انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۱۶۱) دعاهای مستحب هنگام وضو گرفتن

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
دعاهای مستحب هنگام وضو گرفتن
    
وضو؛ علاوه بر این‌که مقدمه‌ای است برای یک امر عبادی دیگر، خود نیز وسیله‌ای برای تقرّب به خدا می‌باشد.
براساس آنچه در روایات آمده مستحباتی در وضو وجود دارد که می‌تواند ارزش آن‌را بسیار بالا ببرد.
گفتن «بسم الله» در وضو چنین نقشی دارد، تا آن‌جا که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) در مواردی که «بسم الله» گفته نشده، توصیه به وضوی مجدّد کرد.
عن أَبِی عَبْدِ اللَّهِ {الصادق علیه السلام}: إِنَّ رَجُلًا تَوَضَّأَ وَ صَلَّى فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ- أَعِدْ وُضُوءَکَ وَ صَلَاتَکَ فَفَعَلَ فَتَوَضَّأَ وَ صَلَّى فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ أَعِدْ وُضُوءَکَ وَ صَلَاتَکَ فَفَعَلَ فَتَوَضَّأَ وَ صَلَّى فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ أَعِدْ وُضُوءَکَ وَ صَلَاتَکَ فَأَتَى أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَشَکَا ذَلِکَ إِلَیْهِ فَقَالَ لَهُ هَلْ سَمَّیْتَ حَیْثُ تَوَضَّأْتَ قَالَ لَا قَالَ سَمِّ عَلَى وُضُوئِکَ فَسَمَّى وَ تَوَضَّأَ وَ صَلَّى فَأَتَى النَّبِیَّ فَلَمْ یَأْمُرْهُ أَنْ یُعِیدَ.
همانا مردی وضو گرفت و نماز خواند، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) [که او را می‌دید] به او فرمود: وضو و نمازت را إعاده کن، دو مرتبه دیگر این شخص وضو گرفت و نماز خواند ولی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) به او فرمود: وضو و نمازت را دوباره بخوان.
این شخص نزد آقا امیرالمومنین علی (علیه السلام) گلایه کرد. امام (علیه السلام) به او فرمود: هنگام وضو بسم الله گفتی؟
شخص گفت: نه!!
آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فرمود: در وضوی خود بسم الله بگو. بعد از انجام این کار بود که دیگر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) توصیه به اعاده وضو نکرد.
الإستبصار، ج ۱، ص ۶۸.
همچنین در روایات، دعاهایی برای وضو نقل شده است که تعدادی از آنها را ذکر می‌کنیم:
الف. یکی از این روایات؛ به این جهت که شامل همه اعمال وضو می‌شود به شهرت رسیده است. این دعای معروف، برای هر یک از اعمال مستحب و واجب وضو، ذکری را گفته که براساس روایتی از  آقا امام صادق (علیه السلام) است:
روزى آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به همراه محمد حنفیّه نشسته بود که به او فرمود: ای محمد! از براى من ظرف آبى بیاور که برای نماز، وضو بگیرم؛ محمّد ظرفى را که آب در آن بود حاضر ساخت، و حضرت علی (علیه السلام) اجزای وضو را به ترتیب به همراه دعای آن، چنین انجام دادند:
{۱} با دست راست، آب بر دست چپ ریخت. و این ذکر را فرمود:
بِسْمِ اللَّه وَ باللَّه و الْحَمْدُ للَّهِ الذی جَعَلَ الْماءَ طَهُوراً وَ لَمْ یَجْعلْه نَجِساً.
به نام خدا و به ذات خدا؛ ستایش خداى را که آب را پاک و پاک‌کننده قرار داد، و آن‌را ناپاک و پلید نگردانید.
{۲} آب را در دهان گردانید و فرمود:
اللَّهُمّ لَقّنّی حُجّتی یومَ ألقاک و أطلِقْ لِسانی بذکرک وَ شُکْرِک.
خدایا! روزى‏ که ملاقاتت می‌کنم دلیل محکم را به من تلقین فرما، و زبانم را به یاد و سپاس از خودت گویا کن.
{۳} استنشاق فرمود {یعنی بینی را شست} و این دعا را خواند:
اللَّهُمّ لا تُحَرِّمنی ریحَ طیّبات الجنة وَ اجْعَلْنی مِمّن یَشُمُّ ریحَها وَ رَوحَها و ریحانَها وَ طیبَها.
خدایا! بوى نعمت‌های بهشتی‏ را بر من حرام مکن، و از کسانى قرارم ده که بو و نسیم و عطر آن‌را [با شامّه خود] حسّ می‌کنند.
{۴} صورت را شست و فرمود:
اللَّهُمّ بَیّض وَجهى یوم تَسْوَدُّ فیه الوُجُوه و لا تُسَوِّد وَجهی یوم تبیضُّ فیه الوُجُوه.
خدایا! روزى که چهره‌ها [از بدکرداران] در آن روز سیاه می‌شود چهره مرا سفید گردان‏، و روزى که روی‌ها (مؤمنان و صالحان) در آن روز سفید می‌گردد روى مرا سیاه مگردان.
{۵} دست راست را شست و فرمود:
أَللَّهُم أعْطِنی کِتابی بَیمینی وَ الخُلْدَ فی الجِنان بیَساری و حاسِبنی حِساباً یَسیراً.
خدایا پرونده ‏ام را به دست راستم بده، و نامه جاوید بودن در بهشت را به دست چپم، و حسابم را آسان رسیدگى کن.
{۶} دست چپ را شست و دعا کرد:
اللَّهُمّ لا تُعطِنی کتابی بشِمالی و لا مِن وَراءِ ظَهْری و لا تَجْعَلها مَغْلُولةً إلى‏ عُنقی و أعوذ بک مِن مُقَطَّعات النّیران.
خدایا! نامه عمل مرا از سمت چپ و یا از پشت سر در اختیارم قرار مده، و آن‌را زنجیر بر گردنم مساز، و از پاره‌های آتش به تو پناه می‌آورم.
{۷} سپس مسح سر بجا آورد و فرمود:
اللَّهمّ غَشِّنی برحْمَتِک و بَرکاتِکَ و عَفوِکَ وَ عافیتِکَ.
خدایا! [جامه] رحمتت و برکات و بخشایشت را بر من بپوشان و مرا با آنها فراگیر.
{۸} پس مسح پا را انجام داد و فرمود:
اللَّهُمّ ثَبِّتْ قَدَمَیّ عَلى الصِّراط یَوم تَزِلُّ فیه الأقدام و اجعَلْ سَعْیی فیما یُرضیک عَنّی.
خدایا! قدم‌های مرا بر صراط ثابت و استوار بدار، در آن روز که‏ قدم‌ها می‌لغزد، و کوششم را در آنچه تو را از من خشنود می‌کند قرار ده.
سپس آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) سر برداشت و نگاه کرد و به محمّد حنفیه فرمود: ای محمّد! هر که وضو بسازد مثل وضوى من و بگوید مثل گفته من، خداوند از هر قطره، فرشته‏اى که تسبیح و تقدیس و تکبیر خدا کنند، مى‏آفریند و ثواب آن را برای او تا روز قیامت مى‏نویسد.
الکافی، ج ۳، ص ۷۰.
ب. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: ای علی! زمانی که وضو می‌گیری بگو:
بِسْمِ اللَّهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ تَمَامَ الْوُضُوءِ وَ تَمَامَ الصَّلَاةِ وَ تَمَامَ رِضْوَانِکَ وَ تَمَامَ مَغْفِرَتِکَ.
به نام خدا؛ خدایا! کمال وضو و کمال نماز و کمال خشنودی‌ات و بهشت را از تو می‌خواهم.
جامع الاخبار شعیری، ص ۶۴.
ج. آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) هنگامى که وضو می‌گرفت، می‌فرمود:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ خَیْرُ الْأَسْمَاءِ لِلَّهِ وَ أَکْبَرُ الْأَسْمَاءِ لِلَّهِ وَ قَاهِرٌ لِمَنْ فِی السَّمَاءِ وَ قَاهِرٌ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ اللَّهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَ مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْ‏ءٍ حَیٍّ وَ أَحْیَا قَلْبِی بِالْإِیمَانِ اللَّهُمَّ تُبْ عَلَیَّ وَ طَهِّرْنِی وَ اقْضِ لِی بِالْحُسْنَى وَ أَرِنِی کُلَّ الَّذِی أُحِبُّ وَ افْتَحْ لِی بِالْخَیْرَاتِ مِنْ عِنْدِکَ یَا سَمِیعَ الدُّعَاء.
یاری می‌جویم از خداوندى که جمیع کمالات مخصوص اوست و به یارى و یاورى او شروع می‌کنم و نیکوترین نام‌ها از اوست و بزرگ‌ترین نام‌ها نام او است، او بر تمام موجودات آسمان‌ها و زمین چیره است. ستایش، مخصوص اوست که هر چیز زنده‌اى را از آب قرار داد، و قلب مرا با ایمان زنده ساخت. خدایا! مرا ببخش و پاک ساز و عاقبتم را به هر چه خوب و نیکوست مقدّر فرما و هر آنچه را که محبوب من است به من بنما (یعنى این حاجاتم را روا گردان) و درِ همه خوبی‌ها را از سوى خود بر من بگشا اى شنوا و پذیرنده دعا.
من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۴۳ – ۴۴.
د. آقا امام باقر (علیه السلام) فرمود: کسی که به دنبال وضوی خود آیة الکرسی بخواند، خداوند به او ثواب چهل سال عبادت خواهد داد و او را چهل درجه بالاتر می‌برد و چهل حوری بهشتی به او می‌دهد».
جامع الاخبار شعیری، ص ۴۵؛ بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۳۱۷.
هـ. آقا امام صادق (علیه السلام) فرمود: زمانی که وضو می‌گیری بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنَ التَّوَّابِینَ وَ اجْعَلْنِی مِنَ الْمُتَطَهِّرِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِین.
 تهذیب الأحکام شیخ طوسی، ج ۱، ص ۲۵.
توضیح المسائل مراجع مسأله ۲۶۴.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -