انهار
انهار
مطالب خواندنی

اسماء متبرکه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

مطهرات (آیت الله العظمی بهجت)

اسماء متبرکه

آب کشیدن قرآن

سؤال254. آب کشیدن قرآن نجس، در صورت از بین رفتن آن پس از آب کشى چه حکمى دارد؟

پاسخ: آب کشیدن قرآن نجس لازم است، هر چند قرآن غیر قابل استفاده شود.

حرمت نوشتن قرآن با خون یا نجس دیگر یا متنجّس

سؤال255. نوشتن قرآن با خون یا نجس یا متنجّس دیگر چه حکمى دارد؟

پاسخ: حرام است و حرمت آن از نجس کردن قرآن شدیدتر است و محو آن لازم است.

دست زدن به قسمتى از اسامى متبرّکه

سؤال256. آیه و یا کلمه اى از قرآن مانند «اللّه » قیچى شده است، دست زدن بدون وضو به آن آیه یا کلمه اشکال دارد؟

پاسخ: جایز نیست.

سؤال257. آیا دست زدن به کلماتى مانند «بسمه تعالى» یا «هو» یا کلمات فارسى مانند «خدا» و غیره بدون وضو اشکال دارد؟

پاسخ: جایز نیست.

اسامى متبرّکه به زبان هاى دیگر

سؤال258. آیا کلماتى مانند «بسمه تعالى» و «اللّه » که به زبان هاى خارجى نوشته شوند، جزو اسماى متبرّکه محسوب مى شوند.

پاسخ: بله، جزو اسماى متبرکه محسوب مى شوند.

سایه اسامى و عبارات متبرّکه

سؤال259. آیا دست زدن به سایه ى آیه ى قرآن که مثلاً روى در حیاط، آهن برى شده، بدون وضو اشکال دارد؟

پاسخ: ظاهرا اشکالى ندارد.

دست زدن به آب با وجود کاغذ قرآن

سؤال260. دست زدن بدون وضو به آبى که چند ورق از قرآن یا کلمه «اللّه » در آن افتاده است، چه حکمى دارد؟

پاسخ: اشکال ندارد.

دفن و سوزاندن قرآن

سؤال261. دفن کردن یا سوزاندن قرآنى که قابل استفاده نیست چه حکمى دارد؟

پاسخ: باید در جایى که موجب هتک و یا نجاست نشود دفن نمود و از سوزاندن اجتناب کرد.

نشستن روى روزنامه

سؤال262. آیا اگر شخصى بر روى روزنامه اى بنشیند که ممکن است آیه یا حدیثى روى آن نوشته شده باشد، اشکال دارد؟

پاسخ: در صورت یقین یا اطمینان به چنین نوشتارى از کارهایى که موجب هتک است، باید اجتناب نمود.

دور ریختن روزنامه با اسامى متبرکه

سؤال263. دور ریختن روزنامه یا کاغذهاى باطله که داراى اسماى متبرکه است، چه حکمى دارد؟

پاسخ: از کارهایى که موجب هتک است باید اجتناب نمود.

استفاده از روزنامه براى بسته بندى

سؤال264. آیا استفاده کردن از روزنامه و مجلات باطله که داراى اسامى متبرکه و ائمه ـ علیهم السّلام ـ هستند، براى بسته بندى کردن سبزى جات یا پاک کردن شیشه و... اشکال دارد؟

پاسخ: در صورت عدم علم به وجود چنین اسمایى در آن ها، اشکال ندارد.

چاپ الفاظ متبرکه بر اشیا

سؤال265. چاپ کردن الفاظ جلاله و ائمه ـ علیهم السّلام ـ بر روى جاکلیدى یا وسایل دیگر، چه حکمى دارد؟

پاسخ: در صورتى که موارد استفاده آن، هتک محسوب نشود، بى اشکال است.

محو اسماى متبرّکه

سؤال266. از چه طریقى مى شود اسماى متبرکه را از بین برد؟ آیا خط کشیدن روى آن ها کافى است؟

پاسخ: باید به نحوى که موجب هتک نشود به طور کامل آن را محو کند و یا در رودخانه یا چاه تمیز بیندازد.

پاره کردن اسماى متبرکه

سؤال267. قطعه قطعه کردن اسماى متبرکه که غیر قابل خواندن شوند چه حکمى دارد؟ و آیا محو کردن اسماى مبارکه و آیات قرآن و ساقط شدن حکم آن ها با حذف و اضافه کردن حروف کافى است؟

پاسخ: پاره کردن آن ها جایز نیست، ولى محو کردن آن ها جایز است.

اسماى متبرکه افتاده در معابر عمومى

سؤال268. در مورد اسامى متبرّکه که در خیابان ها بر روى زمین افتاده، آیا مسؤولیتى بر عهده کسى که آن را ببیند هست یا خیر؟ و نیز براى رفع این مشکل چه باید بکنیم؟

پاسخ: کسى که آن ها را ببیند باید آن ها را بردارد و احترام کند.

اسماى حک شده بر محصولات آستان قدس رضوى

سؤال269. آستان قدس رضوى داراى کارخانه ها و محصولات فراوانى است که از جمله آن ها کیک، ماست، و... بر تمام بسته ها، کارتن ها و ظروف این محصولات آرم «آستان قدس رضوى» حک شده است، آیا چاپ عنوان «رضوى» بر بسته هایى که قطعا در زباله و زیر دست و پا ریخته مى شود جایز است؟ و آیا عابرین موظف به جمع آورى چنین نوشته هایى از سطح خیابان ها و معابر هستند؟ در صورت عسر و حرج در این باب تکلیف چیست؟

پاسخ: اسم منسوب به امامان ـ مانند رضوى ـ هم مورد احتیاط است.

اطمینان از عدم اسماى جلاله در اوراق

سؤال270. آیا هنگام انداختن اوراق امتحانى تصحیح شده در زباله یا سوزاندن آن ها، باید اطمینان حاصل شود که اسماى متبرکه در آن ها نباشد؟

پاسخ: خیر، عدم اطمینان به بودن، رفع کننده تکلیف است.

انداختن اسماى متبرکه در جوى آب

سؤال271. انداختن اسماى متبرکه در نهرها و جوى ها چه حکمى دارد؟

پاسخ: اگر آب جارى دارد، مانعى ندارد.

افتادن سکه منقوش به اسم ائمه در دست شویى

سؤال272. اگر سکه ى 10 تومانى که نام مبارک حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ روى آن است در دستشویى بیفتد و نتوان آن را بیرون آورد وظیفه ما چیست؟

پاسخ: بیرون آوردن و آب کشیدن آن اگرچه خرج داشته باشد، بر کسى که آن را انداخته واجب است و اگر او این کار را نکرد یا نتوانست انجام دهد، بر دیگران واجب مى شود و خرج آن از بیت المال داده مى شود و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد، کسانى که مطلع هستند نباید به آن مستراح بروند ولى وجوب اعلام، محل تأمل است.

بلعیدن صفحه ى قرآن توسط حیوانِ حلال گوشت

سؤال273. اگر حیوان حلال گوشتى صفحه اى از قرآن را ببلعد وظیفه صاحب حیوان چیست؟

پاسخ: ظاهرا وظیفه اى ندارد.

خمیر کردن قرآن هاى کهنه

سؤال274. آیا شرعا قرار دادن قرآن هاى قدیمى و بدون استفاده در دستگاه هایى براى خمیر کردن آن ها جایز است؟

پاسخ: جایز نیست.

حک آیه ى قرآن بر قبرها

سؤال275. حک کردن آیات قرآن روى قبرها چه حکمى دارد؟

پاسخ: اگر محل عبور و مرور است، جایز نیست.

سؤال276. آیا مسؤولان گورستان مى توانند از حک کردن آیات قرآن روى قبرها جلوگیرى کنند؟

پاسخ: بله مى توانند بلکه اگر در مورد هتک است واجب است جلوگیرى نمایند.

سؤال277. محو کردن لفظ جلاله «اللّه » یا آیه ى قرآن روى سنگ هاى قبر بدون اجازه ى صاحب آن ها، در صورت دست رسى نداشتن به آن ها، چه حکمى دارد؟

پاسخ: اگر در معرض هتک است، جایز است.

آب کردن قطعه طلایى داراى اسم جلاله یا قرآن

سؤال278. گاهى روى قطعه یا شمش طلا، قرآن یا اسم جلاله حکّ شده است. آب کردن چنین طلاهایى شرعا چه حکمى دارد؟

پاسخ: اگر موجب هتک آن نباشد اشکال ندارد، مانند محو کردن آن ها.

نجس شدن نوار قرآن

سؤال279. اگر نوارهایى که آیات قرآن در آن ها ضبط شده است در فاضلاب بیفتد یا بسوزد، وظیفه ى ما چیست؟

پاسخ: حفظ حرمت آن ها خوب است.

قرار دادن قرآن در اختیار کافر

سؤال280. آیا جایز است که معلّمین، قرآن را در اختیار دانش آموزان بهایى، یا اهل کتاب قرار دهند؟

پاسخ: اشکال دارد.

خال کوبى

سؤال281. آیا خال کوبى روى بدن و هم چنین خال کوبى اسم هاى ائمه ـ علیهم السّلام ـ روى بدن اشکال دارد؟ آیا نجس نمودن و یا دست کشیدن بدون طهارت بر آن ها حرام است؟

پاسخ: خال کوبى اگر مشتمل بر ضرر رساندن قابل توجه به نفس نیست، اشکال ندارد و اما خال کوبى اسامى ائمه ـ علیهم السّلام ـ و نجس نمودن یا دست کشیدن بدون طهارت بر آن ها، اشکال دارد.

استفاده از ظرف هاى داراى آیه هاى قرآن

سؤال282. حکم استفاده از ظروفى که آیه هاى قرآن در آن ها حکّ شده است، چیست؟

پاسخ: اگر موجب نجس شدن نباشد مانعى ندارد، بلکه گاهى به آن ها تبرّک هم مى شود.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -