انهار
انهار
مطالب خواندنی

طهارت از حدث

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – کسی که بر اثر بی اطلاعی غسل واجب را در زمان حج انجام نداده

سؤال: آن موقعی که من در مکه بودم غسل واجبی بر عهده من بوده و من بر اثر بی اطلاعی انجام ندادم آیا حج من درست بوده؟ و تکلیف نماز و روزه هایم که قبل از انجام غسل انجام داده ام چه میشود؟

جواب: در صورتیکه پس از واجب شدن آن غسل ، غسل واجب یا مستحب معتبر دیگری بجا آورده باشید کافی است و نماز ها و روزه های و حجّی که پس از آن بجا آورده اید اشکال ندارد اما آنچه را که قبل از آن انجام داده اید قضا کنید.

٢ – آگاهی از وجود مانع وضو بعد از اتمام حج

سؤال: زنى که در پشت ناخن و انگشتهاى او لاک چسبیده و با این کیفیّت اعمال حج را بجا آورده و نمى دانسته که این رنگ لاک مانع براى وضو و غسل مى باشد آیا اعمال او صحیح است و چنانچه پس از انجام اعمال حج متوجّه شود چه وظیفه اى دارد؟

جواب: طواف و نماز او صحیح نیست بنابراین باید این دو عمل را اعاده کند و اگر نمى تواند شخصاً انجام دهد نایب بگیرد.

٣ – آگاهی از وجوب غسل مس میت بعد از اتمام حج

سؤال: شخصى بعد از اتمام اعمال حجّ تمتّع، متوجه شده که یک غسل مسّ میّت بر او واجب بوده و غسل واجب دیگرى هم انجام نداده است، آیا حجّش صحیح است؟

جواب: حج او صحیح است ولى احتیاط واجب آن است که طوافها (و سعى و تقصیر) را اعاده کند و اگر قادر نیست نایب بگیرد.

٤ – آگاهی از وجود مانع غسل بعد از اتمام اعمال حج

سؤال: یک ماه پیش به سفر مکّه رفتم، و اعمال عمره مفرده را بجا آوردم. پس از بازگشت متوجّه شدم که روى انگشت پاى چپم به مقدار بسیار ناچیزى لاک (لکّه اى به اندازه 3 ـ 2 میلیمتر) وجود داشته که متوجّه آن نشده و در نتیجه آن را پاک نکرده بودم. یقین دارم که این لاک پیش از سفر مکّه و غسل حیض، بر روى ناخن من بوده است. از این بابت بسیار نگران هستم. اعمالى که انجام داده ام چه حکمى دارد؟

جواب: اعمال شما ان شاء الله صحیح بوده، ولى سعى کنید در آینده چنین چیزى پیش نیاید.

٥ – آگاهی به عدم طهارت در طواف و نماز آن پس از تقصیر

سؤال: شخصى پس از انجام تقصیر متوجّه مى شود که در حال طواف و نماز طواف وضو نداشته، یا وضویش باطل بوده، اکنون چه وظیفه اى دارد؟ آیا لازم است مجدّداً لباس احرام بپوشد، و طواف کند؟

جواب: طواف و نماز طواف را اعاده کند، و عمره او صحیح است، و پوشیدن لباس احرام لازم نیست.

٦ – باطل شدن وضو در دور آخر طواف

سؤال: وضوى یکى از حُجّاج در دور آخر طواف باطل شد. طواف را با همان حالت به پایان رسانده، سپس وضو گرفته و طواف را از اوّل شروع کرده، و پس از آن نماز طواف و سعى و تقصیر را انجام داده است، آیا عمل او صحیح مى باشد؟

جواب: طواف دوّم و اعمال پس از آن صحیح است; هر چند مى توانست طواف اوّل را پس از وضو تکمیل و به آن قناعت نماید.

٧ – آگاهی از بدون طهارت بودن طواف عمره اول در حین انجام عمره بعدی

سؤال: شخصى به نیابت از پدر، عمره مفرده اى انجام داده، و روز بعد به نیابت از مادر احرام مى بندد و در اثناى عمره دوّم متوجّه مى شود که طواف و نماز طواف عمره اوّل را بدون وضو انجام داده است. اکنون وظیفه اش چیست؟

جواب: طواف و نماز عمره اوّل را اعاده مى کند، و عمره دوّم را به قصد رجا ادامه مى دهد (توجّه داشته باشید که در یک ماه قمرى بیش از یک عمره نمى توان انجام داد; مگر به قصد رجا، یعنى به امید این که مطلوب باشد، نه به طور قطعى).

٨ – انجام طواف و نماز آن با تیمم

سؤال: هنگام اذان صبح به مسجد الحرام رسیدیم. سرپرست کاروان گفت: «کمى صبر کنید، پس از نماز صبح طواف مى کنیم». بر اثر خستگى زیاد خوابم برد، و چون آب در دسترس خود نمى دیدم تیمّم کردم، و طواف و نماز طواف را با تیمّم انجام دادم. آیا حجّ من صحیح است؟

جواب: در صورتى که براى شما امکان داشته وضو بگیرید، هر چند که به منزل بروید و مثلا براى روز بعد اعمال را انجام دهید، تیمّم صحیح نبوده است. وظیفه شما این است که طواف و نماز طواف را اعاده کنید، و اگر خودتان نمى توانید، باید نایب بگیرید.

٩ – وظیفه مسلوس نسبت به طواف و نماز آن

سؤال: وظیفه مسلوس (کسى که بى اختیار قطرات بول از او خارج مى شود) نسبت به طواف و نماز طواف چیست؟

جواب: اگر در زمان خاصّى بیماریش تخفیف پیدا مى کند، به گونه اى که مى تواند در آن زمان طواف و نماز طواف را با وضو و بدنِ پاک به جا آورد، باید این اعمال را در آن زمان انجام دهد و اگر چنین وقتى ندارد، در صورتى که زحمت زیادى نداشته باشد، هر بار که وضویش باطل شد تجدید وضو کند، و اگر زحمت زیاد دارد، براى طواف یک وضو، و براى نماز هم یک وضو مى گیرد، و نایب گرفتن لازم نیست.

١٠ – وظیفه محرمی که مبتلا به خروج ریح است

سؤال: مُحرمى که مبتلا به خروج ریح است (یعنى مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگیرى کند) و در طول سال شاید یکى دو ماه بیماریش تخفیف پیدا کند، ولى نوعاً به فاصله یکى دو دقیقه وضویش باطل مى شود، تکلیفش چیست؟

جواب: چنانچه نتواند در اثناء طواف وضو بگیرد، یا این کار زحمت زیاد داشته باشد، مى تواند براى طواف به یک وضو اکتفا کند، و براى نماز طواف وضوى دیگرى بگیرد. هر چند در اثناء طواف و نماز، وضویش باطل شود، و نیازى به نایب گرفتن نیست.

١١ – وظیفه محرمی که مبتلا به خروج ریح است

سؤال: مُحرمى که مبتلا به خروج ریح است (یعنى مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگیرى کند) و در طول سال شاید یکى دو ماه بیماریش تخفیف پیدا کند، ولى نوعاً به فاصله یکى دو دقیقه وضویش باطل مى شود، تکلیفش چیست؟

جواب: چنانچه نتواند در اثناء طواف وضو بگیرد، یا این کار زحمت زیاد داشته باشد، مى تواند براى طواف به یک وضو اکتفا کند، و براى نماز طواف وضوى دیگرى بگیرد. هر چند در اثناء طواف و نماز، وضویش باطل شود، و نیازى به نایب گرفتن نیست.

١٢ – وظیفه زنی که قبل از دوره چهارم طواف عمره تمتع حائض می شود

سؤال: هرگاه زنى در عمره تمتّع بعد از سه شوط و نیم و قبل از چهار دور حائض شود، و تا قبل از رفتن به عرفات پاک نگردد، وظیفه اش چیست؟

جواب: باید نیّت حجّ اِفراد کند; و بعد از اتمام حج، عمره مفرده بجا آورد.

١٣ – زنی که بعد از دور چهارم طواف عمره تمتع حائض شود

سؤال: اگر خانمى بعد از دور چهارم در طواف عمره تمتّع حائض شود، و تا وقت وقوف به عرفات پاک نشود، چه تکلیفى دارد؟

جواب: باید سعى و تقصیر عمره تمتّع را انجام دهد، سپس براى حجّ تمتّع احرام ببندد، و به هنگام طواف حجّ تمتّع (قبل، یا بعد از آن) بقیّه طواف عمره تمتّع و نماز آن را بجا آورد.

١٤ – آگاهی به بطلان طواف عمره تمتع هنگام عادت ماهیانه

سؤال: خانمى عمره تمتّع را به پایان مى رساند، سپس متوجّه مى شود که طوافش به جهتى باطل بوده، و اکنون نیز عادت ماهانه شده است. وظیفه اش چیست؟

جواب: هر وقت پاک شد طواف و نماز طواف را اعاده مى کند و اگر قبل از وقوف به عرفات پاک نشود براى حج محرم مى گردد، و پس از بازگشت به مکّه و رفع عذر، آن اعمال را بجا مى آورد.

١٥ – انجام غسل حیض با نیت جنابت در حج

سؤال: خانمى بر اثر جهل و ناآگاهى از احکام شرع، پس از پاک شدن از عادت ماهانه، خیال مى کرده جنب است، و لهذا نیّت غسل جنابت کرده، و با همین حال حج بجا آورده است. حجّ او چه حکمى دارد؟

جواب: اگر منظورش انجام غسل براى عادت ماهانه بوده، و اسم آن را جنابت گذاشته، عملش صحیح است.

١٦ – حج کسی که تا کنون غسل جنابت نکرده

سؤال: دختر مجرّدى در اوائل سن بلوغ جنب شده، و تا کنون غسل جنابت نکرده; ولى غسلهایى مانند غسل حیض یا جمعه را انجام داده، و با این کیفیّت به حج رفته است. لطفاً بفرمائید:

1ـ عبادتهایى که بعد از آن حالت تاکنون انجام داده چه وضعى دارد؟

2ـ آیا هنوز از احرام خارج نشده، و جمیع محرّمات احرام بر او حرام است؟

3ـ حجّش چه حکمى دارد، و اکنون وظیفه اش چیست؟

جواب: هرگاه غسل دیگرى انجام داده کفایت مى کند; بنابراین، اعمالى که بعد از غسل حیض یا جمعه انجام داده، از جمله حجّ او، صحیح است، ولى نمازهایى را که بعد از جنابت و قبل از اوّلین غسل خوانده باید به تدریج قضا کند، و اگر بعد از جنابت تا زمان حج هیچ غسلى نکرده، باید طوافهاى عمره و حج و طواف نساء و نمازهاى آن را دوباره بجا آورد، و اگر نمى تواند، نایب بگیرد، و تا زمانى که این اعمال را اعاده نکرده، باید از بوى خوش و ازدواج و محرّماتى که با طواف نساء حلال مى شود، احتیاطاً اجتناب کند.

١٧ – حج کسی که غسل مسح میت را انجام نداده

سؤال: شخصى پس از به جا آوردن اعمال حج متوجّه مى شود که غسل مسّ میّت بر او واجب بوده، و هنوز آن را انجام نداده است. آیا حجّش صحیح است؟

جواب: هرگاه غسل واجب یا مستحبّ دیگرى انجام داده کفایت مى کند، و حجّش صحیح است و اکنون وظیفه اى ندارد، ولى اگر هیچ غسلى نکرده، هر چند حجّش اشکالى ندارد، امّا واجب است طوافها و نمازهاى آن را اعاده کند، و اگر خودش قادر نیست نایب بگیرد.

١٨ – تیمم کردن محرمی که آب برایش مضر است

سؤال: هرگاه شخص محرم جنب شود، و آب برایش ضرر داشته باشد، و وقت عمره مى گذرد، آیا طواف و نماز آن با تیمّم کافى است، یا باید نایب هم بگیرد؟

جواب: کافى است، و نایب گرفتن لازم نیست.

١٩ – آگاهی از بطلان وضو پس از اعمال عمره

سؤال: یکى از حجاج پس از فراغت از مناسک عمره متوجه شد که وضویش باطل بوده، وظیفه او چیست؟

جواب: باید طواف و نماز طواف را با وضوى صحیح تکرار کند، در این صورت عمره او صحیح خواهد بود.

٢٠ – انجام طواف با وضوی باطل

سؤال: خانمی برای عمره به مکه مشرف شده قبل از طواف مسح وضو را بر روی جوراب کشیده وفعلا در ایران است. در صورتی که وضو باطل باشد آیا می تواند نائب بگیرد؟

جواب: آری، باید نائب بگیرد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -