انهار
انهار
مطالب خواندنی

مسائل سیاسی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

اعتصابات و راهپيمائيها اعتراض آميز 

سؤال: اعتصاب‌ها و راهپيمائي‌هاي‌ معلّمين‌ كه‌ معلوم‌ نيست‌ از طرف‌ چه‌ كساني‌ و با چه‌ اهدافي‌ رهبري‌ مي‌شود، چه‌ حكمي‌ دارد؟

جواب: اين‌ اعتصاب‌ها، اين‌ راهپيمائي‌ها، اين‌ جنجال‌ آفريني‌ها حرام‌ است‌ و بايد نباشد.

گروگان گيري جهت قطع دست اشغالگران بلاد اسلامي 

سؤال: همان‌ گونه‌ كه‌ مستحضريد پس‌ از اشغال‌ عراق‌ توسّط‌ آمريكا و انگليس‌، گروه‌هائي‌ اقدام‌ به‌ گروگان گيري‌ از اتباع‌ كشورهايي‌ كه‌ عمدتاً حامي‌ اشغال‌ عراق‌ مي‌باشند كرده‌ و در ذيل‌ پرچم‌ لا اله‌ الا الله شرايطي‌ را اعلام‌ مي‌دارند كه‌ اگر آن‌ شرايط‌ فراهم‌ نشود اقدام‌ به‌ گردن‌ زدن‌ اين‌ افراد مي‌كنند كه‌ در مواردي‌ نيز چنين‌ شده‌ است‌. البته‌ ترديدهائي‌ در باره انگيزه‌ها و مسلمان‌ بودن‌ اين‌ گروه‌ها وجود دارد.

ـ از ديدگاه‌ شرع‌ مقدّس‌ اسلام‌ اين‌ گونه‌ اقدامات‌ چه‌ حكمي‌ دارد؟

ـ روش‌ پيشنهادي‌ اسلام‌ براي‌ صيانت‌ از بلاد اسلامي‌ و رفع‌ اشغال‌ چيست‌؟

جواب: اين‌ گونه‌ اعمال‌، از نظر شرع‌ و قانون‌ و عرف‌، علاوه‌ بر اين‌ كه‌ حرام‌ است‌، موجب‌ بدآموزي‌ و وهن‌ اسلام‌ عزيز است‌ و بعيد نيست‌ كه‌ اين‌ حركات‌ هم‌ جزئي‌ از توطئه‌هاي‌ شيطان‌ بزرگ‌ عليه‌ اسلام‌ عزيز باشد.

  ارتباط سياسي با ديانت 

سؤال:  آيا سياست‌ جزء دين‌ است‌؟ منظور از سياست‌ چيست‌؟

جواب: سياست‌ يعني‌ تدبير كه‌ حكومت‌ اسلامي‌ بايد از مرتبه عالي‌ آن‌ برخوردار باشد و همه مردم‌ مخصوصاً مسئولين‌، هر كس‌ به‌ اندازه پُست‌ و مقام‌ بايد داشته‌ باشد، بنا بر اين‌ سياست‌ از مهام‌ّ امور در اسلام‌ است


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -