انهار
انهار
مطالب خواندنی

دائم السفر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: مشهور است که فتوای آن حضرت در مورد سفر بالنسبه بمن شغله السّفر تمام و بالنسبه بمن شغله فی السفر، قصر است؛ با توجه به این مطلب کسانی که در جهاد سازندگی به عنوان راننده مشغول به کار هستنتد، نماز و روزه آن ها چه صورتی دارد؟

جواب: کسی که شغل او رانندگی در مسافت شرعی است خواه در استخدام اداره یا نهادی باشد و خواه آزاد کار کند نماز او در سفر شغلی تمام است.

سؤال: اشخاصی که در بعضی ادارات به عنوان راننده استخدام می شوند و از طرف اداره مربوطه به مأموریت فرستاده می شوند، حکم نماز و روزه شان چه می شود؟

جواب: اگر مأموریت آن ها رانندگی در حد مسافت شرعی است نماز آن ها تمام است و می توانند روزه بگیرند.

سؤال: رانندگانی که در استخدام دولت هستند از نظر نماز و روزه دائم السفر می باشند یا جزء اجیران هستند؟

جواب: اگر در مقدار مسافت شرعی اشتغال به رانندگی دارند نماز آن ها تمام و روزه ایشان صحیح است.

سؤال: رانندگانی که در استخدام ژاندارمری هستند و همیشه به اطراف مأموریت دارند وظیفه نماز و روزه آن ها چیست؟

جواب: با فرض اینکه در مقدار مسافت شرعی رانندگی می کنند نمازشان تمام است.

سؤال: بعضی از افراد نیروی هوائی جزیره کیش فقط کارشان رانندگی است، گاهی به مقدار چهار فرسخ و گاهی کمتر از چهار فرسخ رانندگی می کنند، و در هیچ کار دیگری دخالت ندارند بطوریکه اگر از جزیره کیش به جای دیگر منتقل شوند باز کار رانندگی را به عهده آنان می گذارند. آیا در این صورت می توان گفت شغل ایشان رانندگی است یا این شخص هم با بقیه فرق نمی کند؟

جواب: اگر در مقدار هشت فرسخ شرعی شغل رانندگی دارند نمازشان تمام و روزه صحیح است.

سؤال: تکلیف برادرانی که شغلشان رانندگی نیست و در جبهه رانندگی می کنند چیست؟

جواب: کسی که شغلش ولو موقت رانندگی در مقدار مسافت شرعی باشد نمازش در سفر شغلی تمام است.

سؤال: افرادی که به طور موقت در جبهه به رانندگی اشتغال دارند و هر چند روز یک بار چند کیلومتر رانندگی می کنند و همین افراد هر 2 یا 3 ماه با ماشین مسافربری  به عنوان مسافر به شهر خود می روند و برمی گردند حکم نماز و روزه افراد چه می شود؟

جواب: اگر کار او در جبهه رانندگی به حد مسافت هم(45 کیلومتر) می رود وظیفه او در آن جا تا وقتی مشغول به کار مزبور هست تمام است و چنانچه در محلی ده روز بماند بعد از آن در سفر اولی که در شغلش می کند نمازش قصر است.

سؤال: بعضی از برادران راننده در سپاه از اداره های مختلف به عنوان مأمور بخدمت برای مدت دو ماه یا سه ماه یا چهار ماه که جمعاً از شش ماه کمتر است راننده سپاه هستند آیا در سفر بیشتر از هشت فرسخ نماز و روزه آن ها چه صورت پیدا می کند؟

جواب: اگر در مسافت شرعی رانندگی نماید نمازش تمام است.

سؤال: بنده شغلم رانندگی می باشد و از هفت صبح تا غروب مشغول رانندگی می باشم و استادان را می آورم و دو مرتبه می برم و از خانه تا محل کار حدود 5 کیلومتر می باشد و اهل اصفهان می باشم و تهران را هم وطن اختیار نکرده ام و هر چندماه چند روزی به اصفهان می روم خواهشمند است در مورد اینکه این جانب نماز و روزه ام در خانه و محل کار و در اصفهان به چه صورت است؟ امر خداوندی را ابلاغ فرمائید.

جواب: تا از وطن اصلی اعراض نکرده اید نمازتان در آن جا تمام و روزه صحیح است و همچنین از وقت اشتغال به شغل رانندگی در صورتی که به مقدار مسافت شرعی باشد که در غیر سفر اول نماز تمام و روزه صحیح است و تا ده روز در یک محل توقف نکرده اید حکم تمام باقی است ولو در اثناء اشتغال شغل رانندگی در کمتر از مسافت هم باشد ولی در سفر به وطن و برگشت و نظائر آن که شغل شما نیست نماز شکسته و روزه صحیح نیست.

سؤال: 1- تکلیف نماز و روزه خلبانان هواپیماهای شکاری که اغلب روزها از پایگاه پرواز می نمایند و مسافتی خیلی بیشتر از حد شرعی را طی نموده و مجدداً مراجعت می نماید چیست؟

جواب: حکم راننده را دارند.

2- با توجه به اینکه اغلب خلبانان پرواز می کنند آیا می توانند در پایگاه قصد اقامت ده روز بنمایند یا خیر؟

جواب: نمی توانند قصد ده روز کنند مگر بدانند که ده روز در آن جا می مانند.

3- خلبانان مذکور گاهی اوقات ساعت های متمادی در پرواز هستند و احتمال دارد در بعضی از پروازها نمازشان قضا شود آیا می توانند در پرواز نماز بخوانند یا نه؟ و در صورت امکان ادای نماز در پرواز کیفیت آن را بفرمائید؟

جواب: مانع ندارد، ولی در صورت امکان باید رو به قبله باشند.

سؤال: کسانی که شغلشان خلبانی می باشد اما در مأموریت های یکماهه در صورتی که احتمال پرواز و عدم پرواز در این 30 روز می رود، حکم نماز و روزه این اشخاص چه می شود؟

جواب: در مدتی که اشتغال به خلبانی دارد وظیفه او تمام است، بلی اگر ده روز یا بیشتر ولو بدون قصد در یک محل بماند در سفر اولی که بعد از آن می کند باید شکسته بخواند و در هر مورد که نماز او تمام است روزه هم می تواند بگیرد و اگر نماز شکسته است روزه صحیح نیست.

سؤال: پرسنلی که شغلشان خلبانی است ولی در حال حاضر، به عنوان فرمانده انجام وظیفه می کنند و امکان دارد در سال یک بار پرواز نمایند نمازشان چگونه است.

جواب: حکم مسافر دارند.

سؤال: پرسنل هوانیروز(پرسنل خلبان) که به مأموریت اعزام می شوند و مدت مأموریت آنان حدأقل 15 روز و حدأکثر 20 روز می باشد، با توجه به موقعیت منطقه ممکن است در این مدت حتی یک پرواز هم صورت نگیرد و بر عکس ممکن است با توجه به نیاز مناطق دیگر حتی چندین پرواز هم صورت گیرد، راجع به نماز و روزه از بعضی پرسیده ایم می گویند: حرف واحد اعزام کننده که مثلاً به مدت 15 روز به مأموریت بروید برای شما حجت است و می بایستی پس از رفتن به منطقه قصد نموده و نماز خود را کامل بخوانید حتی اگر روز سوم محل مأموریت را ترک کرده و به نقطه دیگری از طرف واحد اعزام شوید.

و بعضی دیگر در این مسأله می گویند: چون در حال انتظار به سر می برید و ممکن است هر لحظه به مأموریتی اعزام شوید و چون صد در صد مطمئن نیستید بایستی نماز خود را شکسته ادا نمائید لذا از محضر آن مقام تقاضا مندیم جواب این مسأله را مرقوم فرمائید و همچنین برای روزه ماه رمضان؛ ضمن اینکه مرجع تقلید این پرسنل حضرت امام خمینی می باشند.

جواب: در فرض سؤال که اطمینان به ماندن ده روز در یک محل ندارند تا سی روز حکم مسافر دارند و نمازشان قصر است و روزه صحیح نیست.

سؤال: آیا بین رانندگان وسائل سنگین با دیگران فرقی هست؟ مثلاً رانندگان غلتک یا بولدوزر و امثال آن که مسافت کمی در روز می پیمایند با اینکه در اصل مسافرند و معلوم نیست ده روز در آن جا بمانند تکلیف نماز و روزه آن ها چیست؟

جواب: کسانی که شغلشان رانندگی در حدّ مسافت شرعی نیست حکم سایر راننده ها را ندارند و باید نماز را شکسته بخوانند.

سؤال: این جانب در جبهه خرمشهر راننده بولدوزر می باشم. آیا نماز من نیز مانند رانندگانی که شغلشان رانندگی است تمام است یا خیر؟

جواب: اگر شما را به شغل رانندگی بولدوزر ولو به طور موقت موظف نموده اند و در طول مسافت شرعی اشتغال به عمل دارید نماز تمام است ولی چنانچه برای انجام عمل به محل معینی می روید و در آن جا انجام وظیفه نموده برمی گردید حکم مسافر را دارید.

سؤال: کسانی که در جبهه و مانند آن مأموریت رانندگی دارند از چه وقت نماز آن ها تمام و روزه بر آن ها واجب است. منظور این است که آیا برای صدق سفر دوم و سوم باید ده روز در محلی توقف کنند و سپس به رانندگی ادامه دهند؟ زیرا بعضی از آنان از روزی که از منزل به محل مأموریت می روند بدون ده روز توقف مشغول رانندگی می شوند تا آن وقت که به محل سکونت برگردند آیا در این صورت باید از سفر سوم که از منزل به قصد انجام مأموریت رانندگی به جبهه می روند نماز را تمام بخوانند؟

جواب: برای صدق سفر دوم و سوم، توقف ده روز در یک محل لازم نیست و سفری که به مقصداول می کند، سفر اول محسوب می شود.

سؤال: کسی که راننده اتومبیل شخص دیگری است اگر در برخی از موارد خود آن شخص رانندگی را عهده دار شود تکلیف راننده اصلی در مورد نماز و روزه اش چیست؟

جواب: اگر به عنوان راننده، مالک اتومبیل را در سفر همراهی کند حکم سفر شغلی مترتب است.

سؤال: این جانب با شغل کامیون داری و رانندگی امرار معاش می نمایم و نمازم را تمام خوانده و روزه ام را می گیرم ولی گاهی که کامیون خراب می شود و احتیاج به تعمیر دارد برای به دست آوردن لوازم آن مجبور می شوم با ماشین کرایه به تهران یا شهرستان های دیگر بروم و لوازم مورد لزوم کامیون را پیدا و خریداری کنم آیا این کار جزء شغل من محسوب است یا نه؟ چون تاکنون نمازم را درست خوانده ام و روزه ام را می گرفتم.

جواب: شغل محسوب نمی شود و احکام مسافر دارد و روزه هایی که گرفته باید اعاده و نمازهایی که تمام خوانده قصراً قضا شود.

سؤال: توفیق جبهه رفتن را داشتم و به عنوان راننده به جبهه رفتم ولی چند روزی به من ماشین تحویل ندادند و در این مدت بلاتکلیف ماندم و با ماشین دیگران که رانندگی را خود به عهده داشتند برای استحمام و کارهای شخصی بیش از هشت فرسخ را طی کردم بفرمائید در این مدت نماز من چگونه است؟ و اگر ماشین تحویلم دادند بعد از مأموریت اولی نماز و روزه من چگونه است؟

جواب: تا مشغول به شغل خودتان که رانندگی است نشوید حکم مسافر دارید ولو با ماشین خودتان به جایی بروید.

سؤال: فردی هستم که به عنوان راننده در جهاد سازندگی خدمت می کنم و فاصله محل سکونتم تا محل کارم حدود 45 کیلومتر، و فاصله هائی که در روز طی می کنم از 5 کیلومتر تا 100 کیلومتر باشد. در ضمن بعضی از روزها احتمالاً به غیر از رانندگی کار دیگر هم انجام می دهم، در این مورد مرا راهنمائی فرمائید.

جواب: در سفر از محل سکونت تا محل کار و برگشت و خود محل کار نماز شکسته است مگر اینکه قصد اقامه ده روز بشود و در سفرهای شرعی که به عنوان شغل استخدامی می روید نماز تمام است در صورتیکه شغل سفر باشد.

سؤال: این جانب در سپاه مشغول به خدمت رانندگی هستم و محل زندگی و وطنم در 50 کیلومتری شهر واقع است و برنامه خدمتی ام بدین صورت است که یک شبانه روز در محل خدمت و یک شبانه روز در روستایم به سر می برم و در طول خدمت یک شبانه روزیم گاهی در مقدار مسافت شرعی رانندگی می کنم و گاهی هم نمی کنم و بطور کلی در مدت ده روز(یک روز در میان) احتمالاً سه یا چهار مأموریت خارج از مسافت شرعی می روم و گاهی هم نمی روم تقاضا می شود حکم الله را در مورد عباداتم بیان فرمائید.

جواب: از وطن تا محل کار در رفت و برگشت حکم مسافر دارید و در هنگام کار اگر شغل رانندگی در مقدار مسافت شرعی یا بیشتر است نماز تمام است، و چنانچه بین سفر شغلی در مسافت شرعی تا سفر شغلی دیگر ده روز فاصله نشود حکم تمام در سفر شغلی به قوت خود باقی است.

سؤال: شخصی گواهینامه رانندگی گرفته است و قصد دارد از طریق رانندگی امرار معاش کند می آید در اداره ای و یا نهادی مثل سپاه در رابطه با رانندگی مشغول به کار می شود(این شخص ممکن است به صورت رسمی یا قراردادی و موقت استخدام آن اداره یا نهاد گردد) شخص فوق ممکن است در طول هفته و یا ماه بر اساس مأموریت هائی که به وی داده می شود همیشه در مسافرت باشد. احتمال هم دارد در طول هفته یا ماه اصلا  مأموریت خارج شهر به وی نخورد. نماز و روزه چنین فردی در طول مأموریت چه صورتی دارد؟ لازم به تذکر است که این شخص راننده آن اداره یا نهاد می باشد و مأموریت هائی که به وی می خورد در رابطه با رانندگی می باشد.

جواب: اگر شغل او رانندگی است بطوری که گاهی به حد مسافت هم می رود نماز او در وقتی که به شغل مزبور اشتغال دارد تمام است و همچنین در مدتی که در شهر به انتظار مأموریت می ماند بطوریکه از شؤون کار او است باید تمام بخواند.

سؤال: شخصی در محل خدمت است و هر روز به مأموریت نمی رود مثلا ضمن ده یا پانزده روز، دو یا سه مأموریت- به حد مسافت شرعی یا بیشتر- به او محوّل می شود. حکم نماز و روزه اش چیست؟

سؤال: اگر در محل خدمت مسافر است در مدتی که در محل خدمت است تا اشتغال به رانندگی پیدا نکرده حکم مسافر دارد.

سؤال: سپاه عده ای را برای امور روستاها استخدام می کند و مقر سپاه هم وطنشان نیست و هر روز یا هر دو سه روز ناچار به اطراف آن شهر مسافرت می کنند تکلیف نماز و روزه آن ها چیست؟ و خلاصه لازمه کارشان مسافرت است.

جواب: در غیر وطن بدون قصد اقامه ده روز در محل واحد نماز شکسته و روزه صحیح نیست.

سؤال: کسی که به عنوان استخدام در ستاد تبلیغات روستائی یکی از روابط عمومی سپاه پاسداران می باشد و جهت تبلیغ به جاهای دور و نزدیک می رود و ده روز در جایی هم نمی ماند نماز و روزه این شخص چطور باید انجام گردد؟

جواب: حکم مسافر دارد.

سؤال: کسبه ای در وطن(از میوه فروش، بقال، عطار، بزاز، و غیرهم) جهت خریدن و آوردن اجناس مورد کسبشان در هر ده روزی گاه یک بار و گاه دو بار و گاه سه بار در هر باری به مدت بیست الی سی ساعت ملفق در روز و یک شب، به شهر دورتر از مسافت مسافرت و باقی از ده روز را در وطن به فروختن آن اجناس اشتغال دارند و تا ده روز یا بیشتر در وطن اقامت می نمایند بفرمائید که حکم نماز و روزه این کسبه در این مسافرت ها چه می باشد؟

جواب: سفر اگر به مقدار مسافت شرعی باشد حکم مسافر دارند.

سؤال: شخصی در یک شرکت ناظر خرید است چند سال است که هر روز صبح از وطن خود به محل کار که بیش از حد شرعی فاصله دارد می رود و غروب برمی گردد و گاهی شخصاً رانندگی می کند، آیا این شخص مسافر است یا دائم السفر؟

جواب: در محل کار و بین راه حکم مسافر دارد.

سؤال: محترماً به عرض می رسانیم که برنامه کار پاسگاه پلیسی که ما در آن خدمت می کنیم به این طریق است که بعضی از پرسنل در خود پاسگاه نگهبان هستند و عده ای در حوزه  استحفاظی خود- بیش از مقدار مسافت- به گشت زنی مشغول می باشند مسأله نماز و روزه این پرسنل چه می شود؟

جواب: افرادی که شغلشان نگهبانی در پاسگاه است در آن جا حکم مسافر دارند و افرادی که شغل آن ها گشت زنی در حوزه استحفاظی است در سفر گشت زنی نمازشان تمام و روزه صحیح است.

سؤال: برادرانی که در سپاه کارشان گشت می باشد یعنی با اتومبیل در یک محدوده می گردند تا امنیت برقرار باشد، حکم نماز و روزه شان به چه صورتی است؟

جواب: اگر شغلشان گشت در مقدار مسافت شرعی است نمازشان تمام و روزه صحیح است.

سؤال: کسانی که در جبهه به عنوان پیک یا مسئول تدارکات به چند قسمت جبهه باید رفت و آمد کنند یا مهندسین و سرپرستان راهسازی که مسئولیت چند جاده به عهده آن هاست و همچنین فرماندهانی که حوزه مسئولیت آن ها شامل چند محل می شود و ناچار باید برای سرکشی به آن ها طی مسافت کنند، حکم نماز آن ها از جهت قصر و اتمام چیست؟

سؤال: اشخاصی مانند پیک یا مسئول تدارکات که باید اشیاء را با خود ببرند نمازشان تمام است و دیگران مانند مهندس یا فرمانده مزبور اگر به چند جا سرکشی می کنند به طوری که صدق کند کار آنان به نحو دوره گردی است نمازشان تمام است و چنانچه دوره گردی نمی کنند باید شکسته بخوانند.

سؤال: شغل این جانب به این نحو است که هر چند مدت یک بار به عنوان پیک در مسافت 80 الی 130 کیلومتر رفت و آمد می کنم، در صورتی که پیک بودن جزء شغل من محسوب می شود، نماز و روزه ام چه حکمی دارد؟

جواب: در سفری که به پیک می روید نماز شما تمام است.

سؤال: احتراماً به عرض می رسد راهنمایان تعلیماتی این بخش همه روزه از مدارس حوزه خود بازدید می نمایند و در حکم آن ها شغل راهنمای تعلیماتی ذکر شده است و بایستی راهنمای تعلیماتی همیشه در مسافرت باشد و این مسافرت بیش از 8 فرسخ طول می کشد در مورد نماز خواندن آن ها راهنمائی لازم مبذول دارید.

جواب: اگر شغل آن ها به نحو دوره گردی نیست حکم مسافر دارند.

سؤال: معلمین راهنما که در هر ماه 20 روز به سرکشی دبستان های خارج از شهر(بیش از چهار فرسخ) می روند و این بیست روز ممکن است پشت سر هم نباشد. نماز و روزه آن ها چه حکمی دارد؟

جواب: اگر شغل سرکشی مدارس به نحو دوره گردی باشد در سفر شغلی نماز تمام است ولی اگر در هر سفر به مقصد معینی برای سرکشی یک یا چند مدرسه می روند حکم مسافر دارند.

سؤال: همانطور که مستحضر هستید حوزه فعالیت برادران فرماندار، منطقه ای شامل شهر و روستا می باشد- با فواصل مختلف از چند کیلومتر تا گاهی حدود یک صد کیلومتر- که باید سرکشی نمایند.

از طرفی گاهی اوقات برای انجام کارهای اداری به مرکز استان و یا شهرستان های دیگر مسافرت می نمایند و همچنین مرکز فرمانداری نیز وطنشان محسوب نمی شود خواهشمند است تکلیف را از جهت نماز و روزه معین فرمائید.

جواب: اگر محل سکونت وطنشان نیست بدون قصد اقامت ده روز حکم مسافر دارند مگر آن که فعالیتشان در سرکشی منطقه مسئولیت به نحو دوره گردی باشد و دوره گردی در سرکشی حوزه مسئولیت شغل شخص محسوب شود که در این صورت نماز تمام و روزه صحیح است.

سؤال: بیشتر افراد که استخدام در ژندارمری هستند، بعضا هر سه سال یا چهار سال فرمانده پاسگاه یک منطقه هستند در این مدت سه سال یا چهار سال هم دائماً در حال مأموریت می باشند با اینکه استخدام در ژاندارمری هستند و تا زمانی که بازنشسته بشوند باید باشند وظیفه نماز و روزه آن ها چیست؟

جواب: اگر شغلشان به نحو دوره گردی نیست حکم مسافر دارند.

سؤال: بازرسان سازمان بازرسی کل کشور که پی در پی در استان های مختلف می باشند و اقامتشان در هر شهری معمولاً کمتر از ده روز می باشد، وظیفه اشان در مورد نماز چیست؟

جواب: اگر به نحو دوره گردی سفر می کنند نمازشان تمام است و در غیر این صورت باید شکسته بخوانند.

سؤال: این جانب مدیر شبکه بهداری هستم که با مرکز استان حدود 150 کیلومتر فاصله دارد و حدأقل هفته ای یک بار جهت هماهنگی با استان باید به مرکز استان مراجعه کنم از طرفی بر حسب مسئولیتی که به عهده دارم باید مداوم از واحدهای بهداری در روستاهای شهرستان که گاهی تا 200 کیلومتر فاصله دارد بازدید نمایم آیا نمازم را کامل بخوانم یا شکسته؟ و روزه ماه رمضان و غیره برای این جانب چه وضعی دارد؟

جواب: اگر به نحو دوره گردی از روستاها بازدید نمی کنید حکم مسافر دارید و اگر بازدید به نحو دوره گردی است نماز شما در این سفر تمام است.

سؤال: مأمورین محیط زیست که کار آن ها گردش در بیابان ها است(جهت حفاظت) تکلیف نماز و روزه این ها چیست؟

جواب: شغل آنان اگر به نحو دوره گردی در مقدار مسافت شرعی باشد نماز و روزه اشان تمام است.

سؤال: شغل اصلی شخصی کشاورزی است لکن در طول سال گاهی به تهران سفر می کند و به قالی فروشی مشغول می شود و هر وقت که به تهران برود یک ماه می ماند آیا نمازش در تهران تمام است یا شکسته، بیان فرمائید؟ توضیح اینکه در تهران دوره گردی می کند و گاهی به حد مسافت می رسد و گاهی هم در بعضی سفرها به حد مسافت نمی رسد.

جواب: حکم مسافر دارد مگر آنکه شغل او بطور دوره گردی باشد.

سؤال: شخصی هر روز از کرج به محل کارش که در تهران است می آید و باید نمازش را در تهران قصر بخواند ولی در تهران شغلش گشت زدن است آیا باز هم نمازش قصر است یا شغلش که گشت زدن است باید نماز را تمام بخواند؟

جواب: اگر شغلش گشت زدن در حد مسافت است در تهران که مشغول است نمازش تمام است.

سؤال: شخصی موقتاً از شهرستان به تهران می آید ده روز در محلی می ماند و از آن خارج نمی شود و در ده روز دوم از آن محل خارج می شود و در ضمن، شغلش گشت زنی است، نمازش را چگونه بخواند؟

جواب: در صورت کمتر بودن مسافت گشت زدن از مسافت شرعی نماز تمام است و همچنین در صورت شغل بودن گشت ولو به مقدار مسافت شرعی برسد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -