انهار
انهار
مطالب خواندنی

احرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آیا جده میقات است؟

جواب: از جده نمی توانند محرم شوند.

سؤال: آیا سوراخ کردن لباس احرام و به گردن انداختن آن مضربه احرام است لباس صدق می کند یا نه؟

جواب: احوط ترک است.

سؤال: زنی برای انجام عمره مفرده عازم مکه شده و در میقات حایض شده و یقین دارد که در تمام مدتی که در حجاز است پاک نمی شود آیا می تواند از میقات محرم شود و برای طواف و نماز آن نایب بگیرد یا از ورود به مکه محروم است؟

جواب: ظاهر جواز احرام است با گرفتن نایب برای طواف و نماز آن و بقیه اعمال را خود بجا آورد.

سؤال: آیا خدمه کارونها که به خاطر ضرورت کاری مجبورند از مکه خارج شوند می توانند ابتدا به نیت عمره مفرده محرم شوند و بعد از اتمام کارها به میقات برگشته و برای عمره تمتع محرم شوند و آیا تفصیلی در رابطه با کسی که اجیر شده است وجود دارد؟ و در صورت جواز آیا به هر یک از مواقیت که برگردد کفایت می کند؟

جواب: بله  می توانند و اگر برای حج اجیر شده باشد و مقید به کیفیت خاص و حج بلدی نباشد مانعی ندارد.

سؤال: آیا بای احرام بستن و انجام  سائر واجبات عمره و حج تمتع تلفظ نیت و یا لااقل اخطار به بال لازم است و یا صرف وجود داعی کفایت می کند؟

جواب: صرف داعی کفایت می کند و تلفظ به آن سنت است.

سؤال: آیا زمان قطع تلبیه هنگام رویت خانه های مکه قدیم است و یا توسعه فعلی شهر مناط است؟

جواب: بنابراحتیاط واجب در وقتی  که خانه های فعلی مکه را رویت می کند تلبیه را ترک کند.

سؤال: آیا احرام کسی که به گمان آنکه در محاذی میقات واقع شده است محرم شود و بعد خلاف آن ثابت گردد صحیح است؟

جواب: در صورت کشف خلاف اگر از میقات نگذشته  به میقات که رسید تجدید احرام کند و اگر گذشته و احرام او قبل از میقات بوده در صورت امکان برمی گردد از میقات محرم می شود و در صورت عدم امکان از همانجا  که هست تجدید احرام نماید و در مسأله صور دیگری است که تفصیل آن در رسائل عملیه مناسک موجود است . (مراجعه شود).

سؤال: آیا احجاج طفل غیر ممیز را غیر ولی شرعی می تواند با توکیل از ولی شرعی انجام دهد؟

جواب: بله جایز است احجاج غیر ولی با اذن ولی.

سؤال: در احجاج طفل غیر ممیز فرموده اند که بر ولی مستحب است طفل را محرم کند و ادله در مورد حج است آیا در عمره مفرده هم  استحباب است و مشروعیت آن ثابت است؟

جواب: مشروعیت عمره مفرده  در صبی ممیز به عمومات ثابت است و در غیر ممیز محل اشکال است و به قصد رجا مانعی ندارد.

سؤال: آیا کسی که از میقات اهل مدینه می گذرد حتما داخل مسجد شجره محرم شود و یا بیرون مسجد هم کافی است.

جواب: به احتیاط واجب در داخل محرم شود و بیرون مسجد اشکال دارد.

سؤال: وظیفه زنان حائض و کسانی که از داخل شدن به مسجد شجره معذورند نسبت به احرام چیست؟

جواب: حائض و جنب می توانند از خود مدینه و با نذر احرام محرم شوند و گذر کردن از مسجد شجره لازم نیست و یا در حال عبور از مسجد محرم شوند و اگر عبور از مجسد ممکن نبود کنار مسجد محرم شوند و احوط ان است که در جحفه احرام را تجدید نمایند.

سؤال: آیا در نیت احرام و سایر اعمال حج قصد بر انجام عمل بدون ریا و با توجه به عملی که انجام می دهد کافی است و یا گذارندن از قلب و یا به زبان  آوردن ان لازم است و اگر به زبان آوردن لازم است چه چیزی بگوید؟

جواب: به زبان آوردن لازم نیست بلکه اگر مقارن تلبیه قصد کند بستن احرام از برای عمره تمتع حجة الاسلام به جهت اطاعت فرموده خداوند عالم کافی است.

سؤال: آیا بانوان هم برای احرام باید لنگ و ردا یا مشابه آن را بپوشند یا می توانند در لباس معمولی خود محرم شوند؟

جواب: زن می تواند در لباس خودش به هر نحو باشد محرم شود چه دوخته باشد یا نباشد.

سؤال: مقدار واجب لبیک در هنگام احرام چیست؟

جواب: چهار تلبیه است و در صورت آن لبیک ، اللهم لبیک ، لبیک لا شریک لک لبیک ان الحمد و النعمة لک و الملک لا شریک لک لبیک. بنابراحوط بلکه اصح.

سؤال: کسانی که ابتدا به جده رفته و سپس به مکه می روند آبا برای محرم شدن حتما باید به یکی از میقات ها بروند و یا می توانند در محاذات میقات محرم شوند؟

جواب: احوط این است که به جحفه بروند و از انجا محرم شوند.

سؤال: هر گاه شخص حاجی قبل از میقات به صیغه نذر محرم شد و هنگام ورود به جده اسباب حرکت به مدینه طیبه فراهم امد ایا می تواند محل شود و به مدینه رود و بعد از میقات دیگری محرم شده وو ارد مکه شود یا خیر؟

جواب: با انصراف نیت از ابقای احرام محل نمی شود و از احرام خارج نمی شود و با بودن احرام شرعا تجدید احرام لازم نیست مگر احتمال بدهد بطلان احرام اول را که در این صورت به قصد احتیاط می تواند ان را تجدید نماید.

سؤال: هر گاه پس از احرام در یکی از مواقیت به خیال اینکه به مدینه می رود  محل شود بعد از محل شدن نتوانست به مدینه برود به واسطه منع و به جده برگشت آیا می تواند از جده محرم شود یا خیر؟ و به این واسطه اخلالی در حج وارد می اید یا خیر؟

جواب: در فرض مزبور احرام اولی بایقی است و هر گاه شرعا پیش او محاذی بودن جده با میقات ثابت است تجدید نیت رجاءاً  خوب است و اخلالی در عملش نیست و هر گاه محرمات احرام را جهلا مرتکب شده باشد و همچنین سهوا یا نسیانا در غیر صید کفاره هم ندارد.

سؤال: آیا محرم شدن از جده را اجازه می فرمایید یا خیر و در صورت صحت احرام از جده  آیا در حدّه  هم باید تجدید شود یا نه؟

جواب: محاذات جده با میقات معلوم نیست و احوط آن است که به جحفه برود و از آنجا محرم شود.

سؤال: شاغلین در جده (اعضا سفارت و غیر اینها که ایرانی و مقیم جده هستند) ولو مدت موقت یا غیر معلوم محل احرامشان کجاست ؟ آیا می توان گفت که چون در مادون مواقیت معلومه هستند و از طرفی نسبت به میقاتی که فعلا معلوم نیست روشن نیست که محاذی یا مقدم یا بعد از ان هستند با نذر از منزلشان محرم شوند؟ آیا می توانند برای عمره مفرده به ادنی الحل بروند و از آنجا محرم شوند؟

جواب: میقات انان بنابراحتیاط همان مواقیت مفروضه است و از جده نمی توانند محرم شوند هر چند با نذر باشد و همچنین برای عمره مفرده باید به میقات بروند و از ادنی الحل نمی توانند محرم شوند بلکه ادنی الحلّ اختصاص دارد به کسی که از مکه خارج شود.

سؤال: با توجه به توسعه مسجد شجره آیا احرام از مسجد فعلی کافی است یا باید از مسجد اصلی باشد؟

جواب: از مسجد فعلی کافی است.

سؤال: پدری بچه غیر ممیز را همراه خود بای حج برده اکنون طبق فتوای چه کسی باید او را محرم کند؟

جواب: به فتوای مجتهدی که خودش از او تقلید می کند.

سؤالک کسانی که در اواخر ماه رجب به مکه مشرف می شوند و عمره مفرده انجام می دهند و اوایل ماه شعبان برای دیدن منی و عرفات و مشعر از مکه و حرم خارج می شوند آیا این اشخاص برای ورود به مکه باید محرم شوند و اگر از مکه خارج شوند و ازحرم خارج نشوند نیاز به احرام هست و اگر لازم است از کجا محرم شوند؟

جواب: بله احتیاطا و رجاءاً محرم شوند و اگر از مکه خارج شدند و از حرم خارج نشدند نیز بنابراحتیاط از خارج حرم ادنی الحل در صورت امکان به قصد رجا محرم شوند چون در غیر ماه احرام قبل به مکه بر می گردند.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -