فلسفه وجودی قلم و نگاشتن-روز قلم

فلسفه وجودی قلم و نگاشتن

فلسفه وجودی قلم و نگاشتن، برقرای ارتباط میان مکتب‌ها، آموختن تجربه‌ها و تعالی اندیشه‌هاست. تأثیر قلم، ماندگارتر، تأثیرگذارتر و عمیق‌تر از هر ابزار دیگری برای پیام بری و پیام آوری است.

قلم، سرچشمه تمدن‏‌های بشری و منشأ پیشرفت و تکامل علوم، و بیداری اندیشه‌ها و افکار و شکل گرفتن مذاهب، و منشأ هدایت و آگاهی بشر بوده است، قلم، حافظ علوم و معارف، پاسدار افکار اندیشمندان، حلقه اتصال فکری علما، و پل ارتباطی گذشته و آینده است، و حتی ارتباط آسمان و زمین نیز از طریق لوح و قلم حاصل شده است.

قلم، ابزاری است که انسان‏‌های جدا از هم از نظر زمان و مکان را پیوند می ‏دهد؛ به طوری که گویی همه متفکران اعصار گذشته را، که در تمام نقاط زمین به سر می ‏برند، در یک کتابخانه عظیم، جمع می‌‏بینیم. بدون تردید پیشرفت‏‌ها، امتیازها و مزایای علمی، دینی، ادبی و فکری که جوامع پیشرفته کنونی از آن برخوردارند، مرهون کوشش و نگارش نویسندگان دیروز است و چشم‏ اندازهای امیدبخشی که در آیینه تصورات بشرِ فردا نقش می‌‏بندد، به تلاش نویسندگان بشردوست امروز وابسته می‌‏باشد.

به قول ادیبی فرزانه: نویسندگان توانا و متعهد گذشته، به منزله شهریاران مقتدری هستند که هم چنان از میان مقابر خویش بر ما سلطنت و حکمروایی دارند؛ زیرا قدرت قلمِ متکی بر حق و عدالت، از هر اسلحه‌ای قوی‌‏تر و برنده‏‌تر است. اصحاب قلم و نوشتن، می‌توانند نسل‌هایی را در سراشیبی‌های انحراف به سقوط بکشانند یا تعالی ملت‌هایی را رقم بزنند. کلام و نوشته، رابط نویسنده و خواننده است. پس میتواند عامل همدلی گردد.

نویسندگان متعهد و بشردوست که رسالت خود را در قبال اجتماع انسانی و فرهنگ متعالی آن شناخته‌اند، با بهره‌مندیِ هنرمندانه از زبان نوشتن، خواست‌ها و آرمان‌های انسان‌ها را بیان می‌کنند و با موشکافی قلم، رازگشایی‌ها می‌نمایند و ضمن روشنگری راه فضیلت و کمال، تاریکی‌های نادانی را از فضای زندگی آنان می‌زدایند و سختی‌ها و تلخی‌های حیات را با زلال اندیشه‌های حکیمانه و خیرخواهانه خود گوارا می‌سازند. درخت قلم اگر در تعهد و تدین ریشه داشته باشد، میوه‌اش شیرین و ماندگار است. ارزش هر قلم به پیام آن است و عظمت نوشته به محتوایش و ماندگاری آثار به ریشه داشتن در حق و صدق استکاش پای قلم، قلم می شد، قلم نمی شد. بیچاره آواره در به درِ دست به دست. دستِ هر کس و ناکس دست به دست می شود. یکی مجبورش می کند بنویسد: «هلوکاست بوده!» دومی می پرسد: «خدا وکیلی بوده؟» و او راستش را می گوید: «بوده، ولی افسانه بوده.» اوّلی تهدیدش می کند که «اگر باز هم از این حرف ها بزند، پایش را قلم خواهد کرد» و او مجبور می شود قانون فرمایشیِ صهیونیست ها را برای تحقیر مردم اروپا و امریکا بنویسد که «انکار هلوکاست، جرم است. هر کس راستش را بگوید که دروغ بوده و شاخدار بوده و افسانک بوده، مجازات می شود و پایش قلم می شود، حتی اگر صاحب قلم یا خود قلم باشد».

منبع