انهار
انهار
مطالب خواندنی

سعى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1 - اگر سر خود را در سعى بين صفا و مروه به پشت برگرداند و بدن به سمت يمين يا يسار كج شود اما به پشت برنگردد سعى او اشكالى دارد يا نه؟.

جواب: اگر در حال رفتن به صفا صورتش متوجه به صفا و در حال رفتن به مروه متوجه مروه باشد و هنگام برگرداندن سر، توقف كند اشكال ندارد.

سؤال 2 - اگر شخصى در سعى بين صفا و مروه به اطراف نظر نمود مىتواند همان وقت سعى را از اول شروع كند يا بايد صبر نمايد تا موالات به هم بخورد؟.

جواب: نظر كردن به اطراف در حال سعى ضرر ندارد فقط بايد وقت رفتن به صفا رو به صفا برود يعنى قهقرا نرود يا آن كه طرف يمين يا يسارش به سمت صفا نباشد و اگر كسى بنحو باطل مقدارى رفت برگردد همان مقدار را صحيحا اعاده كند و موالات به هم نمىخورد و از سر شروع كردن، صحيح نيست.

سؤال 3 - حاج در عمره تمتع پس از آن كه محل شد و لباس دوخته پوشيد متوجه مى شود كه سعى را شش مرتبه انجام داده حال اگر قبل از وقوف به عرفات متوجه شد چه كند و اگر در عرفات يا بعد متوجه شد چه تكليفى دارد و اگر جماع كرده كفاره آن چيست؟.

جواب: اگر وقت دارد كسرى سعى را تمام كند و اگر وقت ندارد بطورى كه اگر بخواهد برود و كسرى سعى را تمام كند به وقوف عرفات نمىرسد وقوف عرفات و اعمال حج را بجا آورد و بعد از مراجعت به مكه، كسرى سعى عمره را بجا آورد و در فرض سؤال، اگر جماع كرد كفاره آن بنابر احتياط، يك گاو است و همچنين  است حكم ناخن گرفتن.

سؤال 4 - شخصى در سعى بين صفا و مروه كه تكليفش هفت مرتبه است اگر جهلا چهارده مرتبه سعى نمايد تكليفش چيست؟.

جواب: در فرض سؤال كه بواسطه جهل به مسئله زيادتر سعى نموده سعى او صحيح است و اعاده واجب نيست و همچنين است حكم در صورت نسيان.

سؤال 5 - يكى از آقايان مراجع در مناسك خود مسأله 348 فرموده اگر يك شوط به سعى، اضافه كرد مستحب است شش شوط ديگر اضافه كند تا سعى دومى شود، بفرمائيد كه مقصود ايشان چيست؟ با اين كه سعى مستحب نداريم.

جواب: در خصوص مورد، روايتى هست كه بعضى از علماء رضوان الله تعالى عليهم اجمعين به آن عمل نموده‌اند و بعضى به جهت ضعف سندش بر طبق آن، فتوى نداده‌اند و لكن عمل به آن، مطابق احتياط است.

سؤال 6 - كسى كه مىدانسته در سعى بايد از صفا شروع و به مروه ختم كند ولى جاى آنها را نمىدانسته و از كسى پرسيده و او مروه را بجاى صفا به او نشان داده و بنا بگفته او از مروه شروع به سعى كرد پس از اين كه هفت مرتبه سعى انجام داد ملتفت اشتباه شد و يك مرتبه ديگر سعى نمود آيا سعى او صحيح است يا خير؟.

جواب: اقوى صحت آنست هر چند احوط اعاده سعى است.

سؤال 7 - اگر جهلا سعى را بر طواف زيارت مقدم داشت چه حكمى دارد؟.

جواب: احتياط واجب آنست كه سعى را اعاده نمايد.

سؤال 8 - روى صفا و مروه طاقى زده شده محاذى زير، آيا سعى را در طبقه فوقانى صحيح مىدانيد يا خير؟.

جواب: در صورتى كه فوقانى بلند تر از كوه صفا و مروه نباشد كه سعى بين دو كوه صدق بكند مانعى ندارد.

سؤال 9 - چرخهائى كه در مسعى رفت و آمد مىكنند محل معينى دارد كه احيانا مشكوك است كه به ابتداء و يا به انتهاء مسعى مىرسد يا نه؟ تكليف چيست؟.

جواب: بايد سعى كامل انجام شود هر چند با پرداخت اجرت بيشتر باشد.

سؤال 10 - شخصى قادر بر سعى نبوده او را سوار چرخ كرده‌اند در حال سعى خوابش برده مقدارى از سعى را خواب بوده و بعد او را بيدار كرده‌اند و بقيه سعى را بيدار بوده آيا سعى او صحيح است يا نه؟.

جواب: صحت سعى در حال خواب معلوم نيست، بنابر اين اگر بعد از نصف، خواب رفته چنانچه آن مقدارى كه در خواب بوده و باقى را با التفات بجا آورده باشد كافى است و احتياطا اصل سعى را اعاده نمايد و در غير اين صورت لازم است سعى را از سر بگيرد.

سؤال 11 - شخصى در حال سعى شك مىكند شوط سوم است يا چهارم و در حالى كه سعى را ادامه مىدهد فكر مىكند و پس از مقدارى سعى يقين مىكند شوط سوم است آيا اين سعى صحيح است يا بايد از سر بگيرد؟.

جواب: در فرض سؤال كه شك او مبدل به يقين شده و احراز عدد اشواط نموده و به سعى ادامه داده است به رجاء كشف حال سعى، او صحيح است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -