انهار
انهار
مطالب خواندنی

احکام تخلّی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  20. در آب كشيدن مخرج بول و غائط آيا يك بار شستن كفايت مى كند؟

جواب: در شستن مخرج بول با آب قليل بنابر احتياط واجب دو بار بايد آب كشيد، اما در شستن آن با آب غير قليل يك مرتبه كفايت مى كند، همچنين در شستن مخرج غائط در صورتى كه طورى شسته شود كه ذره‌اى از نجاست در آن نماند، يك بار شستن كفايت مى كند. (منهاج 2/ قبل م 59) (رساله/م67)

 

سؤال  21. بنده دو ماه است در اروپا زندگي مي كنم. سرويسهاي بهداشتي اين‌جا فاقد آب است و من براي رفع نجاست بول به دستمال كاغذي بسنده مي كردم. با توجه به اینكه تطهير با آب اگرچه دشوار است اما نشدني نيست وظيفه من چيست؟ ثانيا اگر با دستمال رفع نجاست نشده است آيا بايد نمازهايي كه اين دو ماه با همين شيوه تطهير مخرج بول خوانده ام را مجدداً بخوانم؟

جواب: مخرج بول با غير آب پاك نمي شود و چون مي توانيد مخرج بول را با آب پاك نمائيد واجب است براي نماز مخرج بول را با آب تطهير نمائيد و نمازهايي را كه به اين نحوه خوانده ايد بايد قضا نمائيد. (استفتاء/15030) (منهاج 2/ قبل م 716 و قبل م 59) رساله/67)

 

سؤال  22. شخصى استبراء كرده و بعد آب مشكوكى از او خارج شده آيا اين آب محكوم به طهارت است يا نجاست؟

جواب: بعد از استبراء رطوبت مشکوک مردد بین پاک و نجس، محکوم به طهارت است. (منهاج 2/قبل م 65) (استفتاء شماره 275/جواب 3 الف)

 

سؤال  23. به لحاظ ابتلاء به مرض دیابت بعد از استبراء قطرات بول مشاهده می‌گردد واستبراء مجدد سبب زحمت می‌گردد آیا درصورت بی اعتنایی قطرات مذکور محکوم به طهارت می‌باشد.

جواب: بعد از استبراء اگر رطوبتى از مجرا خارج گردد كه مشكوك باشد محكوم است به اينكه بول نمى باشد ولى اگر يقين داريد كه رطوبت خارج شده بول است محكوم به نجاست است و بى اعتنايى در اين حكم اثرى ندارد و اگر بول قطره قطره بعد از استبراء هم از شما بيرون مى آيد و قطع نمى شود بايد براى نماز به وسيله كيسه اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى كند خود را حفظ نمايد و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد مگر در صورتى كه موجب حرج باشد و در صورتى كه جمع مابين ظهر و عصر يا مغرب و عشاء مى كند، شستن بين دو نماز لازم نيست. (استفتاء/13297) (منهاج 2/ قبل م 65) (رساله/73 و 318)


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -