامت

سؤال 479 :کسى که تصمیم دارد ده روز جایى بماند تا روزه و نمازش تمام باشد، آیا لازم است نیت خود را به زبان آورد؟

پاسخ: همین که تصمیم دارد ده روز در جایى بماند، نمازش تمام و روزه اش صحیح است و لازم نیست بزبان یا قلب بگذراند.

سؤال 480 :اگر کودکى قبل از بلوغ وارد مشهد شود و بنا دارد جمعاً ده روز بماند و روز پنجم اقامت بالغ شد، آیا باید در پنج روز باقى مانده نمازش را تمام بخواند یا شکسته؟

پاسخ: همین که از اوّل قصد ده روز داشته، باید نماز را تمام بخواند.

سؤال 481 :زن مسافر، در ایام عادت وارد مشهد مقدّس شده است، و سه روز از ایام عادتش باقى است، و بنا دارد جمعاً ده روز در مشهد بماند، آیا باید صبر کند تا پاک شود و قصد کند یا اینکه از اوّل ورود قصد ده روز کند، به طورى که 3 روز اوّل جزء ده روز باشد؟

پاسخ: مجرّد قصد ده روز کافى است. اگرچه مقدارى از آنرا در حال عادت بگذراند. بلکه اگر از اوّل ورود تا دهم حائض باشد، قصد ده روز کافى است که بعد از آن اگر یک روز هم بماند، باید نماز را تمام بخواند.

سؤال 482 :شخصى به مشهد مقدس رفته است و بنا دارد ده روز در آنجا بماند، در کجا مى تواند نماز را تمام بخواند؟

پاسخ: وقتى به شهر مشهد رسید نماز را تمام بخواند. ولى اگر بخواهد قبل از رسیدن به مشهد مقدس در جایى که دیوارهاى شهر پیداست یا صداى اذان به گوش مى رسد نماز بخواند، احتیاط واجب آن است که نماز را هم تمام بخواند و هم شکسته.

سؤال 483 :اگر شخصى قصد کرده ده روز در محلّى بماند، ولى بعداً براى کارى پیش بینى نشده بخواهد چندین بار، و چندین ساعت تا کمتر از مسافت 5/22 کیلومتر از محلّ اقامت خود خارج شود، آیا به اقامت او ضرر مى زند؟

پاسخ: به قصد اقامت ضرر نمى زند، حتى اگر از ابتدا قصد داشته باشد، مشروط بر اینکه شب در محل قصد اقامت بماند و رفت و آمد کمتر از 6 ساعت باشد.

سؤال 484 :اگر شخصى احتمال بدهد که به دلیل پیش آمدن کارى نتواند ده روز بماند تکلیف او چیست، آیا مى تواند قصد کند و اگر آن کار پیش آمد، از قصد خود اعراض کند؟

پاسخ: اگر پیش آمدِ احتمالى، امرى غیر منتظره باشد، لطمه اى بقصد اقامت ده روز نمى زند.

سؤال 485 :مسافرى قصد کرده ده روز در محلّى بماند، بعد از آنکه ده روز در آنجا اقامت کرد روز یازدهم به قریه اى رفته که فاصله آن تا محل اقامت 2 فرسخ است و روز یا شب را در آنجا ماند، آیا در آن یک روز یا شب که آنجا مانده، نمازش شکسته است یا نه؟ و همچنین پس از بازگشت به محل اقامت، آیا لازم است دوباره قصد ده روز بکند؟

پاسخ: اگر موقع رفتن به آن محل، قصد سفر جدید ندارد، و قصد دارد به همان محلّى که اوّل قصد ماندن کرده برگردد، نمازش در آن محل و در محلّ اقامت تمام است و نیازى به تجدید قصد اقامت نیست.

سؤال 486 :دانشجویى قصد کرده ده روز در محلى بماند، سپس به دلیل ملغى شدن کلاس روز پنجشنبه مى خواهد به مسافرت برود، آیا این مسافرت جایز است؟

پاسخ: مانعى ندارد.

سؤال 487 :طلاّبى که بنا دارند در ماه رمضان در یک قریه بمانند و از اول بنا دارند به روستاهاى اطراف که در پنج کیلومترى یا پانزده کیلومترى قرار دارند براى تبلیغ روزانه بیشتر از چندین ساعت بروند و گاهى شب هم آنجا مى مانند. لطفاً راه تمام خواندن نماز و گرفتن روزه شان را بفرمایید؟

پاسخ: در صورتى که در یک محل قصد اقامه کنند که ده روز در آنجا بمانند، اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتى از جاهاى دیگر او را دعوت کنند، نماز و روزه آنان در محل اقامت و روستاهاى اطراف تا به چهار فرسخى نرسد تمام و صحیح است، هرچند شب در آن روستاهاى دیگر بمانند، و نیز اگر ده روز در یک محل با قصد اقامت بمانند از روز یازدهم به بعد مى توانند به اطراف و قریه هاى مجاور که به چهار فرسخى نمى رسد رفت و آمد کنند و نماز و روزه آنان تمام و صحیح است، هرچند شبها هم در آن روستاها بمانند.

سؤال 488 :اینجانب براى تبلیغ در دو قریه نزدیک به هم مى مانم، آیا قصد اقامت در این دو قریه جایز است؟

پاسخ: اگر آن دو قریه به نظر عرف یک محل حساب شود قصد اقامت صحیح است. ولى اگر یکى محسوب نشود چنانچه در یکى از آن دو قریه قصد اقامت کنید و بنا داشته باشید همه روزه به قریه دیگر بروید ولى شب آنجا نمانید، در این صورت قصد اقامت محقق مى شود و اگر بخواهید چهار فرسخ بروید باز قصد اقامت محقق نمى شود.

سؤال 489 :کسى که در غیر وطن اصلى اش زندگى مى کند و براى رفتن به محلّ کار باید از حدّ ترخص بگذرد، حکم نماز و روزه او در محلّ زندگى و محلّ کار چیست؟

پاسخ: اگر قصد اقامت ده روز در محلّ سکونت فعلى نداشته باشد، در هر دو محلّ نماز او شکسته و روزه اش باطل است.

سؤال 490 :شخصى در غیر وطن اصلى خود براى تحصیل آمده است. اگر این شخص در محلّ تحصیل خود قصد اقامت ده روز کند، آیا مى تواند در طول اقامت خود به شهرهاى هم جوار محل تحصیل خود مسافرت کند؟

پاسخ: اگر به حد مسافت شرعى مسافت کند قصد اقامت او به هم مى خورد. ولى اگر حدود چند ساعت در کمتر از مسافت شرعى سفر کند، قصد اقامت او به هم نمى خورد.

سؤال 491 :اینجانب از وطن اصلى خود به تهران آمده ام و قصد اقامت ده روز کرده ام و از اوّل بنا داشته ام همه روزه براى کار به بهشت زهرا بروم، آیا نماز و روزه ام صحیح است؟

پاسخ: نماز شکسته و روزه صحیح نیست، چون قصد اقامت ده روز در یک مکان را ندارید.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -