انهار
انهار
مطالب خواندنی

مستحبات و مکروهات تخلّی

بزرگ نمایی کوچک نمایی
(مسأله 78) مستحبّ است در موقع تخلي جايي بنشيند كه كسي او را نبيند، و موقع وارد شدن به مكان تخلّي، اول پاي چپ، و موقع بيرون آمدن، اول پاي راست را بگذارد. و همچنين مستحبّ است در حال تخلّي سر را بپوشاند1 و سنگيني بدن را بر پاي چپ بيندازد.
این مسأله در رساله آیات عظام: امام خامنه ای و سبحانی نیست
1- وحید: و تقنّع نماید...
*****
مكارم: م 84 - مستحبّ است در موقع تخلّي جايي بنشيند كه كسي مطلقاً او را نبيند؛ همچنين  مستحبّ است هنگام تخلّي سر را بپوشاند.
مظاهری: م78- در موقع تخلی پنج چیز مستحب است : ا- نشستن  در جایی که کسی انسان را نبیند؛ 2- با پای چب به محل تخلی وارد شدن؛ 3- با پای راست از محل تخلی خارج شدن؛ 4- در حال تخلی سر را پوشاندن؛ 5- سنگینی بدن را بر پای چپ انداختن.

جوادی آملی: م 80- هنگام تخلّی، برخی كارها مستحب است: 1- در جايی قرار گيرد كه كسی او را نبيند. 2- در وارد شدن به مكان تخلّی، نخست پای چپ را و در بيرون آمدن، اول پای راست را بگذارد. 3. در حال تخلّی سر را بپوشاند. 4- در حال تخلّی، سنگينی بدن را بر پای چپ بيندازد.

(مسأله 79) نشستن روبروي خورشيد و ماه در موقع تخلي، مكروه است ولي اگر عورت خود را به وسيله اي بپوشاند مكروه نيست. و نيز در موقع تخلّي، نشستن روبروي باد و در جادّه و خيابان و كوچه و درب خانه و زير درختي كه ميوه مي دهد و چيز خوردن و توقّف زياد1 و تطهير كردن با دست راست، مكروه مي باشد. و همچنين است حرف زدن در حال تخلّي؛ ولي اگر ناچار باشد، يا ذكر خدا بگويد، اشكال ندارد2.
1- بهجت: در مكان تخلّي...
2- گلپايگاني، صافي، زنجاني: مكروه نيست.
بهجت: كراهت ندارد.
وحید: اگر ناچار باشد کراهت ندارد؛ و همچنین اگر ذکر خدا بگوید ،که در هر حال مستحبّ است.
*****
امام خامنه ای: رساله  آموزشی ص ۴۹: برخی از مکروهات تخلی:۱. ایستاده ادرار کردن. ۲. ادرار کردن در زمین سخت و لانه جانوران. ۳. ادرار کردن در آب، مخصوصاً آب راکد. ۴. خودداری از دفع بول و غایط. ۵. تخلی در جاده‌ها و معابر و زیر درخت میوه دار.
مكارم: م 85 - اين كارها در موقع تخلّي مكروه است: 1- نشستن زير  درختان ميوه 2- نشستن در جايي كه محلّ عبور و مرور مردم است، هرچند كسي او را نبيند.3- نشستن اطراف خانه ها 4- نشستن مقابل خورشيد و ماه، ولي اگر عورت خود را بپوشاند مكروه نيست. 5- توقف زياد 6- سخن گفتن مگر به هنگام ضرورت، ولي ذكر خدا در همه حال خوب است 7- ايستاده بول كردن 8- بول كردن در آب، مخصوصاً آبهاي ايستاده 9- بول كردن در سوراخ جانوران 10- بول كردن در زمينهاي سفت كه از آن ترشّح مي شود 11- بول کردن در مقابل باد.
مظاهری: م 79- درموقع تخلّی یازده چیز مکروه است: 1- نشستن در مقابل خورشید یا ماه ولی اگر عورت خود را به وسیله ای بپوشاند مکروه نیست؛ 2- نشتن در مقابل باد؛3- نشستن زیر درختی که میوه می دهد؛ 4- خوردن و آشامیدن؛ 5- توقف زیاد؛ 6- تطهیر با دست راست؛ 7- حرف زدن ولی اگر ناچار باشد یا ذکر خدا بگوید اشکال ندارد؛ 8- در حال ایستادن؛ 9- در زمین سخت؛ 10- در لانه جانوران ؛ 11- در آب خصوصاً آب راکد.
سبحانی: م 68 - این کارها در موقع تخلّی مکروه است: 1- نشستن روبروی  خورشید و ماه ولی اگر عورت خود را به وسیله ای بپوشاند مکروه نیست؛ 2- نشستن  روبروی باد؛3- تخلی در جاده و خیابان و کوچه و درب خانه و زیر درختی که میوه می دهد؛ 4- چیز خوردن؛ 5- توقف زیاد؛  6- تطهیر کردن با دست راست؛ 7- حرف زدن ولی اگر ناچار باشد یا ذکر خدا بگوید اشکال ندارد؛ 8- ایستاده بول کردن؛ 9-بول کردن در زمین سخت؛ و سوراخ جانوران و در آب خصوصاً آب ایستاده.

جوادی آملی: م 82- هنگام تخلّی، برخی كارها مكروه است: 1- قرار گرفتن روبه‌روی خورشيد و ماه؛ ولی اگر عورت خود را با چيزي بپوشاند، مكروه نيست. ‌2- نشستن روبه‌روی باد. 3. نشستن در جايی كه محلّ عبور و مرور مردم است؛ مانند جاده، خيابان و كوچه. 4- نشستن جلوی در خانه. 5- نشستن زير درخت ميوه. 6- خوردن. 7- توقف بسيار. 8- تطهير كردن با دست راست. 9- ‌سخن گفتن، جز برای ضرورت يا به ذكر خدا مشغول بودن. 10- ايستاده ادرار كردن. 11- ادرار كردن در زمين‌های سفت و سخت. 12- ادرار كردن در سوراخ جانوران. 13. ادرار كردن در آب، به‌ويژه آب ايستاده.

(مسأله 80) ايستاده  بول كردن و بول كردن در زمين سخت و سوراخ جانوران و در آب، خصوصاً آب ايستاده1، مكروه است.
1- زنجاني: خصوصاً آبی که جریان ندارد...
امام خامنه ای، مكارم، مظاهری، سبحانی، جوادی آملی: رجوع كنيد به ذيل مسأله ۷۹ .
*****
سيستاني: م 77- ادرار کردن به صورت ایستاده و نیز ادرار کردن در زمین های سفت که از آن ادرار ترشح می شود کراهت دارد همچنین ادرار کردن در لانه جانوران و در آب، خصوصاً آب راکد، مکروه است.
(مسأله 81) خودداري كردن از بول و غا ئط، مكروه است. و اگر ضرر برساند بايد خودداري نكند1.
1- گلپايگاني، صافي: اگر براي بدن ضرر داشته باشد، حرام است.
خوئي، تبريزي، سيستاني، وحید: اگر براي بدن ضرر كلّي داشته باشد حرام است.
زنجاني: اگر موجب فساد بدن شود و ضرر اساسي داشته باشد، حرام است.
مكارم: اگر ضرر داشته باشد اشكال دارد.
سبحانی: اگر ضرر برساند حرام است.
بهجت: اگر به حدّي ضرر برساند كه در حكم ضرر زدنِ حرام باشد، نبايد خودداري كند.
امام خامنه ای رجوع كنيد به ذيل مسأله ۷۹ .
(مسأله 82) مستحب است انسان پيش از نماز و پيش از خواب و پيش از جماع1 و بعد از بيرون آمدن مني، بول كند.
این مسأله در رساله امام خامنه ای نیست
1-  صافی: پیش از نماز و پیش ازجماع...
مکارم: پیش از خواب و پیش از نماز...


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -