انهار
انهار
مطالب خواندنی

املاک، مستغلات و زمين ها

بزرگ نمایی کوچک نمایی

مالکيت زمين باير احيا شده 

سؤال: مقداري‌ زمين‌ واقع‌ در ميان‌ درّه پر آب‌ بياباني‌، باير و موات‌ بود، شخصي‌ اقدام‌ به‌ احياء و سنگ‌ چين‌ كرده‌ و مدّت‌ بيست‌ و پنج‌ سال‌ دخل‌ و تصرّف‌ نموده‌ و ده‌ هزار نهال‌ كاشته‌ و همه نهال‌ها به‌ ثمر رسيده‌ و تعداد هشت‌ منزل‌ مسكوني‌ در آن‌ زمين‌ درست‌ كرده‌ است‌، بعد از بيست‌ و پنج‌ سال‌ شخصي‌ و برادرانش‌ و عدّه‌اي‌ ديگر مثل‌ پسر دايي‌ها پيدا شده‌ و ادّعا مي‌كنند كه‌ ما سند داريم‌، اين‌ شخص‌ ادّعا مي‌كند اين‌ زمين‌ مزروعي‌ ملك‌ پدرم‌ مي‌باشد و ديگر هيچ‌ گونه‌ سند و مدركي‌ در دست‌ ندارد، آيا اين‌ زمين‌ مزروعي‌ ملك‌ احيا كننده‌ است‌ يا كساني‌ كه‌ ادّعا نموده‌اند

جواب:  بنا بر آنچه‌ نوشته‌ايد آنجا ملك‌ (شماست‌) ــ(احيا كننده‌)ــ است‌ كه‌ و كسي‌ (روي‌) ــ(به‌)ــ آن‌ حقّي‌ ندارد.

 زمينهاي مصادره اي 

سؤال: زميني‌ را ارباب‌ به‌ زور از مردم‌ گرفته‌ است‌ و بعد دولت‌ جمهوري‌ اسلامي‌ اين‌ زمين‌ را از ارباب‌ گرفته‌ و به‌ خانواده شهيد داده‌ و سند صادر كرده‌ است‌، سپس‌ شخصي‌ اين‌ زمين‌ را از خانواده شهيد خريداري‌ كرده‌ است‌، حكم‌ اين‌ معامله‌ چيست‌؟

جواب:  اگر چنين‌ است‌ كه‌ نوشته‌ايد معامله‌ صحيح‌ است‌ و زمين‌ از آن‌ كسي‌ است‌ كه‌ خريده‌ است‌.

مالکيت قنات 

سؤال: احتراماً خواهشمند است‌ در مورد يك‌ رشته‌ قنات‌ كشاورزي‌ متعلّق‌ به‌ مزرعه .... كه‌ در حال‌ حاضر به‌ علّت‌ خشك‌ سالي‌ آب‌ ندارد و مالكين‌ آن‌ عبارتند از اهالي‌ .... كه‌ تعدادي‌ نيز از آبادي‌هاي‌ ديگر از اين‌ قنات‌ و مزرعه‌ سهم‌ دارند و قنات‌ فوق‌ بسيار قديمي‌ و سابقه‌ دار است‌. آيا فردي‌ غير مالك‌ به‌ دليل‌ نداشتن‌ آب‌ قنات‌ مي‌تواند قسمتي‌ از قنات‌ فوق‌ را تخريب‌ و پُر نمايد تا بتواند از زمين‌ آن‌ سوء استفاده‌ نمايد، نظر به‌ اين‌ كه‌ مالكين‌ اين‌ قنات‌ افرادي‌ صغير و كبير و پير زن‌ و پير مرد از كار افتاده‌ و حتّي‌ مهريه زنان‌ از قديم‌ و جديد مي‌باشد.

لذا تقاضامنديم‌ حكم‌ شرعي‌ آن‌ را مرقوم‌ فرماييد

 جواب:  تصرّف‌ و تخريب‌ و پُر كردن‌ آن‌ قنات‌ بدون‌ اجازه‌ از مالكين‌ جايز نيست‌ و حرام‌ است‌، علاوه‌ بر اين‌ جبران‌ خسارت‌ هم‌ بايد بنمايد چنانچه‌ تصرّف‌ بعضي‌ از مالكين‌ و تخريب‌ كردن‌ و پُر كردن‌ نيز بدون‌ اجازه ديگران‌ جايز نيست‌ و حرام‌ است‌ و جبران‌ خسارت‌ نيز دارد


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -