انهار
انهار
مطالب خواندنی

كفاره روزه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  368- زني كه حائض در بين روز شد اگر قبلاً افطار كرده است كفاره بر او مي‌آيد و حرمتش از باب تجرّي است يا واقعاً حرام است؟

جواب:  در فرض مزبور اگر افطار عمدي نموده بود احتياط واجب دادن كفاره در آن است.

سؤال  369- اگر مردي به واسطه عذري روزه نبود و زن روزه‌دار خود را مجبور كردبه جماع اگر زن در بين راضي شد باز هم كفاره بر زن نيست.

جواب:  بلي در مفروض سؤال بر زن كفاره است. واللََّه العالم.

سؤال  370- مواردي كه شخصي بايد افطار كند مثل زن حامله و شير ده كه روزه به خودش يا به بچه ضرر دارد اگر نتواند تا ماه رمضان سال آينده قضاي آن را بگيرد آيا دو كفاره براي او واجب است يكي براي افطار در ماه رمضان و يكي براي بجا نياوردن قضاي آن يا يك فديه دارد و كفاره را به سيد مي‌توان داد يا نه؟

جواب:  بلي دو كفاره لازم است و به سيد فقير هم مي‌توان داد. واللََّه العالم.

سؤال  371- مريض كه اطمينان دارد تا ماه رمضان ديگر خوب نمي‌شود آيا مي‌تواند در ماه رمضان حال يا شوال كفاره روزه‌اش را بدهد؟

جواب:  تعجيل در اداي فديه در فرض مزبور مشكل است، و احتياط در اداي آن به مقدار ضيق وقت در اداي قضاي آن بر فرض واجب بودن است، مانند يك روز به آخر شعبان در صورت افطار يك روز، و همين طور بيشتر در بيشتر. واللََّه العالم.

سؤال  372- قدر واجب در كفاره اطعام ده مسكين يا شصت مسكين چيست، به معني اين كه مراد از طعام و كميت آن چيست؟

جواب:  مراد، اعطاي فقير به طوري كه سير شود به اينكه حاضر كند او را بر سفره طعام و بخورد تا سير شود، يا تسليم نمايد طعام را به دست او به طوري كه صلاحيت داشته باشد كه آن را طعام خود قرار دهد مانند گندم يا نان يا آرد يا برنج.

امّا كميت آن پس در مورد اوّل آن است كه در مجلس اطعام سير گردد، و اما در مورد دوّم به وزن يك مدّ كه مقدار سه ربع كيلو است به هر مسكين بدهد، چنانچه تفصيل آن در رساله ذكر شده.

سؤال  373- زيد براي كفاره قضاي ماه رمضان مثلاً صد مد گندم يا جو مي‌خرد به فقير مي‌دهد، چون در شهر وسيله پخت و پزِ نان، در خانه‌ها نيست، لذا فقير اين گندم يا جو را مي‌فروشد و قيمت آن را از نانوا، نان مي‌خرد و مصرف مي‌كند، چون نان گرانتر است قيمت صد مد گندم يا جو حدود هشتاد مد نان مي‌شود، حال از ذمه زيد صد مد كه به فقير داده ادا شده، يا آن كه آنچه فقير نموده از نان ادا شده، آنچه حكم است بيان فرمائيد.

جواب:  بلي همان صد مد از ذمه زيد ادا شده. واللََّه العالم.

سؤال  374- زيد بابت كفاره مدهاي طعام گرفت به فقير داد، آيا بر فقير جايز است كه آن را فروخته در غير خوردن ساير لوازمات خود برساند يا خير؟

جواب:  در فرض مزبور مانعي از فروختن آن و صرف در غير خوردن براي فقير نيست.

سؤال  375- آيا مستحقين كفارات از قبيل كفاره روزه ماه مبارك رمضان كه عمداً روزه را افطار مي‌كرده و غيره، مي‌توانند كه مثلاً يك مد طعام را به مبلغ وجهي كه قيمت آن است صلح كنند يا بايد حتماً طعام داده شود؟

جواب:  در قبض كفارات كه تكليف به دادن طعام است، دادن و گرفتن غير طعام مجزي نيست، مگر آنكه دهنده، فقير را وكيل كند در خريدن طعام با آن مبلغ، پس از آن، طعام را قبول كند فقير براي خود، آنگاه اگر خواست بفروشد يا ببخشد مانعي ندارد.

سؤال  376- فقير ده سير طعام را كه به عنوان كفاره مي‌گيرد بايد خود شخصاً مصرف نمايد، يا آنكه براي مهمان خود هم مي‌تواند مصرف نمايد؟

جواب:  بلي مي‌تواند مصرف نمايد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -