انهار
انهار
مطالب خواندنی

گوشتهاى حلال و حرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1362 :آيا گوشت خرگوش حرام است؟

جواب: بلى حرام است.


سؤال 1363 :اگر ماهى در تور صيادى در زير آب بميرد، حلال است يا حرام؟

جواب: حلال است.

سؤال 1364 :در بعضى از مناطق نوعى صيد ماهى رايج است كه در كنار رودخانه يعنى آنجايى كه آب هست ولى خيلى كم است و بعضى از انواع ماهيان حلال گوشت در آنجا تخم گذارى مى كنند. حلبى يا ظرف ديگرى را زير خاك مى كنند، به شكلى كه دهانه حلب مساوى است با سطح آب. ماهيان هنگام تخمگذارى درون ظرف مى ريزند و نمى توانند بيرون بروند. بعضى از اين ماهى ها ممكن است درون اين ظرف بميرند. حال حضرت مستطاب عالى بفرماييد:

1 ـ حكم اين ماهيها از جهت حلّيت و حرمت چه مى باشد؟

2 ـ به فرض حلال بودن، حكم آن ماهيهايى كه مى ميرند چه مى باشد؟ در ضمن اين نوع صيد تقريباً مى توان گفت رايج است.

جواب: اگر حلبى يا ظرف را به قصد صيد ماهى مى گذارند، به نظر اينجانب ماهيهايى كه درون آب مى ريزند اگرچه در آب ظرف هم بميرند همه حلال هستند.

سؤال 1365 :مورد ديگرى از صيد كه رايج است اين است كه اگر رودخانه دو شط باشد يعنى دو خط جريان داشته باشد و آب را از يكى از اين دو شط به ديگرى برگردانند به شكلى كه آب شط مذكور خشك شود و ماهيها در خشكى واقع شوند. بفرماييد اولا آيا اين نوع صيد از حيث شرعى جايز است؟ و ثانياً در صورت جايز بودن اگر ماهيها پيش از دسترسى به آنها بميرند، چه حكمى دارد؟

جواب: ماهيهايى كه در شط وارد مى شوند اگر زنده از آب گرفته شوند يا در تور ماهيگيرى اگرچه در آب بميرند حلال هستند، اما آنچه داخل شط مى ميرند حلال نيستند.

سؤال 1366 :آيا ماهى ها از لحاظ أَشكال در حليت و حرمت فرق مى كنند؟

جواب: ماهى فلس دار حلال است به هرشكل و از هر نوعى باشد، و غير فلس دار حرام است به هرشكل و نوعى باشد.

سؤال 1367 :اگر انسان با گاو وطى كند، گوساله هايى كه از آن بوجود مى آيند چه حكمى دارند؟

جواب: گوساله هايى كه بعد از وطى از آن به عمل آيند بنابر احتياط واجب حرامند.

سؤال 1368 :در فرض سؤال قبل، اگر هنگام وطى گاو حمل داشته است، آيا حمل و بچه در شكم او نيز حرام است؟

جواب: خير، حرام نيست و فقط گوساله اى كه نطفه اش بعد از وطى منعقد شود بنابر احتياط واجب حرام است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -