انهار
انهار
مطالب خواندنی

احکام خواب، امر به معروف (مرجع تقلید آیةالله سبحانی)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال سلام
سوال اول:
آیا خواب حجت است؟ اگر در خواب دیدیم ک کسی گناهی میکنه مثلأ نماز میخونه در توالت یا زنی دم داره و در میدون شهر بی حجاب میرقصه،
آیا میتونیم حمل بر گناهکار بودن اون شخص بکنیم و سوئ ظن داشته باشیم؟
سوال دوم:
در مورد معاملات یکی از اقوام شک داریم چون با مشتری هاش اینطور قرار داره "اگه نقد بدی این قیمت هست اگر چند ماه بعد پول بدی این قیمت هست هرکدومو میخای حساب میکنیم"
آیا این حرام است؟
سوال سوم:
کسی ک آدم نماز خوان و متدینی هست حلال حرام رو رعایت نمیکنه و از مشتری هاش در صورت تاخیر بیشتر پول میگیره بهش گفته ایم جواب داده "پرسیده ام گفتن اشکالی نداره" حالا وظیفه ی ما چیه؟ در جایی ک خودش حاضر نبود و خواهران و والدین و خواهر شوهرش حاضر بود به مادرش گفتیم ک "ب پسرتون بگین دست از کاراش برداره و مراقب کسبش باشه" این کار ما درست بود؟ غیبت یا تهمت ک محسوب نمیشه؟
سوال چهارم:
پدر من در مساجد قران تفسیر میکنه و کتابخوان و فهمیده و 64 ساله است، وقتی اشکالی در کار بقیه میبینه چطور باید امر بمعروف و نهی از منکر کنه؟ آیا میتونه در جمع فامیل و جلوی بقیه ی خواهر برادران و دامادها نقص یک نفر رو گوشزد کنه؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سبحانی(مدظله)
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سبحانی(مدظله)
 
جواب پاسخ سوال اول:
خواب حجت نیست و موجب وظیفه ای نمباشد.
پاسخ سوال دوم:
معاملات ایشان اشکال ندارد.
پاسخ سوال سوم:
ایشان که گفته: «پرسیده ام گفتن اشکالی نداره» صحیح گفته.
پاسخ سوال چهارم:
پدر شما برای امر به معروف و نهی از منکر باید کتابهای امر به معروف را برای آگاهی از شرایط و احکام امر بمعروف و نهی از منکر مطالعه کند و البته نباید در جمع فامیل و جلوی بقیه چنین کاری انجام دهد و موجب شرمندگی او شود و نباید نقص یک نفر رو در مقابل دیگران گوشزد کند. یاحقّ.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -