انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تشهّد

بزرگ نمایی کوچک نمایی

تشهّد

سؤال683. آيا در تشهد نماز، جايز است بعد از شهادت اوّل، به اميد ثواب و به قصد ذكر، اين عبارت «الها واحدا أحدا فردا صمدا حيّا قيّوما دائما أبدا لم يتّخذ صاحبةً و لا ولدا» گفته شود؟

جواب: جايز است.

 

خواندن صلوات در تشهد توسط پيامبر اكرم ـ صلّى اللّه  عليه  وآله  وسلّم ـ

سؤال 684. آيا خود پيامبر اكرم ـ صلّى اللّه  عليه  وآله  وسلّم ـ صلوات در تشهد را همراه با «آل محمد» مى خوانده اند؟

جواب: بله.

 

تشهدى كه ابوبصير از امام صادق ـ عليه  السّلام ـ نقل كرده

سؤال685. در بحارالانوار، باب مناقب النبى و العترة، در حالات امام ششم، ابوبصير از حضرت صادق ـ عليه السّلام ـ نقل كرده كه در تشهد بگويند «اشهد انّ ربّى نعم الرّبّ و انَّ محمدا نعم الرسول و انَّ عليا و اولاده نعم الائمة»، خواندن اين تشهد در نماز چه صورت دارد؟

جواب: ذكر تشهد بنابر احتياط عبارت است از: «اشهد ان لا اله الا اللّه  وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسولُهُ، اللهم صل على محمد و آل محمد.»

 

اكتفا به شهادتين و صلوات در تشهد

سؤال686. آيا جايز است كسى كه عجله دارد يا وقت نماز تنگ است، در تشهد فقط شهادتين را بگويد و صلوات بفرستد؟

جواب: احتياطا بايد به همان نحو كه در رساله ذكر شده بخواند.

 

گفتن شهادت ثالثه در نماز

سؤال687. آيا گفتن شهادت سوم يعنى: «اشهد أنّ عليّا ولىّ اللّه » در تشهّد نماز صحيح است؟

جواب: اگر در ضمن صلوات بگويند، مانند اين كه به اين نحو گفته شود: «اللّهمّ صلّ على محمّد و آل محمّد سيّما على اميرالمؤمنين خليفة رسول اللّه  بلا فصل و على اولاده اوصيائه الطّاهرين» مانعى ندارد، بلكه گاهى بگويند و گاهى ترك نمايند تا جزئيّت نماز از آن انتزاع و فهميده نشود.

 

گفتن «و عجّل فرجهم» بعد از صلوات نماز

سؤال688. گفتن «و عجّل فرجهم» بعد از صلوات تشهد نماز چه حكمى دارد؟ در صورتى كه اشكال داشته باشد؛ حكم نمازهايى كه به اين صورت خوانده شده چيست؟

جواب: اشكال ندارد و قصد ورود نكنيد.

 

افزودن جملاتى پس از شهادت اوّل و دوم و صلوات در تشهد

سؤال689. آيا افزودن جملات: «إلها واحدا...» پس از ذكر شهادت اوّل در تشهّد و جمله ى «أرسله بالهُدى و دين الحقّ...» پس از ذكر شهادت دوّم و «بارك على محمّدٍ و آل محمّد و تفضّل على محمّدٍ و آل محمّد...» پس از ذكر صلوات، مشروعيّت دارد؟

جواب: به قصد مطلق ذكر و رجا مانعى ندارد و بهتر است در تشهّد اوّل تبعيّت از آن چه ائمه ـ عليهم السّلام ـ فرموده اند شود و در بعضى از روايات در تشهّد اين جملات ذكر شده است.

 

«تورّك» در حال تشهّد

سؤال690. نشستن به حالت «تورّك» در هنگام تشهد يعنى چه و صورت صحيح آن چگونه است؟

جواب: يعنى در حال تشهد بر ران چپ نشسته و روى پاى راست بر كف پاى چپ گذاشته شود.

 

فاصله داشتن پا از زمين در حال خواندن تشهد

سؤال691. اگر در جايى كه براى خواندن تشهد نشسته ايم، به علت ناهموار بودن زمين و... قسمتى از پايمان از زمين جدا باشد؛ اشكال دارد؟

جواب: اشكال ندارد.

 

فراموش كردن تشهد ركعت دوم و فهميدن آن در قيام ركعت سوم

سؤال692. اگر شخصى در ركعت دوم نماز تشهد را فراموش كند و در حالت قيام ركعت سوم يادش بيايد، وظيفه اش چيست؟

جواب: بايد بنشيند و تشهد را بخواند و بقيه نماز را مطابق معمول خوانده و پس از تمام كردن نماز، دو سجده سهو براى ايستادن بى جا و دو سجده سهو براى قرائت يا تسبيحات زيادى در صورتى كه خوانده باشد، به جا آورد.

 

به ياد آوردن تشهد فراموش شده بعد از ركوع ركعت سوم

سؤال693. اگر شخصى تشهد ركعت دوم را فراموش كند و در حالت ركوع ركعت سوم و يا بعد از آن ركوع، يادش بيايد، وظيفه اش چيست؟

جواب: قضاى تشهد را بعد از نماز بايد به جا آورد و پس از آن احتياطا سجده سهو نيز بخواند. (مسأله ى 908 رساله).

 

چرت زدن در تشهّد و سلام

سؤال694. نمازگزار در ركعت آخر و در حالت نشسته، براى لحظاتى چرتش مى برد. بعد از اين كه حواسش جمع شد، يادش نمى آيد كه قبل از چرت، تشهد و سلام را گفته است يا نه. در چنين موقعيّتى وظيفه ى او چيست؟

جواب: اگر چرت در حدّ ابطال وضو بوده و يا طولانى بوده، احتياطا نماز را اعاده كند و در غير اين صورت تشهّد و سلام را بگويد و نماز او صحيح است
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -