انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

وجود مانع حین انجام غسل

بزرگ نمایی کوچک نمایی
.
وجود مانع حین انجام غسل؛ آیت الله مظاهری مدظله
*عدم مانع بودن جوهر خودکار در غسل
سؤال: آیا جوهر و مرکب خشک، مانع از صحت وضو و غسل می شود و یا با آن وجود وضو و غسل صحیح می باشد؟
پاسخ: وضو و غسل با آن صحیح است
*عدم مانع بودن کرم و مواد چرب کننده در غسل
سؤال: آیا کرم و مواد چرب کننده پوست که مانع رسیدن آب است به هنگام وضو و غسل، باید پاک شود؟
پاسخ: لازم نیست
*داشتن لنز در چشم و غسل کردن
سؤال: من لنز در چشمم می گذارم آیا برای غسل کردن باید آن را دربیاورم؟
پاسخ: لازم نیست
*وجود خون مردگی زیر ناخن پا هنگام غسل
سؤال: طریقه غسل کردن در زمانی که خون مردگی زیر ناخن پا وجود دارد و قابل خارج کردن نیست اما آب به آن می رسد چگونه است؟
پاسخ: آن ناخن به بندد و غسل کند.
*مانع غسل و توجه پس از چند روز
سؤال: اگر کسی چند ساعت یا یک روز پس از غسل متوجه شود چسبى بر روى پاى چپ او بوده است، غسل او چه حکمی دارد؟چه وظیفه ای دارد؟و نمازهای که با آن غسل خوانده است چه حکمی دارد؟
پاسخ: همان جا را غسل می دهد و نمازها را قضا می کند.
*چرب بودن پوست بدن در غسل
سؤال: پوست بدن من چرب است آیا براى وضو یا غسل اشکال ایجاد می‌کند یا نه؟
پاسخ: اشکال ندارد.
*کاشتن مو در ابرو و غسل گرفتن
سؤال: قسمتی از ابروى بنده مو ندارد و من در آن قسمت مو کاشته ام لطفاً بفرمائید غسل و وضوی من باید چگونه باشد؟
پاسخ: غسل شما اشکال ندارد
*استفاده از روکش ناخن برای خانم ها و چگونگی غسل کردن
سؤال: برخی خانم ها ناخن هایشان را به قصد آرایش از حد طبیعی بلندتر می کنند و چون گاهی می شکند پزشک روکشی تجویز می کند که روی ناخن می ماند و آن روکش مانع از رسیدن آب به هنگام غسل و وضو به ناخن می شود. آیا وقتی ناخن کسی می شکند، استفاده او از آن روکش، جایز است و وضو و غسل با آن چگونه انجام می شود؟
پاسخ: اگر ضرورت است با همان روکش وضو بگیرد یا غسل کند و اگر ضرورت نیست حتماً باید آن را رفع کنند.
*لاک زدن و غسل گرفتن
سؤال: آیا لاک زدن ناخن های پا باعث باطل شدن وضو و غسل می شود؟ لاک زدن چه تعداد از ناخن های پا جایز است؟
پاسخ: در غسل باید همه ناخن ها لاک نداشته باشد و در وضو باید لااقل بعضی از ناخن های پا لاک نداشته باشد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -