انهار
انهار
مطالب خواندنی

کفاره روزه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 591 :اشخاصى كه جاهل به حكم بوده اند و در اوايل تكليف روزه را خورده اند، مضافاً بر قضا، آيا كفاره افطار عمدى دارد؟

جواب:  بطور كلى اگر جاهل به مسأله بوده اند و از ياد گرفتن غفلت داشته اند، فقط قضا بر آنان واجب است. ولى اگر ملتفت بوده اند و احتمال مى داده اند و قدرت يادگيرى مسائل را داشته اند و از روى بى اعتنايى و سهل انگارى سؤال و تحقيق نكرده اند، علاوه بر قضا، كفاره هم بر عهده آنان مى باشد.

سؤال 595 :اگر انسان، در روزه واجب، سهواً چيزى بخورد و به خيال اينكه روزه اش باطل شده است، افطار كند، آيا غير از قضا كفّاره هم بر او واجب است؟

جواب:  اگر جاهل مقصّر بوده، يعنى در ياد گرفتن مسأله، كوتاهى كرده و روزه مورد سؤال، روزه ماه رمضان بوده، قضا و كفّاره واجب است.

سؤال 596 :شخصى به جهت مريضى روزه ماه رمضان را نگرفته، آيا مى تواند پول كفاره تأخير آن را به فقير بپردازد؟

جواب:  پول دادن كفايت نمى كند. ولى در صورتى كه به فقير وكالت دهد كه با آن پول، از جانب پرداخت كننده طعام خريدارى كند و خودش تملك كند، مانعى ندارد. البته بايد فقير مورد اطمينان باشد.

سؤال 597 :شخصى به سنّ پانزده سال قمرى رسيده و به او تذكر داده اند كه مكلّف شده، ولى باور نكرده و خيال مى كرده كه سن تكليف تمام شدن پانزده سال شمسى است، لذا روزه آن سال را نگرفته، فعلا چه وظيفه اى دارد؟

جواب:  اگر در سؤال و تحقيق سهل انگارى و بى اعتنايى كرده، علاوه بر قضا، كفّاره هم واجب است.

سؤال 598 :كسى كه كفاره روزه به گردن او است، اما درآمدى ندارد و تحت تكفل پدر است، چگونه بايد آن را بدهد؟

جواب:  هروقت قدرت پيدا كرد بدهد.

سؤال 599 :شخصى براى قضاى روزه ماه رمضان اجير شده و بعد از ظهر افطار كرده، آيا كفاره دارد؟

جواب:  خير، كفاره ندارد.

سؤال 600 :كسى كه روزه ماه مبارك رمضان را بدون عذر شرعى باطل كند، اگر بخواهد بعنوان كفّاره شصت فقير را اطعام كند، آيا مى تواند قيمت آن را حساب كرده و پول آن را به فقير بدهد؟

جواب:  مى تواند پول آن را به فقير مورد اطمينان بدهد و او را وكيل كند تا از طرف او نان بخرد و مصرف كند.

سؤال 601 :دخترى 4 سال روزه هاى خود را نگرفته و از طرفى مى بايد براى خودش جهيزيّه تهيه كند، اگر بخواهد براى هر روز 60 فقير اطعام كند جمعاً چقدر مى شود؟ آيا دادن كفاره مقدّم است يا تهيّه جهيزيه؟

جواب:  قضاى روزه هايى را كه نگرفته است انجام دهد و براى كفاره هر روز حدود 45 كيلو گندم يا قيمت آن را در نظر گرفته و تدريجاً به فقرا براى صرف نان بپردازد و به تأخير انداختن كفاره اگر به قصد بى اعتنايى و مسامحه نباشد، مانعى ندارد.

سؤال 602 :آيا غير سيد مى تواند كفاره روزه اش را به سيد بدهد؟

جواب:  خلاف احتياط استحبابى است و مستحب است صدقات واجبه اعم از كفارات مربوط به روزه و غيره را، غير سيد به سيد ندهد.

سؤال 603 :آيا در كفاره مى توان به جاى آرد يا نان و گندم، برنج به فقير داد؟

جواب:  بلى، جايز است ولى مقدار برنج بايد از جهت وزن به همان مقدارى باشد كه در مورد گندم لازم است، يعنى به جاى يك مد گندم يك مد برنج بدهند نه كمتر.

سؤال 604 :آيا مى توان يك مد نان از نانوايى خريد و جهت كفاره روزه به فقير داد، يا حتماً بايد يك كيلو باشد؟

جواب:  بلى، يك مد (750 گرم) نان كفايت مى كند ولى بهتر است يك كيلو بدهد.

سؤال 605 :شخصى مدتى غسل جنابت خود را باطل انجام داده است، روزه هاى او چه حكمى دارد؟

جواب:  روزه ها صحيح است و قضا و كفاره ندارد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -