انهار
انهار
مطالب خواندنی

قنوت

بزرگ نمایی کوچک نمایی
قنوت
(مسأله 1117)در تمام نمازهای واجب و مستحب پیش از رکوع رکعت دوم، مستحب است قنوت بخواند1، و در نماز وتر با آن که یک رکعت می باشد خواندن قنوت پیش از رکوع مستحب است(و نماز جمعه در هر رکعت یک قنوت دارد2) و نماز آیات پنج قنوت و نماز عید فطر و قربان3 در رکعت اول پنج قنوت و در رکعت دوم چهار قنوت دارد.4
1- مکارم: ولی احتیاط آن است که در نماز شفع قنوت را ترک نماید...
سیستانی: ولی در نماز شفع باید آن را رجاءً انجام دهد...
بهجت: بلکه احتیاط در این است که قنوت را در نمازهای واجب ترک نکند...
وحید: در تمام نمازهای واجب و مستحب بعد از قرائت قبل از رکوع رکعت دوم مستحب است قنوت بخواند و در نماز شفع احوط آن است که به رجاء مطلوبیت بخواند...
2- گلپایگانی، صافی، فاضل، زنجانی، بهجت، نوری: نماز جمعه دو قنوت دارد، یکی پیش از رکوع رکعت اول و یکی بعد از رکوع رکعت دوم...
مظاهری: ولی قنوت رکعت دوم بعد از رکوع است...
[قسمت داخل پرانتز در رساله آیت الله مکارم نیست.]
3- سیستانی: در دور رکعت چند قنوت دارد؛ به تفصیلی که در محل خود خواهد آمد.
4- وحید: و احتیاط واجب ان است که قنوت ها در نماز عید فطر و قربان ترک نشود.
(مسأله 1118)اگر بخواهد قنوت بخواند به احتیاط واجب باید1 دستهارا بلند کند و مستحب است دستها را تا مقابل صورت بلند نماید و کف دستها را رو به آسمان قرار دهد و به قصد رجاً انگشتان دستها را به جز ابهام به هم بچسباند و هر دو کف دستها را پهلوی هم متصل به هم قرار دهد و نگاهش هنگام قنوت به کف دستهایش باشد.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- اراکی: مستحب است...
*****
گلپایگانی، خوئی، تبریزی، سیستانی، صافی، زنجانی، وحید، مظاهری: مسأله- مستحب است در قنوت دستها را مقابل صورت و کف آنها را رو به آسمان و پهلوی هم نگهدارد و غیر شست، انگشهای دیگر را به هم بچسباند و به کف دستها نگاه کند (سیستانی: بلکه بنابراحتیاط واجب بدون دست بلند کردن، قنوت صحیح نیست مگر در مورد ضرورت).
مکارم: مسأله- در قنوت ذکر و دعای مخصوصی شرط نیست همچنین بلند کردن دستها، ولی بهتر آن است که دستها را تا مقابل صورت بلند کند به طوری که کف دست رو به آسمان باشد و آنها را به یکدیگر بچسباند و ذکر خدا بگوید و یا دعا کند.
بهجت: مسأله- اگر بخواهد قنوت بخواند خوب است دستها را مقابل صورت بلند کند بلکه احتیاط در این است که در غیر موقع تقیه آن را ترک نکند؛ و مستحب است که کف آنها را رو به آسمان و پهلوی هم نگهدارد.
نوری: مسأله- اگر بخواهد قنوت بخواند احتیاطاً باید دستها را مقابل صورت بلند کند و به قصد رجاء. کف آنها را رو به آسمان و پهلوی هم نگهدارد و غیر از شست انگشتهای دیگر را به هم بچسباند وبه کف دستها نگاه کند.
. فاضل: اگر بخواهد قنوت بخواند باید دستها را مقابل صورت بلند کند و سزاوار نیست که ترک بشود؛ و مستحبّ است...
(مسأله 1119)در قنوت هر ذکری بگوید1، اگر چه یک «سبحان الله» باشد کافی است و بهتر است بگوید2: «لا اله الا الله الحلیم الکریم، لا اله الا الله العلی العظیم سبحان رب السموات السبع و رب الارضین السبع و ما فیهن و ا مبینها و رب العرش العظیم و الحمدلله رب العالمین»3.
1- وحید: در قنوت هر چه به زبان بیاید از دعا و مناجات و ذکر...
2- مکارم: بهتر است دعاهایی مانند دعای زیر را بخواند...
3- مکارم: و حوائج دنیا و آخرت را از خدا طلب کند.
مسأله اختصاصی
بهجت: مسأله 922- أظهر جواز قنوت به غیر عربی است و باید به هر لغتی که می خواند صحیح بخواند تا وظیفه قنوتی را انجام داده باش؛ و همچنین بنابراحتیاط واجب باید دعا خواندن به صورت غلط را در هر جای نماز که باشد ترک کند.
(مسأله 1120)مستحب است انسان قنوت را بلند بخواند، ولی برای کسی که نماز را به جماعت می خواند، اگر امام جماعت صدای او را بشنود بلند خواندن قنوت مستحب نیست1.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- زنجانی: بلکه مکروه است.
وحید: مکروه است...
*****
مکارم: مسأله – مستحب است قنوت را کمی بلندتر بخواند ولی در نماز جماعت طوری نخواند که امام جماعت صدای او را بشنود.
(مسأله1121)اگر عمدا قنوت نخواند قضاندارد و اگر فراموش کند و پیش از آن که به اندازه رکوع خم شود یادش بیاید مستحب است بایستد و بخواند و اگر در رکوع یادش بیاید مستحب است بعد از رکوع قضا کند و اگر در سجده یادش بیاید مستحب است بعد از سلام نماز؛ قضا نماید1.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- بهجت: و احتمال دارد هر جای نماز که یادش آمد بتواند قنوت را بجا آورد.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -