انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

رکوع و سجود

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: اگر انجام شرایط رکوع و سجود به علت باد شدید به طور صحیح مقدور نباشد، تکلیف چیست؟

جواب: به هر نحو میسور است عمل کند.

سؤال: این حقیر نمی توانم برای سجده مهر را روی زمین گذاشته و سجده کنم(به علت خشک شدگی مفصل ها و درد موجود در آن ها) و مهر را بر روی میزی می گذارم و به اندازه رکوع خم شده و سجده می کنم و اگر در جائی باشم که میز نباشد مهر را با دست به پیشانی ام گذاشته و سجده می کنم بنابراین هنگام سجده پیشانی ام را بر روی مهری که روی میزی قرار دارد می گذارم و دو کف دست هایم نیز روی میز قرار می گیرد ولی دو سر زانوها و دو انگشت بزرگ پاهایم روی زمین قرار نمی گیرد آیا سجده کردن من

 به این ترتیب صحیح است یا نه، در صورت منفی بودن جواب بفرمائید که چه باید بکنم؟

جواب: اگر به جز نحو مزبور نمی توانید سجده کنید اشکال ندارد.

سؤال: گفته می شود که در سجده، باید اول دستها را به زمین گذاشت؛ آیا اگر اول زانوها را به زمین بگذاریم، نماز باطل می شود؟

جواب: اشکال ندارد.

سؤال: اگر در سجده یا رکوع که دو ذکر را می توان گفت هر دو ذکر را بگوید و یکی از آن دو را غلط بخواند نمازش صحیح است یا خیر؟

جواب: در فرض مرقوم نماز صحیح است.

سؤال: آیا در رکوع و یا سجود می توانیم بعد از ذکر مخصوص سجود یا رکوع، ذکر دیگری مانند«سُبحانَ رَبِّ الشُّهداءِ» یا «الهی اَلعَفو» .... بگوئیم.

جواب: اشکال ندارد.

سؤال: درباره سجده فرموده اید اگر ما یصح السجود علیه نباشد«سجد علی ثوبه» مراد از این لفظ دامن و آستین مصلی است یا فرش و قالی را هم شامل می شود؟ و در صورت عدم شمول اگر دامن و آستین را ترک کرده و بر فرش سجده کرد آیا نمازش باطل می شود؟ و اگر باطل شد آیا درصورت عدم علم به مسأله قضاء واجب است؟

جواب: شامل غیر ثوب نمی شود و در صورت تخلف اگر مقصر بوده قضا کند علی الاحوط.

سؤال:  اهل سنت در نماز مهر نمی گذارند و محل سجده شان روی موکت است؛ آیا برای وحدت با آنان

 ما هم می توانیم(وقتی همراه آنان نماز می خوانیم) بر روی موکت سجده کنیم؟

جواب: مجرد وحدت موجب جواز سجده بر غیر ما یصح السجود علیه نمی شود.

سؤال: اگر هنگام سجود، کودکی مهرمان را برداشت، می گویند که سجده بر لباس را در این هنگام جایز می دانید؛ حالا اگر جنس لباس هایمان از نفت(پلاستیک) باشد، سجده بر لباس بهتر است یا پشت دست؟

جواب: سجده بر خوردنی و پوشیدنی صحیح نیست ولو اینکه پوشیدنی از جنس نفت باشد و خوردنی از نباتات.

سؤال: آیا سجده بر پشت دست در موقع نبودن مهر، درست است یا نه؟

جواب: اگر سجده بر چیزهائی که مقدم بر پشت دست است ممکن نباشد، نوبت به پشت دست می رسد.

سؤال: نماز خواندن بر مهر شکسته صحیح می باشد یا نه؟

جواب: اشکال ندارد.

سؤال: ما گروهی از رزمندگان مستقر در شرق بصره(خاک عراق) با خاک عراق مهر نماز درست کرده و در منطقه عملیاتی استفاده می کنیم آیا از این مهرها که از خاک عراق تهیه شده است در پشت جبهه و کلا در خاک ایران و یا در شهرهای دور دست می توان جهت نماز استفاده کرد یا خیر لازم به توضیح است که آن مهرها از خاک های بیابان های عراق که ظاهرا بدون استفاده بوده تهیه شده است.

جواب: اشکال ندارد ولی عنوان تبرک و تربت ندارد.

سؤال: مهری ساخته ام که جعبه آن پلاستیک می باشد با هر بار فشار روی مهر شماره عوض می شود که نشان دهنده شماره رکعت نماز است و ساختن این وسیله به خاطر جلوگیری از شک در نماز است و مهر در حال سجده محلش ثابت است. خواهشمند است نظریه خود را در استفاده از این وسیله برای نماز بیان فرمائید.

جواب: اگر موجب اطمینان باشد اعتماد بر آن اشکال ندارد.

سؤال: شک در سجده بین 1 بار یا 2 بار چگونه است؟

جواب: اگر شک در محل است و داخل در عمل بعدی نشده باید به شک اعتنا کند.

سؤال: اگر انسان در عدد سجده ها زیاد شک می کند حتی در جماعت، آیا به شک خود اعتنا کند یا نه؟

جواب: اعتنا به شک خود نکند.

سؤال: اگر انسان بعد از سر برداشتن از سجده شک کند که سجده اول بوده یا دوم، دراین حالت چه باید بکند؟

جواب: بنا را بر سجده اول بگذارد و سجده دوم بجا آورد.

سؤال: اگر انسان در تعداد سجده ها شک کند که یک سجده بجا آورده یا دو یا سه سجده، حکمش چیست؟

جواب: اگر محل آن باقی است بنا بر یک بگذارد و اگر محل آن گذشته اعتنا نکند.

سؤال: اگر در بین نماز و یا بعد از نماز یادمان آمد که در رکعتی، سه سجده کرده ایم، چه حکمی دارد؟

جواب: زیادی سجده اگر از روی سهو و فراموشی بوده و در فرض مرقوم نماز صحیح است و چیزی بر او نیست اگر چه بهتر است دو سجده سهو برای زیادی بجا آورد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -