(۱۹۳) احادیث و روایات درباره ثواب پرستاری از بیمار
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّه
احادیث و روایات درباره ثواب پرستاری از بیمار
پرستاری، به معنای کمک به رفع نیازهای جسمی و روانی بیمار است.
پرستاری در اسلام از شروع جنگ های اولیه در صدر اسلام در میادین جنگ ها آغاز شد و تاریخ هزار ساله دارد.
از همان زمان ائمه معصومین (عليهم السّلام)، احادیث ثواب پرستاری از بیمار را آورده اند.
{۱} قال رسول اللّه (صلى الله عليه و آله و سلّم): مَن قامَ عَلى مَريضٍ يَوماً ولَيلَةً، بَعَثَهُ اللّهُ تَعالى مَعَ إبراهيمَ الخَليلِ (عليه السّلام)، فَجازَ عَلَى الصِّراطِ كَالبَرقِ اللاّمِعِ.
هر كس يک شبانه روز بيمارى را پرستارى كند، خداوند، او را همراه با ابراهيم خليل، برمى انگيزد و به سان برقى پُر درخشش، از صراط مى گذرد.
پرستاری از بیمار سخت و سنگین است و دیدن درد بیمار و آه و ناله های او و اقدام در رفع نیازهای فراوان او در شب و روز، دارای ثواب شگفت انگیزی است که پیامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلّم) در این گفتار وعده آن را داده است.
ثواب الأعمال، ص ۳۴۱.
{۲} قال رسول اللّه (صلى الله عليه و آله و سلّم): مَنْ سَعیٰ لِمَرِیضٍ فِي حَاجَةٍ ـ قَضَاهَا أوْ لَمْ یَقْضِهَاـ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَیَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ. فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنصارِ: بِأَبي أنتَ واُمّي يا رَسولَ اللّه، فَإِن كانَ المَريضُ مِن أهلِ بَيتِهِ، أوَ لَيسَ ذلِكَ أعظَمَ أجراً إذا سَعى في حاجَةِ أهلِ بَيتِهِ؟ قالَ: نَعَم.
هر كسی برای نیاز بیماری بكوشد، چه آن را برآورده سازد، چه نسازد، مانند روزی كه از مادرش زاده شده، از گناهانش پاک می شود. بسان آن روز كه از مادر، زاده شده است». در این هنگام، مردی از انصار گفت: ای پیامبر خدا، پدر و مادرم به فدایت! اگر بیمار از خانواده شخص باشد، آیا در صورتی كه در برآوردن نیاز خانواده خویش بكوشد، این كار، پاداش بیشتری ندارد؟ فرمود: «چرا».
كتاب من لايحضره الفقيه ، ج۴ ، ص ۱۶. {۳} مرازم بن حكيم می گوید: زامَلتُ مُحَمَّدَ بنَ مُصادِفٍ، فَلَمّا دَخَلنَا المَدينَةَ اعتَلَلتُ، فَكانَ يَمضي إلَى المَسجِدِ ويَدَعُني وَحدي، فَشَكَوتُ ذلِكَ إلى مُصادِفٍ، فَأَخبَرَ بِهِ أباعَبدِاللّه ِ عليهالسّلام فَأَرسَلَ إلَيهِ: قُعودُكَ عِندَهُ أفضَلُ مِن صَلاتِكَ فِي المَسجِدِ؛
با محمّد بن مصادف همسفر شدم . چون به مدينه وارد شديم، بيمار شدم . او [در اين مدّت] به مسجد مى رفت و مرا تنها مى گذاشت. از اين كار به مصادف، گلايه كردم. او هم امام صادق (عليه السّلام) را از اين جريان آگاه كرد. امام صادق (عليه السّلام) برايش چنين پاسخ فرستادند: «نشستن تو نزد او، از نماز خواندنت در مسجد برتر است».
اصول کافی، ج ۴ ، ص ۵۴۵ ، ح ۲۷. {۴} قالَ امیرالمومنین علی (عليه السّلام): عن رسول اللّه (صلى الله عليه و آله و سلّم): مَن سَعى لِمَريضٍ في حاجَةٍ قَضاها أو لَم يَقضِها، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَيَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ.
فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنصارِ: بِأَبي أنتَ واُمّي يا رَسولَ اللّه، فَإِن كانَ المَريضُ مِن أهلِ بَيتِهِ، أوَ لَيسَ ذلِكَ أعظَمَ أجراً إذا سَعى في حاجَةِ أهلِ بَيتِهِ؟
قالَ : نَعَم .
آقا أمیرالمؤمنین على (عليه السّلام) میفرمایند: پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلّم) فرمود: «هر كس در برآوردن نياز بيمارى بكوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنياورد، از زير بار گناه خويش بيرون مى رود، به سان آن روز كه از مادر، زاده شده است».
در اين هنگام، مردى از انصار گفت : اى پيامبر خدا، پدر و مادرم به فدايت! اگر بيمار از خانواده شخص باشد، آيا در صورتى كه در برآوردن نياز خانواده خويش بكوشد، اين كار، پاداش بيشترى ندارد؟
فرمود: «چرا».
{۵} قال رسول اللّه (صلى الله عليه و آله و سلّم): مَن أطعَمَ مَريضا شَهوَتَهُ أَطعَمَهُ اللّه ُ من ثِمارِ الجَنَّةِ.
هر که غذاى دلخواه مریضى را به او بخوراند خدا از میوه هاى بهشت به او بخوراند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۲، ص۹۳.
|
