انهار
انهار
مطالب خواندنی

حدیث عزاداری

بزرگ نمایی کوچک نمایی

حدیث عزاداری

1) آتش عشقِ حسینى

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.

ترجمه :

پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگزسرد و خاموش نمى شود.

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556

*****

2) عاشورا، روز غم

قال الرّضا علیه السّلام :مَنْ کانَ یَوْمُ عاشورا یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ یَوْمَ القیامَةِ یَوْمَفَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام فرمود: هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را براى اوروزشادى و سرور قرار مى دهد.

بحارالانوار، ج 44، ص 284

*****

3) محرّم ، ماه سوگوارى

قال الرّضا علیه السّلام :انَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُرى ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّى یَمْضِىَمِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ... .

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام فرمود: هرگاه ماه محرّم فرا مى رسید، پدرم (موسى بن جعفرعلیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمىشد و غم و افسردگى بر او غلبه مى یافت تا آن که ده روز از محرّم مى گذشت ، روزدهم محرّم که مى شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.

امالى صدوق ، ص 111

*****

4) دیده هاى خندان

قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه علیه و آله :یا فاطِمَةُ! کُلُّ عَیْنٍ باکِیَهٌ یَوْمَ الْقیامَةِ اِلاّ عَیْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَینِ فَاِنِّهاضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعیمِ الْجَنّةِ.

ترجمه :

پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود: فاطمه جان !روز قیامت هر چشمى گریان است ؛ مگر چشمى که در مصیبت و عزاى حسینگریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.

بحارالانوار، ج 44، ص 293

*****

5) سالگرد سوگ حسین علیه السّلام

عَنِ الصّادق علیه السّلام :نیحَ عَلَى الْحُسَینِ بْنِ عَلی سَنَةً فى کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ وَ ثلاثَ سِنینَ مِنَ الْیَوْمِ الَّذىاُصیبَ فیهِ.

ترجمه :

حضرت صادق علیه السّلام فرمود: یک سال تمام ، هر شب و روز بر حسین بن على علیه السّلام نوحه خوانى شد و سه سال ، در روز شهادتش سوگوارى برپا گشت .

بحارالانوار، ج 79، ص 102

*****

6) بودجه عزادارى

قالَ الصّادق علیه السّلام :قالَ لى اَبى : یا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لى مِنْ مالى کَذا وکذا النّوادِبَ تَنْدُبُنى عَشْرَ سِنینَبِمنى اَیّامَ مِنى .

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام مى فرماید: پدرم امام باقر علیه السّلام به من فرمود:

اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدّت دهسال در (منا) در ایام حجّ، بر من نوحه خوانى و سوگوارى کنند.

بحارالانوار، ج 46، ص 220

*****

7) نوحه خوانى سنّتى

عَن اَبى هارونَ المکفوفِ قال : دَخَلْتُ عَلى ابى عَبْدِاللّه علیه السّلام فَقالَ لى : اَنْشِدْنى ، فَاءَنْشَدْتُهُ فَقالَ: لا،کَما تُنْشِدوُنَ وَ کَما تَرْثیهِ عِنْدَ قَبْرِه ...

ترجمه :

ابو هارون مکفوف مى گوید:خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسیدم . امام به من فرمود: (برایم شعر بخوان ). پسبرایش اشعارى خواندم . فرمود: اینطور نه ، همان طور که (براى خودتان ) شعرخوانىمى کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سیدالشهدا مرثیه مى خوانى .

بحارالانوار، ج 44، ص 287

*****

8) پاداش شعر گفتن براى حسین علیه السّلام

قال الصّادق علیه السّلام :

ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَینِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَلَهُ.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام به جعفربن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین علیه السّلام شعرى بسراید و بگرید و با آن بگریاندمگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.

رجال شیخ طوسى ، ص 289

*****

9) سرودن براى اهل بیت علیهم السّلام

قال الصّادق علیه السّلام :مَنْ قالَ فینا بَیْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَیْتاً فىِ الْجَنَّةِ.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود:

هرکس در راه ما و براى ما یک بیت شعر بسراید، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنامى کند.

وسائل الشیعه ، ج 10، ص 467

*****

10) اصحاب مدح و مرثیه

قال الصّادق علیه السّلام :اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى جَعَلَ فىِ النّاسِ مَنْ یَفِدُ اِلَیْنا وَ یَمْدَحُنا وَ یَرْثى لَنا.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: خدا را سپاس که در میان مردم ، کسانى را قرار داد که به سوى ما مى آیند و بر ما وارد مى شوند و ما را مدح و مرثیه مى گویند.

وسائل الشیعه ، ج 10، ص 469

*****

11) شعر خوانى در ایّام عزا

قالَ الرّضا علیه السّلام  یا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا یّامَ اَیّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَینا اَهْلِالْبَیْتِعلیهم السّلام .

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام به دعبل (شاعر اهل بیت ) فرمود. اى دعبل ! دوست دارم که برایم شعرى بسرایى و بخوانى ، چرا که این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است .

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 567

*****

12) مرثیه ، نصرت اهل بیت علیهم السّلام

عَن الرّضا علیه السّلام :یا دِعبِلُ! اِرْثِ الحُسَیْنَعلیه السّلام فَاَنْتَ ناصِرُنا وَ مادِحُنا ما دُمْتَ حَیّاً فَلا تُقصِرْ عَنْنَصْرِنا مَا اسْتَطَعْتَ.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام فرمود:اى دعبل ! براى حسین بن على علیه السّلام مرثیه بگو، تو تا زنده اى ، یاور وستایشگر مایى ، تا مى توانى  از یارى ما کوتاهى مکن .

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 567

قال علىُّ علیه السّلام :اِنَّ اللّهَ ... اِخْتارَ لَنا شیعَةً یَنْصُرُونَنا وَ یَفْرَحُونَ بِفَرَحِنا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا.

ترجمه :

على علیه السّلام فرمود : خداوند براى ما، شیعیان و پیروانى برگزیده است که ما را یارى مى کنند، باخوشحالى ما خوشحال مى شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى گردند.

غررالحکم ، ج 1، ص 235

*****

12) کُشته اشک

قال الحسینُ علیه السّلام :اَنا قَتیلُ الْعَبْرَةِ لا یَذْکُرُنى مؤ مِنٌ اِلاّ بَکى .

ترجمه :

حسین بن على علیه السّلام فرمود: من کُشته اشکم . هیچ مؤ منى مرا یاد نمى کند مگر آنکه (بخاطر مصیبتهایم ) گریه مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 279

 

*****

13) یک قطره اشک

قالَ الحسینُ علیه السّلام : مَنْ دَمِعَتْ عَیناهُ فینا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.

ترجمه :

حسین بن على علیه السّلام فرمود: چشمان هر کس که در مصیبتهاى ما قطره اى اشک بریزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.

احقاق الحق ، ج 5، ص 523

*****

14) بهشت ، پاداش عزادارى

قال على بن الحسین السجّاد علیه السّلام :اَیُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَیْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى یَسیلَ عَلى خَدَّیْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِالْجَنَّةِ غُرَفاً.

ترجمه :

امام سجّاد علیه السّلام فرمود: هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسین بن على علیه السّلام و همراهانش اشکبارشود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.

ینابیع الموده ، ص 429

*****

15) به یاد فرزندان فاطمه علیها السّلام

قالَ السجّادُ علیه السّلام :اِنّى لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنى فاطِمَةَ اِلاّ خَنَقَتْنى لِذلِکَ عَبْرَةٌ.

ترجمه :

امام سجاد علیه السّلام فرمود:  من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه علیها السّلام را به یاد نیاوردم ، مگر آنکه بخاطر آن، چشمانم اشکبار گشت .

بحارالانوار، ج 46، ص 109

*****

16) سوگوارى در خانه ها

قال الباقرُ علیه السّلام : ْکیهِ وَ یَاءْمُرُ مَنْ فى دارِهِ بِالْبُکاءِ عَلَیْهِ وَ یُقیمُ فى دارِهِ مُصیبَتَهُ بِاِظْهارِ الْجَزَعِ عَلَیْهِوَ یَتَلاقُونَ بِالبُکاءِ بَعضُهُمْ بَعْضاً فِى البُیُوتِ وَ لِیُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصابِالْحُسَیْنِ علیه السّلام .

ترجمه :

امام باقر علیه السّلام نسبت به کسانى که در روز عاشورا نمى توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور

عزادارى دادند و فرمودند:هر که برای حسین علیه السّلام ندبه و عزادارى و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السّلام ، مراسم عزادارى برپا کند و یکدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیتگ ویى در سوگ حسین علیه السّلام در خانه هایشان ملاقات کنند.

کامل الزیارات ، ص 175

*****

17) اشک على علیه السّلام در سوگ شهداى کربلا

قالَ الباقر علیه السّلام :بَلا فى اِثْنَیْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَیْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذامَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهیهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَیْکِتُهْراقُ دِماءُ الا حِبَّةِ.

ترجمه :

امام باقر علیه السّلام فرمود:

امیرالمؤ منین علیه السّلام با دو تن از یارانش ازکربلا گذر کردند، حضرت ، هنگام عبور از آنجا، چشمهایش اشک آلود شد، سپس فرمود:اینجا مرکبهایشان بر زمین مى خوابد، اینجا محلّ بارافکندنشان است و اینجا خونهایشان ریخته مى شود، خوشا به حال تو اى خاکى که خون دوستان برروى تو ریخته مىشود!

بحارالانوار، ج 44، ص 258

*****

18) اشک ، حجاب دوزخ

قال الباقر علیه السّلام :ما مِنْ رَجُلٍ ذکَرَنا اَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ یَخْرُجُ مِنْ عَیْنَیْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَىاللّهُ لَهُ بَیْتاً فى الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِکَ  لدَّمْعَ حِجاباً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النّارِ.

ترجمه :

امام باقر علیه السّلام پس از شنیدن سروده هاى کمیت  درباره اهل بیت ، گریست و سپس فرمود: هیچ کس نیست که ما را یاد کند، یا نزد او از ما یاد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه اى اشک آید، مگر آنکه خداوند برایش در بهشت ، خانه اى بنا کند و آن اشک راحجاب میان او و آتش دوزخ قرار دهد.

الغدیر، ج 2، ص 202

*****

19) بیست سال گریه

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :بَکى عَلىُّ بْنُ الحُسَینِ علیه السّلام عِشْرینَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعامٌ اِلاّبَکى .

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: امام زین العابدین علیه السّلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامىپیش روى او نمى گذاشتند مگر اینکه گریه مى کرد.

بحارالانوار، ج 46، ص 108

*****

20) چشمهاى اشکبار

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَیْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: نزد هر کس که از ما (و مظلومیت ما) یاد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اشرا بر آتش دوزخ آرام مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 285

*****

21) احیاء خط اهل بیت علیهم السّلام

قال الصّادق علیه السّلام :تَزاوَرُوا وَ تَلاقُوا وَ تَذاکَرُوا و اَحْیُوا اَمْرَنا.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود:به زیارت و دیدار یکدیگر بروید، با هم به سخن و مذاکره بنشینید و امر ما را (:کنایهاز حکومت و رهبرى ) زنده کنید.

بحارالانوار، ج 71، ص 352

*****

22) مجالس حسینى

قال الصّادق علیه السّلام لِلفُضَیل :تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْیُوا اَمْرَنا،فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْیى اَمْرَنا.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام از فُضیل  پرسید:آیا (دور هم ) مى نشینید و حدیث و سخن مى گویید؟

گفت : آرى

فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم ، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بدارید. خداى رحمت کندکسى را که امر و راه ما را احیا کند.

وسائل الشیعه ، ج 10، ص 392

*****

23) اشکهاى ارزشمند

قال الصّادق علیه السّلام :... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذینَ یُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذینَ یَفْرَحُونَلِفَرَحِنا و یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام ، به مسمع  که از سوگواران و گریه کنندگان برعزاى حسینى بود، فرمود:

خداى ، اشک تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش ، تو از آنانى که از دلسوختگان ما به شمار مى آیند، و از آنانى که با شادى ما شاد مى شوند و با اندوه ما غمگین مى گردند. آگاه باش ! تو هنگام مرگ ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهى بود.

وسائل الشیعه ، ج 10، ص 397

*****

24) دلهاى سوخته

قال الصّادق علیه السّلام :اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْیُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتىجَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت ، چنین دعا مى کرد و مى فرمود: خدایا ... آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جارى شده و دلهایى راکه بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایى را که در راه ما بوده است ،مورد رحمت قرار بده .

بحارالانوار، ج 98، ص 8

*****

25) گریه برمظلومیّت شیعه

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :مَنْ دَمِعَتْ عَیْنُهُ فینَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍمِنْ شیعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود:هر کس که چشمش در راه ما گریان شود، بخاطر خونى که از ما ریخته شده است ، یا حقىکه از ما گرفته اند، یا آبرویى که از ما یا یکى از شیعیان ما برده و هتک حرمت کرده اند،خداى متعال به همین سبب ، او را در بهشت جاودان ، براى ابد جاى مى دهد.

امالى شیخ مفید، ص 175

*****

26) ثواب بى حساب

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :لِکُلّ شَیْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فینا.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: هر چیزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشکى که براى ما ریخته شود (که چیزى با آنبرابرى نمى کند و مزد بى اندازه دارد(

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 548

*****

27) کوثر و اشک

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :ما مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِیَتْ مِنْهُ.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: هیچ چشمى نیست که براى ما بگرید، مگر اینکه برخوردار از نعمتِ نگاه به وثر مى شود و از آن سیرابش مى کنند.

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 554

*****

28) گریه آسمان

عَنِ الصّادقُ علیه السّلام :یا زُرارَةُ! اِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلَى الْحُسَیْنِ اَرْبَعینَ صَباحاً.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: اى زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن على علیه السّلام گریه کرد.

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 552

*****

29) گریه و اندوه مطلوب

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :کُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَى الحُسَینِ علیهالسّلام

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: هر نالیدن و گریه اى مکروه است ، مگر ناله و گریه بر حسین علیه السّلام .

بحارالانوار، ج 45، ص 313

*****

30) پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و گریه بر شهید

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :اِنَّ النَّبىَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِ بنِ اَبى طالبٍ وَ زَیْدِ بنِ حارِثَةَ کانَ اَذا دَخَلَ بَیْتَهُکَثُرَ بُکائُهُ عَلَیْهِما جِدّاً وَ یَقولُ: کانا یُحَدِّثانى وَ یُؤ انِسانى فَذَهَبا جَمیعاً.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: وقتى خبر شهادت جعفر بن ابى طالب و زید بن حارثه به پیامبر خدا رسید، از آن پسهرگاه وارد خانه مى شد، بر آن دو شهید بشدّت مى گریست و مى فرمود: آن دو شهید، با من هم سخن و همدم و انیس بودند، و هر دو رفتند! ...

من لایحضره الفقیه ، ج 1، ص 177

*****

31) نَفَسهاى تسبیح

قالَ الصّادقُ علیه السّلام : نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبیحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبیلِ اللّهِ. ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ علیه السّلام: یَجِبُ اَنْ یُکْتَبَ هذا الْحَدیثُ بِالذَّهَبِ.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود:

نَفَس کسى که بخاطر مظلومیّت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش براى ما، عبادتاست و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .سپس امام صادق علیه السّلام افزود: این حدیث را باید با طلا نوشت !

امالى شیخ مفید، ص 338

*****

32) فرشتگان سوگوار

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :اَرْبَعَةُ الا فِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام شُعْثٌ غُبْرٌیَبْکُونَهُ اِلى یَوْمِ القِیامَةِ.

ترجمه :

امام صادق علیه السّلام فرمود: چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا علیه السّلام ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت برآن حضرت مى گریند.

کامل الزیارات ، ص 119

*****

33) گریه بر حسین علیه السّلام

قالَ الرّضا علیه السّلام :یَا ابنَ شَبیبٍ! اِنْ کُنْتَ باکِیاً لِشَئٍ فَاْبکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلىّ بْنِ اَبى طالبٍ علیهالسّلام فَاِنَّهُ ذُبِحَ کَما یُذْبَحُ الْکَبْشُ.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام به ریّان بن شبیب  فرمود: اى پسر شبیب ! اگر بر چیزى گریه مى کنى ، بر حسین بن على بن ابى طالب علیهالسّلام گریه کن ، چرا که او را مانند گوسفند سر بریدند.

بحارالانوار، ج 44، ص 286

*****

34) مجالسى به یاد اَئمّه علیهم السّلام

قالَ الرّضا علیه السّلام : مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحْیى فیهِ اَمْرُنا لَمْ یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام فرمود: هر کس در مجلسى بنشیند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احیا مى شود، دلش در روزى کهدلها مى میرند، نمى میرد.

بحارالانوار، ج 44، ص 278

*****

35) آثار گریستن بر حسین علیه السّلام

قالَ الرّضا علیه السّلام :فَعَلى مِثْلِ الْحُسَینِ فَلْیَبْکِ الْباکُونَ فَاِنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام فرمود: گریه کنندگان باید بر کسى همچون حسین علیه السّلام گریه کنند، چرا که گریستنبراى او، گناهان بزرگ را فرو  مى ریزد.

بحارالانوار، ج 44، ص 284

*****

36) اشگ و آمرزش گناه

قالَ الرّضا علیه السّلام: یَا بْنَ شَبیبٍ! اِنْ بَکَیْتَ عَلَى الحُسَینِ علیه السّلام حَتّى تَصیرَ دُمُوعُکَ عَلى خَدَّیْکَغَفَرَ اللّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتَهُ صَغیرا کانَ اَوْ کَبیراً قَلیلا کانَ اَوْ کثیراً.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام فرمود: اى پسر شبیب ! اگر بر حسین علیه السّلام آن قدر گریه کنى که اشگهایت بر چهره ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده اى مى آمرزد؛ کوچک باشد یا بزرگ ،کم باشد یا زیاد.

امالى صدوق ، ص 112

*****

37) همدلى با عترت

قالَ الرّضا علیه السّلام :اِنْ سَرَّکَ اَنْ تَکُونَ مَعَنا فىِ الدَّرَجاتِ الْعُلى مِنَ الجِنانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنا.

ترجمه :

امام رضا علیه السّلام به ریّان بن شبیب فرمود: اگر تو را خوشحال مى کند که در درجات والاى بهشت با ما باشى ، پس در اندوه ما غمگینباش و در شادى ما خوشحال باش .

جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 549


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -