انهار
انهار
مطالب خواندنی

نيت غسل

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  65 - كسى كه سه غسل بر او واجب باشد: غسل جنابت، مسّ ميت و غسل نذر، آيا مى‏تواند به نيّت غسل مسّ ميت، غسلى انجام دهد و اين غسل از بقيّه اَغسال مُجزى باشد؟ و با فرضِ اجزاء، آيا براى نماز نياز به وضو دارد؟

جواب:  در صورتى كه به نيّت غسل جنابت غسل كند از بقيّه غسلها مجزى است و كفايت از وضو هم مى‏كند.

سؤال  66 - در موقع غسل ترتيبى بايد نيت كند كه اوّل سر و گردن و بعد سمت راست و بعد سمت چپ را يا لازم نيست كه اين نيّت را كند؟

جواب:  همين اندازه كه نيّت كند غسل ترتيبى انجام دهد كافى است قهراً در اين نيّت ترتيب بين سر و گردن و سمت راست و چپ نهفته است.

سؤال  67 - انسانى كه غسل جنابت بر او واجب است ولى مى‏خواهد غسل مستحبى هم مانند غسل جمعه انجام دهد آيا يك غسل به نيت غسل جنابت كفايت مى‏كند يا اينكه دو غسل بايد انجام دهد؟

جواب:  مى‏تواند يك غسل به نيّت جنابت و جمعه بجا آورد.

سؤال  68 - با توجه به اينكه غسل جنابت به خودى خود مستحب است، اگر انسان بدون اينكه جنب باشد و فقط به عنوان غسل مستحبى غسلِ جنابت انجام دهد، مى‏تواند بدون وضو نماز بخواند يا خير؟

جواب:  در فرض مذكور غسل جنابت مشروع نيست و نمى‏تواند بدون وضو نماز بخواند.

سؤال  69 - كسى كه تا مدّتى وجوب غسل را نمى‏دانست و بعد از بلوغش نيز به اين مسئله آگاه نشد و مثلاً جماع كرده و خيال مى‏كرد كه بعد از انزال منى غسل واجب مى‏شود نه تنها با دخول و وسائل تحقيق هم نداشت يا ملتفت نبود كه از كسى سؤال كند و مدت زيادى هم نماز خوانده و روزه گرفته و بعدها چندين بار با نيت غسل ما فى الذمه غسل را انجام داده در اين صورت وظيفه نماز و روزه‏هائى كه قبل از غسل ما فى الذّمه خوانده چه خواهد بود؟

جواب:  لازم است نمازهائى كه قبل از غسل در حال جنابت انجام داده است قضا كند. و روزه‏هاى وى صحيح است.

سؤال  70 - آيا كسى كه غسل جنابت يا حيض بر او واجب است مى‏تواند با تيمم بدل از غسل به مسجد بيايد؟

جواب:  در صورتى كه تيمّم بخاطر عذر شرعى باشد نه تيمّم براى تنگى وقت مى‏توان با آن به مسجد رفت.

سؤال  71 - در شب شنبه مى‏فرمايند مى‏شود رجاء قضاء غسل جمعه را بجا آورد حال اگر شخصى آن را در شب شنبه رجاء بجا آورد آيا مى‏تواند روز شنبه قضاء آن را بجا آورد يا خير؟ (اعاده كند غسل را)

جواب:  اگر در شب شنبه غسل جمعه را به صورت قضا انجام دهد كافى است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -