انهار
انهار
مطالب خواندنی

احکام اولاد، حضانت و نفقه(فتاوای آیات عظام: بهجت و مظاهری)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

مسائل اختصاصی

بهجت: مسأله ۱۹۸۲- فرزندي كه از زن متولد مي شود ملحق به شوهر مي شود، به شرط آن كه بين نزديكي و زايمان، حدّاقل شش ماه هلالي كه كمترين مدّت حمل است فاصله شده باشد و نيز بيشتر از نه ماه فاصله نشود، اگر چه رعايت احتياط متناسب با يكسال است.

بهجت: مسأله ۱۹۸۳- اگر زن شوهر دار زنا كند، در صورتي كه امكان داشته باشد، بچه متولّد از او و از شوهرش مي باشد ملحق به شوهر مي شود و متولّد از زنا حساب نمي شود.

بهجت: مسأله ۱۹۸۴- حقّ سرپرستي طفل، پسر باشد يا دختر، بنابر أظهر تا دو سال براي مادر است، امّا بعد از دو سال تا هفت سال پدر هم حقآ سرپرستي دارد، و دراين پنج سال أحوط آن است كه حق سرپرستي پسر با پدر و دختر با مادر است، ولي بعد از هفت سال حقّ سرپرستي، فقط از آن پدر است.

بهجت: مسأله ۱۹۸۶- در ايّام سرپرستي هر كدام از پدر و مادر، اگر ديگري خواست بچه اش را ببيند يا اين كه به او چيزي برساند يا مشكل و ضرري از او برطرف كند و يا اين كه مدتي در كنار هم باشند، ديگري نبايد مانع شود.

بهجت: مسأله ۱۹۸۷- هريك از پدر و مادر اگر چه مثل پدر قبل از رسيدن نوبت سرپرستيش از دنيا برود، حقّ سرپرستي مخصوص ديگري مي شود، نه وصيّ يا نزديكان متوفّي، و در صورت وفات پدر، اگر مادر ازدواج كند در حقّ سرپرستي او تأمّل است، و أحوط رعايت رضايت كسي است كه شرعاً بعد از پدر و مادر صاحب حقّ است.

بهجت: مسأله ۱۹۸۸- اگر پدر و مادر مفقود شوند، بنابرأظهر حقّ سرپرستي براي جدّ پدري به جاي پدر و جدّ مادري به جاي مادر به همان صورتي كه در پدر و مادر گفته شد ثابت است، و احتياط در رعايت رضايت جدّ پدري است، و اگر اينها هم مفقود شوند، حقّ سرپرستي براي كسي كه از نظر ارث به بچه نزديكتر است، يعني اگر بچه بميرد از او ارث مي برد، خالي از وجه نيست.

بهجت: مسأله ۱۹۸۹- انفاق و تأمين مخارج زندگي پدر و مادر و پدر بزرگ و مادر بزرگ هر چه بالا روند بر فرزند واجب است و همچنين تأمين مخارج فرزندان و اولاد آنها هر چه پايين آيند، و اين دو حكم، در صورتي است كه آنها فقير باشند، و انفاق بر غير اينها، از برادران و خواهران و عموها و دايي ها واجب نيست، اگر چه مستحبّ مؤكّد است.

مظاهری: مسأله  ۲۰۴۴- حقّ اولاد بر پدر و مادر، چهار حقّ است:

 ۱ - ختنه كردن او.

 ۲ - تربيت صحيح.

 ۳ - آموختن خواندن و نوشتن و احكام دين به او به اندازه‏اى كه مورد احتياج اوست.

 ۴ - همسر دادن به او در موقع احتياج.

مظاهری: مسأله  ۲۰۴۵- بعد از ولادت نوزاد هشت مورد مستحب است:

 ۱ - غسل دادن نوزاد.

 ۲ - پوشاندن جامه سفيد به او.

 ۳ - گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ او.

 ۴ - برداشتن كام او با تربت حضرت ابى عبداللَّه الحسين‏عليه السلام يا با آب فرات يا آب باران يا خرما.

 ۵ - انتخاب نام خوب براى او، مخصوصاً نام چهارده معصوم‏عليهم السلام .

 ۶ - دادن وليمه.

 ۷ - تراشيدن سر او و به وزن موهاى سر او طلا يا نقره صدقه دادن.

 ۸ - عقيقه دادن (يعنى كشتن شتر يا گاو يا گوسفند) و آن از مستحبّات مؤكّد است و بهتر است شرايط قربانى (حيوان سالم و بى‏عيب و چاق و پرگوشت و اقلاً شتر پنج ساله و گاو دو ساله و گوسفند يك ساله باشد) در آن رعايت شود و استخوانهاى آن را نشكنند، و خوب است عقيقه براى پسر، نر و براى دختر، ماده باشد، و عقيقه را آب گوشت كنند و عدّه‏اى را (حدّاقلّ ده نفر) دعوت كنند تا از آن بخورند و خوب است پدر و مادر از آن نخورند.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -